Πολλή φασαρία, ἀχός βαρύς, γύρω ἀπό τό ἐάν θά παραμείνει σχεδόν πεζόδρομος ἤ θά παραδοθεῖ ἐκ νέου στά ρυπογόνα ὀχήματα ἡ ὁδός Βασιλίσσης Ὄλγας (καί ὄχι ἁπλῶς Ὄλγας).
Ἐπιτρέψτε μου –ὡς φανατικός χρήστης τῶν μέσων μαζικῆς μεταφορᾶς– νά ὑποστηρίξω τήν, ἀπό ἐτῶν ἀποκρυσταλλωμένη, πεποίθησή μου.
Τό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν χρειάζεται πλήρη πεζοδρόμηση, ἀπό τό Παναθηναϊκό Στάδιο μέχρι καί τήν Ὁμόνοια!Τό πῶς μπορεῖ αὐτό νά ἐπιτευχθεῖ εἶναι δουλειά τῶν πολεοδόμων, ἀλλά αὐτή θά ἦταν ἡ ἰδανική λύση! Βεβαίως κάτι τέτοιο ἀπαιτεῖ μεγάλο ἀριθμό ὑπογείων χώρων σταθμεύσεως, ἀπαιτεῖ ὑπογειοποίηση τῶν μεγάλων κεντρικῶν ἀρτηριῶν καί πρασίνισμα τῶν ὁδῶν Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ἀκαδημίας, μέρους τῆς Πατησίων καί τῆς Ἁγίου Κωνσταντίνου, καθώς καί τῆς Πειραιῶς. Νομίζω ὅτι ἡ πρώτη ἀντίδραση ὅσων διαβάζουν αὐτή μου τήν πρόταση, θά εἶναι τό κλασσικό:
Αὐτά πού λές δέν γίνονται! Ὅ,τι, δηλαδή, εἶχαν πεῖ στόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ κάποιοι εἰδικοί, ὅταν τούς ζήτησε νά γίνει τό Μετρό καί ἡ Ἀττική Ὁδός. Καί ὅμως, ἔγιναν καί τά δύο! Τό ἔχω ζήσει αὐτό τό τροπάριο σέ ὅλες μου τίς δραστηριότητες. Ὅταν ζητοῦσα νά γίνει μιά ἔρευνα ἀπό τούς συντάκτες πού εἶχα στήν διάθεσή μου, τά πρῶτα σχόλια πού ἄκουγα ἦταν αὐτοῦ τοῦ είδους: «Μά, εἶναι πολύ δύσκολο, μά, πῶς θά γίνει αὐτό; Μά, αὐτά δέν γίνονται, καί τά τοιαῦτα». Ἀπαντοῦσα μέ τό κλασσικό μοτίβο τοῦ πατέρα μου: Μόνο τοῦ σπανοῦ τά γένια δέν γίνονται, ἀλλά σήμερα αὐτό δέν ἰσχύει, καθ’ ὅτι καί τά γένια τοῦ σπανοῦ γίνονται καί πολλά ἄλλα, πού δέν γίνονταν πρίν ἀπό μερικά χρόνια.
Ἄποψή μου, ἀγαπητέ κύριε Χάρη Δοῦκα, πού μοῦ εἶστε ἰδιαίτερα συμπαθής, ἀσχέτως τοῦ ὅτι συμπαθῶ καί τόν Μπίσμαρκ, θά ἤθελα νά σᾶς παρακαλέσω νά δεῖτε μέ ζέση τό θέμα τῆς πεζοδρομημένης Ἀθήνας. Ἡ εἰδικότητά σας ἀλλά καί ἡ ἐμπειρία σας ἐπί παρομοίων θεμάτων, εἶναι, ἀσφαλῶς, πολύτιμη. Ἀλλά τά θέματα αὐτοκίνητο καί κυκλοφοριακή συμφόρηση, μᾶλλον δέν πᾶνε ἄλλο. Οὔτε τό μέτρο τῶν μονῶν-ζυγῶν ὠφέλησε, ἐνῷ οἱ περισσότεροι πλέον συνοικιακοί (καί ὄχι μόνο) δρόμοι εἶναι ἀδιάβατοι λόγῳ τῆς παρανόμου καί τῆς διπλῆς σταθμεύσεως.
Σέ φίλο δήμαρχο, ἡ πόλη τοῦ ὁποίου ἀντιμετωπίζει ὀξύτατο πρόβλημα πάρκινγκ, ἡ μόνιμη ἐπωδός τῶν παρανόμως σταθμευόντων εἶναι, καί τί νά τό κάνω τό αὐτοκίνητο; Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολύ ἁπλή: Κάνε το ὅ,τι θέλεις, ἀλλά τό παρκάρισμα ἐδῶ ἀπαγορεύεται! Καί τελειώνει τό πανηγύρι! Δέν μπορεῖ νά ἀσφυκτιᾶ ἡ πόλη ἐπειδή ὁ καθένας θέλει νά κατέβει στή δουλειά μέ τό γιωταχί του. Ἄς ἐξηγήσει ὁ δήμαρχος-καθηγητής πολεοδόμος στήν κυβέρνηση πόσα ἔχει νά κερδίσει ὁ πολίτης ἀπό τήν ἀποσυμφόρηση τῶν δρόμων καί πόσο λιγώτερα δηλητήρια θά εἰσπνέει ἄν ἀποσυμφορηθεῖ τό κέντρο. Καί ὀφείλει νά πείσει τήν κυβέρνηση νά ἀγοράσει συρμούς, λεωφορεῖα καί τρόλλεϋ, νά καταστήσει τά Μέσα Μαζικῆς Μεταφορᾶς ἀξιόπιστα καί στήν ὥρα τους, καί εἶναι βέβαιο ὅτι ὅλοι θά τρίβουμε τά μάτια μας!.. Ἴσως νά κάνω λάθος, ἀλλά ἀφοῦ μπορῶ νά ἐκφράσω δημοσίως τήν ἄποψή μου, τό πράττω μετά παρρησίας: Ὅσο λιγώτερα ὀχήματα στούς δρόμους τόσο καλύτερη ζωή γιά ὅλους μας!
