ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Ὁ ὑπέροχος καντσονετίστας Νάσος Πατέτσος

Στήν «Βραδυνή» τοῦ Τζώρτζη Ἀθανασιάδη, στό ξεκίνημά μου, εἶχα μιά ἀπρόσμενη συνάντηση.

Ὅταν μέ ἔστειλε ὁ ἀρχισυντάκτης νά παραλάβω κάποιο τέλεξ ἀπό τόν θάλαμο τῆς τηλετυπίας, διαπίστωσα ὅτι χειριστής τῶν μηχανημάτων πού μᾶς ἔφεραν τίς εἰδήσεις ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου, ἦταν ὁ ἀγαπημένος τραγουδιστής τῆς μητέρας μου!

Ὁ Νάσος Πατέτσος πού ἔφυγε χθές ἀπό τήν ζωή, σέ ἡλικία 101 ἐτῶν, ὑπῆρξε ὁ μοναδικός ἴσως Ἕλληνας «καντσονετίστας». Τραγουδοῦσε κατά τρόπο μοναδικό τίς ἰταλικές «καντσονέτες», μεταφρασμένες βέβαια στά ἑλληνικά.

Τό τραγούδι «Ὁ ναύτης» ἔγινε τεράστια ἐπιτυχία καθώς τότε δέν ὑπῆρχε σπίτι πού νά μήν ἔχει ναυτικό. «Φιλῶντας τῆς μανούλας του τό χέρι, ξεκίνησε ὁ ναύτης γι’ ἄλλα μέρη.» Ποιό ἑλληνικό σπίτι δέν θά γέμιζε συγκίνηση στό ἄκουσμα αὐτοῦ τοῦ στίχου;

Ἡ συνάντηση μέ τόν Νάσο Πατέτσο στήν «Βραδυνή» ἔγινε ἡ ἀρχή μιᾶς μακρόχρονης καί δυνατῆς φιλίας. Μαζί μέ τόν γελοιογράφο καί σπουδαῖο καλλιτέχνη Βασίλη Χριστοδούλου, πού ἐργαζόταν στήν ἴδια ἐφημερίδα, φτιάξαμε μιά σπουδαία παρέα στήν ὁποία ὁ Νάσος πρόσφερε ἁπλόχερα τό σπουδαῖο του ταλέντο.

Σχεδόν μία φορά τόν μῆνα μαζευόμασταν στό σπίτι μου, ὁ Χριστοδούλου, ὁ Δημήτρης Ρίζος, ὁ Σαράντος Σαραντάκος, ὁ Λευτέρης Γενεράλης, ἡ Μαρία Νεοφωτίστου, ὁ Κοσμᾶς Λιναρδᾶτος καί φυσικά, ὁ Νάσος Πατέτσος.

Ἡ κατάληξη τοῦ γλεντιοῦ ἦταν νά καθίσω στό πιάνο καί νά γεμίζει ὁ χῶρος ἀπό καταπληκτικές μελωδίες πού τραγουδοῦσε ὁ Νάσος, τοῦ ὁποίου ἡ φωνή παρέμενε ἀναλλοίωτη.

Τό καταπληκτικό ὅμως συνέβη ἕνα ἀπό τά πολλά μεσημέρια πού ὁ Νάσος ἐρχόταν καί τρώγαμε στό σπίτι. Εἶχα ξεχάσει ἀνοιχτά τίς μπαλκονόπορτες, ἔπαιζα καί ἐκεῖνος τραγουδοῦσε. Ὅταν λοιπόν τελείωσε τήν παράσταση μέ μία ἀπό τίς «κορῶνες» πού κρατοῦσε γιά τό φινάλε, ἀκούστηκαν ἀπό γύρω χειροκροτήματα!

Οἱ γείτονες εἶχαν βγεῖ στά μπαλκόνια τους καί χειροκροτοῦσαν. Ὁ Νάσος βγῆκε στό μπαλκόνι, χαιρέτησε, καί ἔκανε μία ὑπόκλιση. Ἔτσι τόν θυμᾶμαι. Νά τραγουδᾶ, νά χαμογελᾶ, καί νά γίνεται ὁ Πατέτσος πού ξεσήκωνε τά θέατρα, πού ἔκανε τόν Βασιλιᾶ νά τόν χειροκροτεῖ καί τόν Γεώργιο Παπανδρέου νά τόν ἔχει χαρακτηρίσει «τόν σπουδαιότερο Ἕλληνα τραγουδιστή».

Ὁ Χριστοδούλου μάλιστα εἶχε γράψει καί δύο τρία τραγούδια τά ὁποῖα εἶχα μελοποιήσει. Θυμᾶμαι ἕνα χαρακτηριστικό: «Σέ ἀγαποῦσα ἀληθῶς κυρία Καίτη/ ὅσο ὑπῆρχε εἰς τίς τσέπες μπερικέτι.

Ἔγινες ὅμως πιά κυρία καί γουστάρεις/ καί γιά καινούργιες περιπέτειες ρεμιζάρεις».

Ὁ Νάσος τό τραγουδοῦσε σέ ρυθμό μάμπο καί τό ρεφρέν ἔλεγε: «Δέν κάνει ὁ κόσμος ἔτσι Καίτη, δέν εἶναι ἡ καρδιά σκληρή σάν τό ἀτσάλι».

Ἔτσι περνούσαμε τόν καιρό μας, μιά μεγάλη παρέα σέ μιά μεγάλη ἐφημερίδα, τόν καιρό πού οἱ ἐφημερίδες ἦταν κυψέλες καί οἱ δημοσιογράφοι ἔγραφαν ἱστορία ὡς παρέες.

Μοῦ εἶχε διηγηθεῖ ὅλη του τήν ζωή. Πῶς ξεκίνησε ἀπό τό νησί του καί πῶς, στό πολεμικό πλοῖο πού ὑπηρετοῦσε ὡς ναύτης, ὁ καπετάνιος τοῦ εἶπε «τραγούδα γιατί ἔχεις καλή φωνή.» Καί ἔτσι ὁ ναύτης Νάσος Πατέτσος ἔγινε διάσημος μέ τόν «Ναύτη» του.

Θά τόν θυμόμαστε πάντα, γελαστό, χαρούμενο, γεμᾶτο μπρίο καί ἀγάπη γιά τήν μουσική. Πρόλαβε καί εἶδε πολλά. Πρέπει νά ἔφυγε εὐχαριστημένος.

Απόψεις

«Πάντα η Αλεξάνδρεια» του Δημήτρη Στεφανάκη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Εφημερίς Εστία
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η Δάφνη Χάραμη έχασε τον πατέρα της Κώστα, το εργοστάσιό τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εθνικοποιήθηκε από το καθεστώς Νάσερ και το σπίτι τους σφραγίστηκε. Από τη Γιώτα Βαζούρα Ο Κωστής Χάραμης, πλέον, δεν υπήρχε και η ίδια δεν ήταν η κόρη του μεγιστάνα των αιγυπτιακών τσιγάρων. Η έπαυλη της οδού Αββασιδών, που αναγνώριζε για σπίτι της, έγινε ένα ξένο οίκημα, στο οποίο δεν της επιτρεπόταν πια να πατήσει το πόδι της. Η ίδια η Αλεξάνδρεια έγινε ξένη και αφιλόξενη, μια πόλη σκιών και ψιθύρων, με τη νεαρή να καλείται να διαπιστώσει με τον πιο σκληρό τρόπο «ότι τις πιο μεγάλες ανατροπές η μυθοπλασία τις δανείζεται από την πραγματικότητα». Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1961 σε μία πόλη- φάρο του ελληνισμού, την Αλεξάνδρεια, ακολουθώντας την πορεία της οικογένειας Χάραμη, που πρωτογνωρίσαμε στο παλαιότερο, πολυαγαπημένο και πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας». Αξιοποιώντας πραγματικά ιστορικά γεγονότα, στην προκειμένη περίπτωση το βαρύ πρόγραμμα των εθνικοποιήσεων των ξένων επιχειρήσεων από το καθεστώς Νάσερ, που οδήγησε στη μαζική έξοδο των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ο συγγραφέας μάς δίδει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για την αλλαγή, την […]

«Δικαιοσύνη μακριά ἀπό ἰσχυρά συμφέροντα καί ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις»

Εφημερίς Εστία
Τί ἀπήντησε ἡ Ἕνωσις Δικαστῶν καί Εἰσαγγελέων στήν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου- Ὀξεῖα ἀντίδρασις τῆς Εἰσαγγελέως τοῦ ΑΠ στό προσκλητήριο γιά τόν διαδικτυακό τραμπουκισμό τοῦ ἀνακριτοῦ

Ἡ λάβα τῶν Τεμπῶν

Μανώλης Κοττάκης
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μέ μεγίστη προσοχή τίς δηλώσεις τῆς ἀξιότιμης Προέδρου καί τῆς ἀξιότιμης εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου κυριῶν Κλάπα-Χριστοδουλέα καί Ἀδειλίνη, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν κυρίως τήν ἀπάντηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας στήν μακρά δήλωση τῆς Προέδρου τῶν Συγγενῶν Θυμάτων Τεμπῶν Μαρίας Καρυστιανοῦ γιά τήν πορεία τῆς ὑποθέσεως καί δευτερευόντως ἀσπίδα σέ διαδικτυακές ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ἐφέτης ἀνακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας

Εφημερίς Εστία
Ο Κωνσταντῖνος Τασούλας μετακομίζει στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἀφοῦ ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, κατά τήν τέταρτη ψηφοφορία πού διεξήχθη χθές, μέ 160 ψήφους.

Τά χρόνια πού ὁ ἀθλητισμός δέν ἦταν ἀμειβόμενος

Δημήτρης Καπράνος
Διαφωνῶ μέ τόν χαρακτηρισμό «ὁ γηραιότερος ὀλυμπιονίκης», μέ τόν ὁποῖο τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως ἀποχαιρέτησαν χθές τόν σπουδαῖο ἀθλητή καί ἄνθρωπο Γιῶργο Ρουμπάνη.