Ἔχω ζήσει πολλά χρόνια κοντά στήν Ναυτιλία. Σχεδόν μεγάλωσα μέσα στό λιμάνι. Εἴχαμε ναυτικό στήν οἰκογένεια, καί ὁ πατέρας μας ἰατρός στόν Οἶκο Ναύτου. Ἀπό τά εἰκοσιτρία μου στό ναυτιλιακό ρεπορτάζ. Ναυάγια, τραγωδίες κι ἕνα δεκαήμερο μπάρκο ὡς τσοῦρμο σέ νορβηγέζικο ἁλιευτικό στό Χάμερφεστ, στήν Βόρεια Θάλασσα.
Ἔζησα ἀπό πολύ κοντά, ναυάγια, ἐκρήξεις, φωτιές, πειρατεῖες, βρέθηκα στήν Ἀσία γιά βαφτίσια ἑλληνικῶν πλοίων. Συμμαθητές μου ἔγιναν ναυτικοί καί ἐφοπλιστές. Μιά ζωή στό λιμάνι γιά πρωινό καφέ, στήν Ἀκτή Μιαούλη γιά ρεπορτάζ. Τό προχθεσινό συμβάν μέ σοκάρισε!
Γιά ὧρες πολλές δέν πλησίασα τό πληκτρολόγιο. Μοῦ τηλεφώνησε πρωί-πρωί ὁ Μανώλης Κοττάκης. «Γιατί τόν ἔσπρωχναν τόν ἄνθρωπο;» μέ ρώτησε. Ὅλη ἡ ὑπόθεση τῆς τραγωδίας πού ζήσαμε, σέ ἕνα ἐρώτημα: «Γιατί τόν ἔσπρωχναν;».
Ἄς ποῦμε ὅτι εἶχε καθυστερήσει. Ἐνῷ εἶχε εἰσιτήριο, εἶχε ἐπιβιβασθεῖ, κάτι ξέχασε ἤ πῆγε νά πάρει τσιγάρα καί γύρισε στό βαπόρι γιά τό νησί του. Δέν ὑπολόγισε τόν χρόνο; Ἴσως. Καί λοιπόν; Ἀπό χθές διαβάζω ἕνα σωρό ἀνοησίες. Καί, φυσικά τό φοβερό περιστατικό ἔλαβε –καί αὐτό– θέση στήν κομματική ἀντιπαράθεση! Ντροπή, πραγματικά! Ὅλοι εἴδαμε ὅτι στήν κόψη τοῦ καταπέλτη τοῦ βαποριοῦ ἔγινε μία σειρά ἀπό σοβαρά λάθη καί ἀντικανονικές ἐνέργειες.
Δέν ὑπῆρχε κανείς λόγος νά ἀπωθεῖται μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ ἄτυχος ἄνθρωπος. Ἀκόμη καί ἄν δέν εἶχε εἰσιτήριο, ἀπό τήν στιγμή πού ἀνέβηκε στόν καταπέλτη καί κινδύνευε νά πέσει στήν θάλασσα, τά μέλη τοῦ πληρώματος ὄφειλαν νά τόν προστατεύσουν καί ὄχι νά τόν ἀπωθήσουν. Βεβαίως, οἱ κανόνες λένε ὅτι πρῶτα ἀνεβαίνει ὁ καταπέλτης καί ἔπειτα λύνει τό βαπόρι κάβους. Καί μόνη αὐτή ἡ παράβαση, εἶναι βαρύτατη! Ποιός, ὅμως, τηρεῖ αὐτούς τούς κανόνες; Κανείς! Δεδομένες, λοιπόν, οἱ παραλείψεις τῶν μελῶν τοῦ πληρώματος, δεδομένη ἡ παράβαση τῶν κανόνων ἀσφαλείας γιά τήν αὐστηρή τήρηση τῶν ὁποίων φέρει τήν ἀπόλυτη εὐθύνη ὁ μονοκράτωρ πλοίαρχος.
Καμμία ἑταιρεία δέν θά πεῖ στόν πλοίαρχο νά παραβεῖ τούς κανόνες. Κι ἄν τό πεῖ, ὁ πλοίαρχος ὀφείλει νά μήν ὑπακούσει. Σέ ἕναν χῶρο ὅπως ἡ Ἀκτοπλοΐα, ὅπου ὅλοι ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ αὐτήν γνωρίζουν ὅτι τό παραμικρό σοβαρό λάθος μπορεῖ νά καταστρέψει ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημά της!
Ἄς θυμηθοῦμε πῶς καταστράφηκαν οἱ Τυπάλδοι, ἐπειδή τό πλήρωμα τοῦ Ἡράκλειον δέν ἔδεσε ἕνα φορτηγό. Πῶς κατέρρευσαν οἱ Πολέμηδες ὅταν κάποιοι δέν φρόντισαν τήν αἴχμαση τῶν φορτηγῶν στό Χρυσή Αὐγή. Πῶς ἔπεσε (ποτέ μου δέν πίστεψα ὅτι ἦταν ἀτύχημα) τό Ἐξπρές Σαμίνα στις Πόρτες τῆς Πάρου μέ καλό καιρό, χάθηκαν δεκάδες ψυχές καί ὁ ὁραματιστής Σφηνιᾶς σάλτατρε ἀπό τόν ἕβδομο, καί οἱ ἑταιρεῖες του κατέρρευσαν, γιά νά γίνουν ἀργότερα θυγατρική μεγάλης ἰταλικῆς φαμίλιας.
Εἶναι νωρίς γιά συμπεράσματα. Ὑπάρχουν Ἀρχές, ὑπάρχει Δικαιοσύνη. Βεβαίως, ὑπάρχει καί τό Δίκαιο τοῦ διαδικτύου καί ἡ Δικαιοσύνη πού ἀπονέμεται ἀναλόγως μέ τόν θόρυβο πού γίνεται.
Ὅλα θά δοῦν τό φῶς. Τό ὅποιο φῶς. Ἐμεῖς, προχθές ἀκόμη, γράφαμε γιά τό ντανιάσμα τῶν αὐτοκινήτων στά φέρρυ-μπώτ τῆς Σαλαμίνας χωρίς νά τηρεῖται κανένας κανονισμός ἀσφαλείας. Ἄς εἶναι ὁ ἄτυχος νέος τό τελευταῖο θῦμα τῆς κοινωνίας πού πᾶμε νά διαμορφώσουμε. Τῆς κοινωνίας τῶν οὐδετέρων ἀτόμων, χωρίς ἀρχές, χωρίς συναίσθημα καί μέ τήν βία συνταξιδιώτη!
