Νά σᾶς πῶ τήν καθαρή ἀλήθεια, ἄν ἦταν στό χέρι μου, θά παρέδιδα τήν πολιτική ἐξουσία, σέ ὅλο της τό φάσμα, στίς γυναῖκες!
Σᾶς τό λέω ὑπεύθυνα, βασιζόμενος ὄχι μόνο στήν προσωπική μου ἐμπειρία (σέ ὅποια θέση ἐπιτελική καί ἄν βρέθηκα οἱ βασικοί μου συνεργάτες ἦταν γυναῖκες) ἀλλά καί σέ ὅσα ἔχω διαπιστώσει ἀπό τήν ἐπαφή μου μέ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες διαχειρίσθηκαν τίς τύχες τῶν χωρῶν τους ἤ διηύθυναν ὑπουργεῖα καί ὀργανισμούς.
Μπορεῖ νά λένε ὅ,τι θέλουν οἱ «προοδευτικοί» γιά τήν κόρη τοῦ μπακάλη, Μάργκαρετ Θάτσερ, ἀλλά εἴδαμε ὅλοι πῶς, μετά ἀπό αὐτήν, πρόκοψε τό Ἡνωμένο Βασίλειο, μέ ἐκεῖνον τόν ἀπίθανο Τόνυ Μπλαίρ, πού ἐνέπλεξε τήν χώρα του στόν πόλεμο τοῦ Ἰράκ, χρησιμοποιῶντας τερατώδη ψέματα, ἀλλά καί τόν αἰθεροβάμονα Κάμερον, πού ὁδήγησε τήν Γηραιά Ἀλβιόνα στό Brexit, πιστεύοντας ὅτι θά κέρδιζε ἀέρα τό σχετικό δημοψήφισμα, τό ὁποῖο μέ μεγάλη εὐκολία μποροῦσε νά εἶχε ἀποφύγει.
Σᾶς ἔχω μιλήσει γιά τήν φίλη μου τήν Χάρλεμ Γκρό Μπρούντλαντ, ἡ ὁποία κυβέρνησε γιά δύο θητεῖες τήν Νορβηγία καί ἔφυγε στά πενῆντα της «ἐπειδή ἔπρεπε νά δουλέψει κάπου καί νά βγάλει χρήματα.»
Διαδέχθηκε ἄνδρα πρωθυπουργό καί φεύγοντας ἄφησε ἀκμάζουσα οἰκονομία καί εὐημεροῦντες πολῖτες. «Τό μεγάλο μας πρόβλημα στήν Νορβηγία εἶναι τό ὅτι …δέν ἔχουμε προβλήματα» μοῦ εἶχε πεῖ, γελῶντας…
Διερωτήθη ποτέ κανείς γιατί οἱ ἄνδρες ἐπιλέγουν γυναῖκες γραμματεῖς; Ὅσοι θά προσφύγουν στίς παλιές γελοιογραφίες ἤ σέ κάποιες ταινίες, ὅπου ὁ ἄνδρας προϊστάμενος ἐρωτεύεται τήν γραμματέα του ἤ «τσιλιμπουρδίζει» μαζί της, καλά θά κάνουν νά σκεφθοῦν ὡριμότερα.
Ἡ δική μου γραμματέας, στό ραδιόφωνο τοῦ Πειραιᾶ, ὅπου παρέμεινα ἐπί δεκατέσσερα χρόνια, ἦταν ὁ ἄνθρωπος στόν ὁποῖο μποροῦσα νά στηριχθῶ καί νά ἐμπιστευθῶ τά πάντα! Ὀργανωτική, ἐχέμυθη, ἕτοιμη νά δώσει λύση σέ προβλήματα πού ἀνέκυπταν, ἕτοιμη νά γνωρίζει μέ ποιόν καί πότε ἔπρεπε ἤ δέν ἔπρεπε νά μιλήσω.
Στό Φεστιβάλ Ἀθηνῶν, πάλι, ἐμπιστεύθηκα ἀπολύτως τήν γραμματέα μου καί τήν ὑπεύθυνη τῶν Δημοσίων Σχέσεων. Καί οἱ δύο μέ βοήθησαν ἰδιαίτερα. Φυσικά, καί γιά τίς δύο, μοῦ ἔγιναν τηλεφωνήματα ὅτι «ἦταν ἐκεῖ καί μέ τήν προηγούμενη διοίκηση.» Αὐτό τό ἐξέλαβα ὡς σύν, ἀφοῦ εἶχαν ἀποκτήσει ἐμπειρία καί, δέν διαψεύσθηκα!
Στίς ἐφημερίδες πού ἐργάσθηκα, τά πουλαίν μου στό ρεπορτάζ καί στίς ἔρευνες ἦταν γυναῖκες. Πάντοτε πιό μεθοδικές, πιό «τετράγωνες» στό μυαλό, πιό ἐργατικές, περισσότερο ἀποδοτικές.
Οἱ περιπτώσεις, λοπόν, τῆς Ἰταλίας, τῆς Φινλανδίας, τῆς Νέας Ζηλανδίας, πού ἐμπιστεύθηκαν σέ γυναῖκες τήν πρωθυπουργία, θά πρέπει νά γίνουν παράδειγμα καί γιά τούς ἄλλους εὐρωπαϊκούς λαούς. Ἄν θέλετε τήν δική μου ἄποψη, τήν ἐκφράζω εὐθαρσῶς καί μετά παρρησίας. Ἡ ἐξουσία στίς γυναῖκες!
Σᾶς ὁμιλῶ ἐκ πείρας, κτηθείσης ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων! Ὁ ἰατρός πατέρας μου πίστευε ὅτι ἦταν «ὁ κυρίαρχος» στό σπίτι, ἀλλά ἡ μητέρα μας ἔφερνε τό χρῆμα, ἀπό τό ἰδιωτικό της σχολεῖο πού διηύθυνε.
Μπορεῖ νά μήν ἤξερε νά τηγανίσει οὔτε δύο αὐγά, ἀλλά σέ ἐποχές πού οἱ γυναῖκες σχεδόν δέν ψήφιζαν, διηύθυνε ὁλόκληρη ἐπιχείρηση καί ἔδινε στόν γιατρό τήν εὐκαιρία νά ἀσκεῖ τήν ἰατρική ὡς ἄλλος Ἄλμπερτ Σβάιτσερ!
Γυναίκες, λοιπόν, παντοῦ!
