Φυσικά καί εἴμεθα κατά τῶν ἀμβλώσεων
Κάθε σοβαρός ἄνθρωπος θά ἐπιθυμοῦσε νά γεννῶνται ὑγιῆ ὅλα τά παιδιά πού «συλλαμβάνονται». Ἔλα, ὅμως, πού ὁ κόσμος ἀλλάζει καί πού ἡ γυναίκα δέν εἶναι πλέον πρόθυμη νά δεχθεῖ ὁποιονδήποτε καταναγκασμό. Ἡ γυναίκα πέρασε διά πυρός καί σιδήρου, μέχρι νά ἀποκτήσει τήν δική της προσωπικότητα καί τό δικαίωμα νά διαθέτει κατά τό πῶς ἐκείνη νομίζει τό σῶμα της. Κι ἄν μία γυναίκα δέν ἐπιθυμεῖ μία ἐγκυμοσύνη, ποιός μπορεῖ νά τῆς τήν ἐπιβάλει; Ναί, εἶναι βέβαιο ὅτι οἱ ἀμβλώσεις ἔχουν κατά πολύ συμβάλει στήν μείωση τοῦ πληθυσμοῦ ἀρκετῶν χωρῶν. Ναί, εἶναι πλέον ἐμφανές ὅτι οἱ γυναῖκες ἔχουν ἀλλάξει «ρότα», γεννοῦν ἕνα ἤ δύο παιδιά, ἀποφασίζουν νά γίνουν μητέρες σέ μεγάλη –ἐν σχέσει μέ παλαιότερες ἐποχές– ἡλικία. Ποιός, ὅμως, μπορεῖ νά τούς ἐπιβάλει κάτι πού ἐκεῖνες δέν θέλουν; Ποιό κράτος θά ἀποφασίσει ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ νά ἐπιστρέψει σέ ἐκεῖνες τίς ἐποχές, πού νεαρά ζευγάρια πήγαιναν κρυφά στόν –ὅποιο– γυναικολόγο καί πλήρωναν ἁδρᾶ –θέτοντας σέ κίνδυνο τήν ζωή τῆς ἐγκύου– προκειμένου νά διακόψουν μία ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη; Πόσο εὔκολα μπορεῖ ἕνα κράτος νά ἐπιστρέψει στήν ἐποχή πού οἱ γονεῖς πάντρευαν δεκαεξάρικα καί δεκαεπτάρικα παιδιά, «μία πού γίνηκε τό …κακό», γιά νά χωρίσουν ἀργότερα, καθώς οἱ χαρακτῆρες τους ἦσαν τελείως διαφορετικοί;
Καί πόσο διαφορετική θά εἶναι μία δυτική κοινωνία ἀπό ἐκεῖνες τίς ὁποῖες ἐμεῖς, οἱ δυτικοί, θεωροῦμε –δικαίως– ὀπισθοδρομικές καί καθυστερημένες;
Διότι, μήν τό ξεχνᾶμε, μέχρι τά μέσα τοῦ ’60 καί οἱ δικές μας οἱ γυναῖκες κυκλοφοροῦσαν μέ «τσεμπέρι» . Τί λέτε; Νά γυρίσουμε πάλι ἐκεῖ; Νά ἐπιδιώξουμε καί τήν «μπούργκα» σέ λίγα χρόνια; Νά εἶναι πάλι ἡ γυναίκα σκεῦος καί «γιά νά μεγαλώνει τά παιδιά καί νά πλένει κάνα πιάτο»;
Ἄστοχη καί ὀπισθοδρομική ἡ ἀπόφαση τῶν Ἀμερικανῶν δικαστῶν. Ἄν θέλεις νά ἔχεις ζευγάρια πολύτεκνα, δῶσε κίνητρα ἤ πεῖσε τήν γυναῖκα νά ἀλλάξει νοοτροπία καί κατεύθυνση. Μπορεῖς νά τήν πείσεις; «Ναί, ἀλλά οἱ παλαιότεροι γιατί ἔκαναν τέσσερα καί πέντε παιδιά;» θά πεῖ κάποιος. Μά, τότε ἡ γυναίκα δέν ἐργαζόταν. Δηλαδή ἐργαζόταν σκληρά, ἀλλά μόνο γιά τό σπίτι καί γιά τό μεγάλωμα τῶν παιδιῶν. Μπορεῖ νά ἐπιστρέψει ἐκεῖ τό βιολογικό της ρολόι μέ μία δικαστική ἀπόφαση; Ὄχι, ἀσφαλῶς. Ἡ γυναίκα ἔχει «ἀπογειωθεῖ», ἔχει κερδίσει ἔδαφος, ἔχει «κουρσέψει» ὅλα τά ἀνδρικά κάστρα καί θά τήν σταματήσει μία ἀπόφαση δικαστηρίου; Τό πολύ-πολύ νά θησαυρίσουν πάλι οἱ «ἐκτρωσιολόγοι», ὅπως τούς λέγαμε παλαιότερα ἐκείνους τούς γυναικολόγους πού ἔστηναν ἕνα «μαγαζάκι» καί ζοῦσαν ἀπό τίς ἀνεπιθύμητες κυήσεις. Καί τί θά γίνεται ἄν μία γυναίκα ἔχει πέσει θῦμα βιασμοῦ; Θά τήν ὑποχρεώνουμε νά γεννήσει τό παιδί τοῦ βιαστῆ της; Θά τήν στέλνουμε «νά βρεῖ τό δίκιο της» στά δικαστήρια, ὅπου θά πρέπει νά ἀποδείξει ὅτι τό ἔμβρυο εἶναι καρπός ἀνεπιθύμητης πράξεως; Σέ μεγάλη περιπέτεια μπαίνουν οἱ ΗΠΑ μέ αὐτή τήν ὀπισθοδρομική κομπανία, πού ἀποφάσισε «πίσω ὁλοταχῶς». Οἱ κοινωνίες δέν φτιάχνουν μέ «ἀπαγορεύεται», ἀλλά μέ «ἔλα νά τό συζητήσουμε»…
