Σέβομαι καί τιμῶ τήν ἐπιχειρηματικότητα
Προσωπικῶς, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν κάνω γιά ἐπιχειρηματίας. Στήν πρώτη μου ἐκδοτική προσπάθεια οἱ –φερόμενοι ὡς– συνεταῖροι μου, ὅταν ἦταν νά βάλουν χρήματα, τήν κοπάνησαν, καί ἔτσι ἔχασα ἀρκετά ἑκατομμύρια (δραχμές) ἀπό τήν προσωπική μου περιουσία. Τήν δεύτερη φορά, πού κατόρθωσα νά πουλήσω ὅλα τά ἔντυπα πού εἶχα στήν κυριότητά μου καί μέ τήν ὁμάδα μου εἴχαμε ἑτοιμάσει (ἐπρόκειτο νά κυκλοφορήσει τό καλοκαίρι τοῦ 2007) μιά δυνατή ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα, ἡ διαπλοκή ἐπέπεσε μέ ὅλη τήν δύναμη καί τά μέσα της ἐναντίον μας (βοηθουμένη καί ἀπό τούς γνωστούς «ὑπηρέτες ὅλων τῶν ἀφεντάδων»), πού λίγο ἔλειψε νά μᾶς ἐξαφανίσει!Τελικῶς ἐξηφανίσθη ἐκείνη, καί τά ἔντυπα καί τά κανάλια της ἐκποιήθηκαν ἔναντι πινακίων φακῆς! Λοιπόν, δέν κάνουν ὅλοι γιά ἐπιχειρηματίες. Ὡστόσο, ἐκτιμῶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατορθώνουν νά στήσουν τίς μικρές ἤ μεγάλες αὐτοκρατορίες τους καί νά προσφέρουν ἐργασία στούς συμπατριῶτες μας.
Τήν φίρμα τοῦ κυρίου ὁ ὁποῖος πῆγε μέ τά πέδιλα καί τά κοντομάνικα στό Προεδρικό Μέγαρο, τήν ἔχω τιμήσει δεόντως. Μπορῶ νά πῶ ὅτι ὑπῆρξα καί φάν τῶν προϊόντων της. Στρώματα, μαξιλάρες, μαξιλάρια, παντόφλες κ.ἄ. Ὡστόσο, τό ὅτι ἡ ἐπιχειρηματική του προσπάθεια ἐκτιμήθηκε, δέν σημαίνει ὅτι μπορεῖ νά μᾶς ἀρχίσει τό δούλεμα.
Διότι περί «δουλέματος» ὅλων ἡμῶν τῶν «πληβείων» πρόκειται, ὡς προκύπτει ἀπό τήν χθεσινή του τοποθέτηση: «Τί κακό ἔχουν τά σανδάλια; Ἔχεις δεῖ κανέναν ἀρχαῖο Ἕλληνα μέ παπούτσια;».
Ναί, ἔχουμε δεῖ νά φοροῦν καί κοθόρνους, ἀλλά, ἀγαπητέ, θά ἦταν πολύ καλύτερα νά εἴχατε φορέσει ἕναν χιτῶνα, διακοσμημένο μέ «μαίανδρο», νά εἴχατε φορέσει κι ἕνα δάφνινο στεφάνι καί νά λανσάρατε «ἐν πλήρει ἐξαρτύσει» τά δίχρωμα σανδάλια πού ἔχει κατασκευάσει ἡ κόρη σας καί τά ὁποῖα κατασκευάζονται ἀπό ἀνακυκλώσιμα φιλικά πρός τό περιβάλλον ὑλικά καί ρετάλια τῆς φίρμας σας, ὅπως ἐγράφη χθές, πρός ἀπόδειξη τῆς σωστῆς διαφημιστικῆς ἐνεργείας σας. Θά τό θεωρούσαμε ὅλοι μιά «ἔξυπνη διαφημιστική παρέμβαση», ἀλλά καί πάλι –εἶναι βέβαιο– πολλοί συμπολῖτες μας θά εἶχαν ἀντιδράσει μέ τόν τρόπο πού ἀντέδρασαν καί ὁ ὁποῖος, προφανῶς, δέν σᾶς ἄρεσε! Εἶπε, ὅμως, καί ἄλλα ὁ κύριος Πώλ στόν ρεπόρτερ ὁ ὁποῖος τοῦ πῆρε μιά σύντομη συνέντευξη. «Μέ αὐτά τά παπούτσια ἔχεις πάει σέ καμμία χωματερή; Νά πᾶς, γιά νά μοῦ πεῖς ἄν θά τά ξαναγοράσεις. Θέλαμε νά φυτέψουμε δέντρα στή χωματερή τῆς Σπάρτης. Ἀνοίξαμε τρῦπες γιά νά βγαίνει τό μεθάνιο καί ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα σκέφτομαι, ἄν φορέσω παπούτσια σάν τά δικά σου, ἔτσι καί τά βγάλεις, θά φύγουμε ὅλοι ἀπό ἐδῶ. Δέν εἶναι σάν τά δικά μου ἀπό τή Λάρισα μέ βαμβάκι. Εἶσαι ἀγενής, ἄν μοῦ μιλᾶς στόν πληθυντικό. Νά μήν φορᾶς παπούτσια πού μολύνουν τό περιβάλλον!»Ἀλλά, γιά νά λέμε καί τοῦ ἀρχαίου τό δίκιο, ἔχετε συναντήσει πολλούς ἀρχαίους νά ἀποκαλοῦνται «Πώλ»; Ἐν τάξει, Πώλ. Χαρήκαμε, ἀλλά δέν θά (ξανα)πάρουμε!
