Ἀναμνήσεις ἀπό ἕναν λαϊκό, θυμόσοφο δημιουργό

Σάν χθές, στίς 25 Ἰανουαρίου τοῦ 1925, γεννήθηκε ὁ σπουδαῖος μουσικός Γιῶργος Ζαμπέτας. Ἔχω διαβάσει συνεντεύξεις του, τήν «αὐτοβιογραφία» του, ἀλλά εἶχα τήν εὐτυχία, νεότατος, νά ἐργασθῶ γιά μία πενταετία ὡς ἐπαγγελματίας μουσικός, σπουδάζοντας παράλληλα.

Γιά ἀρκετό καιρό, λοιπόν, βρισκόμουν κάθε βράδυ μέ τόν Γιῶργο Ζαμπέτα στό «Κάν-Κάν», τῆς λεωφόρου Πέτρου Ράλλη, ὅπου ἐργάσθηκα τό 1974-75. Μπορῶ, λοιπόν, νά ἔχω ἄποψη καί νά πῶ ὅτι τό μέγεθος τοῦ Ζαμπέτα ὡς μουσικοῦ δέν τό ἔχει ἀκόμη ἀντιληφθεῖ ὁ περισσότερος κόσμος. Τά τραγούδια του μοῦ ἄρεσαν πάντα, ἔχουν χρῶμα «μπελκάντο» τοῦ Ἰονίου καί διαφέρουν ἀπό τά «λαϊκά» τῆς ἐποχῆς του.

Ἐντυπωσιακές εἰσαγωγές τῶν τραγουδιῶν, γιά τίς ὁποῖες ὁ ἴδιος ξόδευε ὧρες ὁλόκληρες καί τίς ἔχτιζε «τάστο-τάστο», ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος, καθώς δέν γνώριζε (καί δέν ἤθελε νά μάθει) νά διαβάζει παρτιτούρα…

Ἀκούγοντας τίς εἰσαγωγές του, ἔκλεινα τά μάτια καί προσπαθοῦσα νά τίς «ἀκούσω» ἀπό ἕνα μικρό σύνολο ἐγχόρδων ἤ μέ μία ὀρχήστρα «Ντίξι» τῆς Νέας Ὀρλεάνης, καθώς ἡ μουσική πού τοῦ ἔστελνε ὁ Θεός στό μυαλό, δέν εἶχε ὅρια, ἀλλά μποροῦσε νά ταξιδεύει σέ κάθε εἶδος, ἀσχέτως τοῦ ἄν ὁ δημιουργός τό γνώριζε ἤ τό εἶχε μελετήσει…

«Πώς σᾶς κατεβαίνουν αὐτές οἱ εἰσαγωγές;» τόν ρώτησα κάποια στιγμή, ἀφελῶς.

«Δέν μοῦ κατεβαίνουν. Μοῦ ἀνεβαίνουν. Εἶναι σάν νά ἔχω μέσα μου κάτι πού πρέπει νά βγεῖ. Καί δέν μοῦ βγαίνει ἀλλιῶς, παρά μόνο ἄν πάρω ἀγκαλιά τό μπουζούκι. Μέ τό πού θά ἀκουμπήσω τό ὄργανο, ἔρχεται ἡ μουσική, πού μέχρι ἐκείνη τή στιγμή περίμενε μέσα μου…»

Παρακολουθοῦσε ὅλα τά μουσικά ρεύματα. Τοῦ ἄρεσε ἡ τζάζ, ἄκουγε πόπ, μελετοῦσε, φυσικά, καί τούς λαϊκούς δρόμους, ἀλλά πάντοτε ἀφηνόταν στό ἔνστικτο.

Ἐκεῖνο τό θεῖο δῶρο, πού τό παραχωρεῖ ὁ Θεός σέ λίγους καί ἐκλεκτούς, τούς ὁποίους «σημαδεύει» ἀπό μικρά παιδιά. Μποροῦσα νά τόν ἀκούω γιά ὥρα, πρίν ἀνέβουμε στό πάλκο ἀλλά καί ὅταν τελείωνε ἡ «δουλειά», ἄν δέν εἶχε ἤδη φύγει γιά τό σπίτι. Κάποια στιγμή, πού παράλληλα μέ τήν νυχτερινή ἐργασία εἶχα ἀρχίσει νά ἀπασχολοῦμαι (ἀμισθί) στήν «Βραδυνή» τοῦ Τζώρτζη Ἀθανασιάδη, τόν ρώτησα ἄν θά ἤθελε νά μοῦ δώσει συνέντευξη. «Δέν σ’ ἀρέσει πού τά λέμε ἐδῶ, φιλικά, καθαρά καί χωρίς “σεῖς” καί “σᾶς”; Ἄσε νά στά λέω ἐδῶ ὅπως θέλω, χωρίς νά κουμπώνομαι, κι ἅμα θές, ἀργότερα, τά γράφεις» μοῦ εἶπε.

Ἕνα βράδυ ἦλθε στό κέντρο ὁ Τζώρτζης Ἀθανασιάδης μέ μεγάλη παρέα. «Πάω νά τοῦ πῶ ὅτι σέ ἔχουμε ἐδῶ» μοῦ λέει ὁ Ζαμπέτας.

«Δέν τό ἔχω πεῖ, καλύτερα νά μήν τό μάθει» τοῦ εἶπα καί «κρύφτηκα» πίσω ἀπό τά «χαρτιά» μου στό ἀναλόγιο.

«Κάποια στιγμή θά καταλάβεις ὅτι ἐδῶ μπορεῖ τά πράματα νά εἶναι καλύτερα ἀπ’ ὅ,τι στίς ἐφημερίδες» μοῦ εἶπε. Πάνσοφος…

Απόψεις

Ποιός κυβερνᾶ αὐτόν τόν τόπο;

Εφημερίς Εστία
Ὁ ἀρχηγός τῆς ΕΛ.ΑΣ. καταγγέλλει ὅτι καρατομήθηκε ἀπό τό ΚΥΣΕΑ ἕναν μῆνα μετά τήν ἀνανέωση τῆς θητείας του, ἐπειδή τό ζήτησαν ἀπό τό Μαξίμου ἄγνωστα «κέντρα ἐξουσίας» – Ποιά εἶναι ἄραγε; – Πρωτοφανεῖς ἀποκαλύψεις – Τοῦ ζητοῦσαν νά ἀπογυμνώσει Τμήματα ἀπό ἄνδρες καί νά τούς διαθέσει ὡς φρουρούς σέ στελέχη σταθμῶν τῆς διαπλοκῆς – Δέν ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν τους τίς εἰσηγήσεις του γιά τίς κρίσεις – Ἐνταφιάζεται τό ἐπιτελικό κράτος

Κανείς δέν φταίει γιά τό χάλι μας

Μανώλης Κοττάκης
ΑΠΑΡΙΘΜΩ γεγονότα τοῦ τελευταίου τριημέρου. Μερικά εἶναι φαινομενικά ἄσχετα μεταξύ τους, ἀλλά στήν οὐσία δέν εἶναι. Εἶναι οἱ ὄψεις τῆς ἴδιας χώρας. Τῆς ἴδιας πατρίδας. Τῆς ἴδιας νοοτροπίας.

Ἀμετανόητος ἐπέστρεψε ὁ κ. Παῦλος Πολάκης

Εφημερίς Εστία
Η ΟΜΟΦΩΝΟΣ ἀπόφασις τῆς Πολιτικῆς Γραμματείας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά παραμείνει στά ψηφοδέλτια τοῦ κόμματος ὁ κ. Παῦλος Πολάκης, μετά τήν ἀπολογητική ἐπιστολή του πρός τόν Πρόεδρο, ἔδωσε τό δικαίωμα στόν βουλευτή Χανίων νά ἀπασφαλίσει ἀμέσως μετά καί νά ἀρχίσει νά κάνει αὐτό πού καλά γνωρίζει: λαϊκισμός μέσῳ κοινωνικῶν δικτύων καί λάσπη στόν ἀνεμιστῆρα.

Τιμή στόν ἄξιο δήμαρχο τῆς Φλωρεντίας

Δημήτρης Καπράνος
Τιμή στόν Ντάριο Ναρντέλλα, τόν 47χρονο δήμαρχο τῆς Φλωρεντίας, πού βούτηξε ἕναν ἀπό τούς σαχλαμαράκηδες ἀκτιβιστές, ὁ ὁποῖος πῆγε κι ἔρριξε πορτοκαλί μπογιά στό Παλάτσο Βέκιο, τό πλέον ἀξιόλογο ἀπό τά παλαιά κτήρια τῆς Φλωρεντίας, ὅπου στεγάζεται τό Δημαρχεῖο τῆς πανέμορφης πόλεως τῆς Τοσκάνης.

Τετάρτη, 20 Μαρτίου 1963

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ