Ὅμηρος τῆς κλεπτοκρατίας ἡ Ἑλλάς

ΓΙΑΤΙ μπήκαμε στά μνημόνια; Γιατί ἐκτός ἀπό τό γεγονός ὅτι…

… πρῶτον ἡ Ἑλλάς φορτώθηκε ἕνα ὑπέρογκο δημόσιο χρέος σέ γερμανικές ἑταιρεῖες ἐξοπλιστικῶν καί φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν ὡς διόδια γιά τήν εἴσοδό της στήν ΟΝΕ, δεύτερον ἔχασε τήν ἀνταγωνιστικότητα τῆς οἰκονομίας της λόγῳ τῆς σκληρῆς ἰσοτιμίας ἔνταξης στό εὐρώ ἔναντι τῆς δραχμῆς καί τρίτον τά 2/3 τῶν κρατικῶν δαπανῶν κατευθύνοντο πρός ἕνα πανάκριβο ἀσφαλιστικό σύστημα πολυτελείας, ὑπάρχει ἕνας ἀκόμη λόγος: τό κόστος τῆς κλεπτοκρατίας. Τῆς διαπλοκῆς. Δέν ἔχει ἀκόμη μετρηθεῖ πόσο ἐπιβάρυνε τήν δημοσιονομική κατάσταση τῆς χώρας ἡ διαφθορά πολιτικῶν καί ὀλιγαρχῶν, ἀλλά τό βέβαιον εἶναι ὅτι ἀκόμη καί αὐτοί οἱ Γερμανοί (πού εἶχαν λόγους νά σιωποῦν) τό κατάλαβαν! Μεγάλο μέρος τῆς εὐθύνης γιά τήν ὑπαγωγή στά μνημόνια ἔχει ἡ ἑλληνική κλεπτοκρατία. Τό εἶπε ὁ Σώυμπλε πού στήν ἀρχή τά ἔβαζε ἄδικα μέ τόν ἑλληνικό λαό, τό εἶπε καί ἡ Μέρκελ: Ἡ κλεπτοκρατία! Γι’ αὐτό καί ἀπαίτησαν ἀπό τόν ὑπάκουο κύριο Τσίπρα νά ἐξοντώσει τρεῖς ὀλιγάρχες, τόν καιρό πού αὐτός ἦταν ἐν τῇ βασιλείᾳ του. Ἕναν ἐκδότη, ἕναν τραπεζίτη καί ἕναν ἐκτός συναγωνισμοῦ.

Ἄν δέν βλέπαμε νά ἐπαναλαμβάνονται οἱ ἴδιες συμπεριφορές καί σήμερα (πού ὑποθετικά εἴμαστε ἔξω ἀπό τά μνημόνια), δέν θά ὑπῆρχε ἰδιαίτερος λόγος νά ἐπιστρέψουμε στό θέμα. Ἀλλά δυστυχῶς βλέπουμε ἀκριβῶς τά ἴδια. Καί χειρότερα. Καί ἄς ἔχουν ἀλλάξει οἱ κουμανταδόροι. Μόλις ἡ Ἑλλάς κατάφερε νά βγάλει λίγο τό κεφαλάκι της ἔξω ἀπό τό νερό, παλαιά μου τέχνη κόσκινο. Πάλι τά ἴδια. Ἡ ἀπληστία καί ἡ ἀδηφαγία στά μέγιστα ὅριά τους. Ἔκπληκτοι αὐτόν τόν καιρό μαθαίνουμε: γνωστός ἐπιχειρηματίας φέρεται ὅτι ἐξαγόρασε ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα ἡ ὁποία στό παρελθόν ἦταν ἐξαιρετικῶς ἐπιθετική πρός τό πρόσωπό του. Φέρεται ἐπίσης νά διεκδικεῖ καί δεύτερη ἄδεια τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, δέν ἔφθανε ἡ μία. Φέρεται ἐπίσης νά πιέζει δημάρχους καί περιφερειάρχες νά προτιμοῦν νεοαποκτηθεῖσα ἑταιρεία του σέ διαγωνισμούς δημοσίων ἔργων ἐπί ποινῇ ἀποκλεισμοῦ τους ἀπό τά πλεῖστα Μέσα Ἐνημερώσεως, τά ὁποῖα διαθέτει. Ἄλλος ἐπιχειρηματίας φέρεται ὅτι ἐξαγόρασε γνωστή ἑταιρεία δημοσκοπήσεων. Ἡ ὁποία θρυλεῖται ὅτι θά ἀξιοποιηθεῖ στό μέλλον γιά νά προωθήσει τά σχέδιά του γιά τήν ἐπιβολή συνεργασίας μεταξύ ΝΔ – ΠΑΣΟΚ μέ Μητσοτάκη ἤ χωρίς, στήν πρωθυπουργία. Ὡς πρῶτο δεῖγμα τῆς ἑταιρείας αὐτῆς θά εἶναι, ὅπως θά δείξει τό μέλλον, ἡ ἀπότομη μείωση τῆς δημοτικότητας τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, ἡ ἀνάδειξη τῆς ἀναγκαιότητας τῶν κυβερνήσεων συνεργασίας, ἡ ὑποβάθμιση τοῦ ζητήματος τῶν ὑποκλοπῶν.

Μέ τελικό στόχο νά πιεστεῖ νά συνεργαστεῖ ὁ κύριος Ἀνδρουλάκης μέ τήν ΝΔ. Τρίτος ἐπιχειρηματίας χωρίς φανερή ἐμπλοκή σέ ΜΜΕ μαθαίνουμε ὅτι πιέζει ἀνώτερους κυβερνητικούς ἀξιωματούχους γιά ψηφιακά ἔργα τοῦ Ταμείου Ἀνάκαμψης. Τέταρτος ἐπιχειρηματίας πίεζε ἀσφυκτικά μέχρι προσφάτως κορυφαῖο αἱρετό τῆς αὐτοδιοίκησης νά ὑπονομεύσει-καθυστερήσει ὑποδομή πού θά ἐνίσχυε τόν ἀνταγωνιστή του σέ ἐθνική διοργάνωση.
Ἄν ἀθροίσουμε τά τελευταῖα νέα μέ ὅλα ὅσα ἔχουν προηγηθεῖ τούς τελευταίους μῆνες μέ κτυπήματα κάτω ἀπό τήν ζώνη, διαπιστώνουμε ὅτι αὐτή ἡ χώρα δέν ἔχει …σωσμό. Τό κυρίαρχο αἴτημα τῶν τρόπος τοῦ λέγειν «ἐθνικῶν πρωταθλητῶν» εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ ἀνταγωνισμοῦ. Καί ἡ ἐξουδετέρωση κάθε θεσμοῦ ἐλέγχου προστασίας τοῦ δημοσίου συμφέροντος μέ πρῶτο θῦμα τήν ἐλευθεροτυπία. Βγάζει αὐτό πουθενά; Φοβᾶμαι πώς ναί. Οἱ ἴδιες ἁμαρτίες ὁδηγοῦν στό τέλος στά ἴδια ἀποτελέσματα. Ἡ κλεπτοκρατία (τίτλος βιβλίου τοῦ Γάλλου δημοσιογράφου Πατρίκ Μενώ γιά ὅλα ὅσα συνέβαιναν στήν Σοβιετική Ἕνωση τήν δεκαετία τοῦ 1980, Ροές) θά μᾶς γυρίσει πάλι στά μνημόνια. Καί δυστυχῶς ὅσα διαβάζω γιά τούς μελλοντικούς συνδυασμούς δυνάμεων μετά τίς ἐκλογές μέ πείθουν ἀκόμη περισσότερο ὅτι ἡ περιπέτεια προβάλλει στόν ὁρίζοντα. Σέ συνδυασμό μέ τίς ἐξελίξεις στήν Ἰταλία εἶναι ἤδη μπροστά μας. Ὅποια λύση καί ἄν προκύψει θά εἶναι προβληματική. Θά τῆς λείπει ἡ μακρά πνοή. Καθώς οἱ ἑπόμενες κυβερνήσεις θά εἶναι «ὅμηροι» τῆς κλεπτοκρατίας.

Δέν ξέρω, διερωτῶμαι, τί μπορεῖ νά εὔχεται ὁ κύριος Μητσοτάκης στόν ἑαυτό του! Νά ἐκλεγεῖ αὐτοδύναμος μέ πλειοψηφία μίας δύο ἑδρῶν μέ τήν πιθανότητα νά τοῦ ἐλέγχει ἡ διαπλοκή ἕναν δύο Βουλευτές, νά τόν ἐκβιάζει καί νά τόν ἀποσταθεροποιεῖ κάθε μέρα; Νά ἐπιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας μέ τήν Ἑλληνική Λύση γιά νά ἀνακαλύψει στόν δρόμο ὅτι ὅπως ὁ κύριος Σαμαρᾶς εἶχε συγκυβερνήτη τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο ἐκεῖνος θά ἔχει συγκυβερνήτη καί θά τελεῖ ὑπό τήν ὁμηρία αὐτοῦ (πιθανῶς καί ἄλλων δυνάμεων) τόν ἀντιπρόεδρο τοῦ κόμματός του; Νά ἐπιδιώξει συνεργασία μέ τήν στήριξη ἐπιχειρηματικῶν δυνάμεων μέ μεμονωμένους ἀποστάτες Βουλευτές τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς Ἑλληνικῆς Λύσης; Μά μία τέτοια Κυβέρνηση τήν ὁποία ἡ ΝΔ χαρακτήριζε ἀπαξιωτικά «κουρελοῦ», ὅταν ὁ Τσίπρας ἔπραξε κάτι ἀνάλογο, θά ἔχει μετά βεβαιότητος βραχύ ὁρίζοντα. Νά συνεργαστεῖ τέλος μέ τό ΠΑΣΟΚ; Μά στήν πραγματικότητα, ἄν ποτέ συνέβαινε αὐτό, ἡ κυβέρνηση αὐτή θά εἶχε ἄτυπο ἐπόπτη τίς δυνάμεις ἐκεῖνες πού ἤλεγξαν κάθε μικρό κόμμα τῆς Κεντροαριστερᾶς πού γεννήθηκε μέσα στά μνημόνια. Καί ἀναλόγως τῶν ἐξελίξεων τό κρατοῦσαν στά σχήματα ἤ τό… ἀπέσυραν.

Ἴσως νά τά λέμε ὀλίγον χύμα καί ὀλίγον τσουβαλάτα σήμερον, ἀλλά εἰλικρινῶς βαρεθήκαμε νά βλέπουμε ἐπί διακυβερνήσεως ΝΔ ὅλο τό σύστημα τῆς κλεπτοκρατίας –μέ τίς λαμπρές ἐξαιρέσεις ὁρισμένων ἐπιχειρηματιῶν πού πληροῦν τόν τίτλο τοῦ «εὐπατρίδη»– νά υἱοθετεῖ ὅλες τίς πρακτικές πού ἐφήρμοζε ἐπί ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ κυρίου Σημίτη. Μέ τήν ἀλαζονική πεποίθηση, ὅπως ἔδειξε καί ἡ ἀθώωση ὅλων τῶν ὑπευθύνων γιά τά μαῦρα ταμεῖα τῆς Siemens, πώς στήν Ἑλλάδα ὅ,τι καί ἄν κάνεις, δέν τιμωρεῖσαι. Βεβαίως εὐθύνη γιά τήν ἐκτροπή πού ἔχει ἀρχίσει νά συντελεῖται καί θά κορυφωθεῖ στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές ἔχει καί ἡ ἴδια ἡ Κυβέρνηση. Ἡ ὁποία ἀντί νά κοιτᾶ πρός τήν Μόσχα γιά νά τῆς ἐπιρρίψει εὐθῦνες ἀποσταθεροποίησης, καλό θά εἶναι νά κοιτάξει τις ἐδῶ παρέες της. Δέν ἔβαλε ὅρια δυστυχῶς ἡ Κυβέρνηση στίς σχέσεις της μέ τήν κλεπτοκρατία, ἐπέτρεψε τήν ὑπέρμετρη συγκέντρωση ἰσχύος. Δέν ὁριοθέτησε τίς ζῶνες ἐντός τῶν ὁποίων ἡ πολιτική θά ἔχει τό ἀπόλυτο προβάδισμα ἔναντι τῆς ἀγορᾶς. Δέν ἔκανε ἐκλογές τότε πού μποροῦσε νά λάβει ἀπό 40% καί πάνω καί νά κάψει τήν ἁπλή ἀναλογική. Τά ἔλεγε τότε ὁ Καραμανλῆς στόν Μητσοτάκη, ἀλλά κάποιοι στό εὐρύτερο Μαξίμου εἶχαν στό νοῦ τους πῶς θά μοιράσουν τό «πακέτο». Μοῦ τό εἶχε προβλέψει καί ὁ Θόδωρος Τσουκᾶτος τόν περασμένο χειμῶνα: «Αὐτοί μέ τόσα εὐρωπαϊκά κονδύλια στήν φαρέτρα τους θά κάνουν ἐκλογές τήν Ἄνοιξη τοῦ 2023». Ναί. Μόνο πού χάριν τῆς διανομῆς ὑπονομεύεται τό ἀκριβό ἀγαθό τῆς σταθερότητος. Τό ὁποῖο ἡ Ἑλλάς ἀπήλαυσε ἠρεμοῦσα στό σύνολό της εἴτε συμφωνοῦσε εἴτε διαφωνοῦσε μέ τόν κύριο Μητσοτάκη. Εἶναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένο: τά νταραβέρια κομμάτων καί ἐπιχειρηματιῶν στήν δεύτερη θητεία τῶν κυβερνήσεων ὅπου οἱ ἐπιρροές ἐξασθενοῦν, συνήθως κλονίζουν τήν σταθερότητα καί βλάπτουν τήν πραγματική οἰκονομία. Εἴμαστε στό ἴδιο ἔργο θεατές. Καί κανείς δέν μιλᾶ.