Γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους…
… ἡ Ἑλλάδα παραμένει μιά χώρα σχεδόν ἀπωθητική (μᾶλλον πολύ ἀπωθητική) γιά ἐπενδύσεις. Ὑπάρχει μιά λίστα, στήν τελευταία ἔρευνα τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας σχετικά μέ τήν ἀνταγωνιστικότητα τῶν χωρῶν (Doing Business 2019), στήν ὁποία, μεταξύ 190 χωρῶν, ἡ δική μας κατέχει τήν 72η θέση! Ἐν ολίγοις, ὅλα αὐτά πού ἀκοῦμε (καί πού ἀνάθεμα ἄν καταλαβαίνει κάτι ὁ ἁπλός πολίτης) περί «ἐπενδυτῶν πού περιμένουν στήν σειρά» γιά νά φέρουν ἐδῶ τά χρήματά τπυς, εἶναι –πολύ φοβούμεθα– λόγια τοῦ ἀέρα. Καί ὅλα αὐτά μοῦ ἦλθαν στό μυαλό παρακολουθώντας στόν δίαυλο τῆς Βουλῆς μιά συζήτηση περί τῆς περίφημης τομῆς τήν ὁποία πραγματοποίησε (ἐπί κυβερνήσεως Ἀλεξάνδρου Παπάγου) ὁ σπουδαῖος πολιτικός καί ἱστορικός Σπῦρος Μαρκεζίνης, τότε ὑπουργός Συντονισμοῦ. Τομή ἡ ὁποία μετέβαλε τήν «Ψωροκώσταινα» σέ μιά ραγδαία ἀναπτυσσόμενη χώρα! Ἦταν στά «Τετράδια κοινοβουλευτικοῦ διαλόγου» τῆς Ματρώνης Δικαιάκου, μέ τόν φίλτατο καθηγητή Πάνο Καζάκο καί τόν Δημήτρη Σκάλκο, Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Ἐπενδύσεων & ΕΣΠΑ, τοῦ ὑπουργείου Ἀναπτύξεως καί Ἐπενδύσεων. Πολύ θά θέλαμε ὁ νέος αὐτός ἄνθρωπος –δέν εἶναι ἀκόμη πενῆντα, ὁ ὁποῖος κατέχει ἕνα τόσο νευραλγικό πόστο, νά ἐνημερώσει τούς προϊσταμένους του ὅτι πρίν ἀπό 65 χρόνια, τό 1953, ὁ Σπῦρος Μαρκεζίνης, σέ μιά μνημειώδη, μαραθώνια ὁμιλία του στήν Βουλή παρουσίασε τό Νομοθετικό Διάταγμα 2687, μέ τό ὁποῖο ἄλλαξε ἄρδην ἡ οἰκονομική κατάσταση τῆς καθημαγμένης χώρας. Ἦταν ὁ Νόμος μέ τόν ὁποῖο ἡ χώρα καθιέρωσε ἕνα σύστημα «Περί ἐπενδύσεως καί προστασίας κεφαλαίων ἐξωτερικοῦ» τό ὁποῖο γινόταν ἀμέσως ἀντιληπτό καί «φώναζε» στούς ἐπενδυτές ὅτι ἡ χώρα ἐπιζητοῦσε ἐπενδύσεις, χωρίς νά ἔχει διάθεση νά κοροϊδέψει. Ἕνα σύστημα πού προέτασσε ὡς μεγάλο του πλεονέκτημα τήν σταθερότητα. «Δέν εἴμαστε ἐδῶ γιά νά ἀλλάζουμε κάθε τόσο τήν φορολογική μας νομοθεσία, δέν εἴμαστε ἐδῶ γιά νά αἰφνιδιάζουμε κάθε τόσο τούς ξένους ἤ τούς Ἕλληνες ἐπενδυτές» ἦταν τό «ρεζουμέ» τοῦ Νόμου.
αί ὅπως ἔγραψε ὁ φίλατος ἐπιφανής νομικός Τάσος Ἀρβαντίνης, ἐκεῖνος ὁ τόσο σημαντικός γιά τήν ἑλληνική οἰκονομία νόμος κάλυπτε μετά βίας ἕξι σελίδες στό ὑπ. ἀριθ. 317 Φύλλο τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως. Τά δεκαεπτά (17) ἄρθρα του ἦσαν διατυπωμένα μέ μόλις 2.555 λέξεις σέ ἄπταιστη καθαρεύουσα, ἀπολύτως κατανοητή καί ἀπό τόν ἀπόφοιτο τοῦ δημοτικοῦ σχολείου ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Δέν περιεῖχε παγίδες καί νομικά τεχνάσματα, τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά ξεγελάσουν τούς ὑποψήφιους ἐπενδυτές, καί μέ τή λιτή καί σαφῆ διατύπωσή του δέν ἄφηνε κανένα περιθώριο γιά διαφθορά τῶν ὑπαλλήλων ἤ τῶν ἀξιωματούχων τοῦ κράτους». Καί ἐπισημαίνει ἀκόμη ὁ Τάσος, «τό 2016 ψηφίστηκε ὁ νέος ἀναπτυξιακός νόμος 4399/2016. Τό κείμενο τοῦ νόμου περιλαμβάνει 31.832 λέξεις. Δωδεκάμισι φορές περισσότερες ἀπό τόν νόμο τοῦ 1953. Ἔχει 80 ἄρθρα καί καταλαμβάνει 61 σελίδες στό ΦΕΚ. Ὁ νόμος, μολονότι διατυπωμένος στή δημοτική γλῶσσα, εἶναι ἀκατανόητος καί ἀσαφής, ἀκόμη καί γιά τούς εἰδικούς!»… Καί μιά καί εἶναι νωπό τό «Πολυτεχνεῖο», ἄς θυμηθοῦμε ὅτι τό πραξικόπημα τοῦ Ἰωαννίδη, στίς 25 Νοεμβρίου τοῦ 1973, ἀνέτρεψε τήν κυβέρνηση Μαρκεζίνη, καί ὁ προικισμένος ἐκεῖνος πολιτικός ἔκλεινε μέ τόν πλέον ἄδοξο τρόπο μιά σπουδαία σταδιοδρομία…
