Η ΠΕΡΙΟΧΗ μας μυρίζει μπαρούτι, καί αὐτό θά γίνεται ὅλο καί πιό αἰσθητό ὅσο πλησιάζουμε πρός τό τέλος τῆς τουριστικῆς σαιζόν.
Δέν εἶναι μόνον ὅτι ὁ Ἐρντογάν στέλνει τέταρτο πλοῖο στήν κυπριακή ΑΟΖ ἀμφισβητώντας ἔτσι στήν πράξη τήν ὑπόσταση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Οὔτε ὅτι οἱ Ἰρανοί στέλνουν στήν Καλαμάτα δεξαμενόπλοιο πού παραβιάζει τό ἐμπάργκο στήν Συρία καί ἔχει «ἐπικηρυχθεῖ» ἀπό τίς ΗΠΑ. Ἀκόμη καί αὐτές οἱ ἀποκαλύψεις πού γίνονται ξαφνικά εἰς βάρος τοῦ κατά τά λοιπά ρεαλιστῆ προέδρου τῆς Κύπρου Νίκου Ἀναστασιάδη (τό ἀκριβό αὐτοκίνητο πού ἀγόρασε, τό ξέπλυμα χρήματος πού ἐφέρετο νά κάνει στό παρελθόν τό δικηγορικό του γραφεῖο), προβλέψιμα εἶναι. Κλασσικά εἰκονογραφημένα γιά τήν ἄσκηση πίεσης ἐν ὄψει τῆς ἔναρξης διαπραγματεύσεων γιά τό Κυπριακό.
Ἡ περιοχή φαίνεται πώς μυρίζει μπαρούτι ἀπό τήν νέα διάταξη τῶν ἀμερικανικῶν δυνάμεων στήν περιοχή. Τό ρεπορτάζ πού ἔγραψε ὁ συνάδελφος Ἄγγελος Ἀθανασόπουλος σέ κυριακάτικη ἐφημερίδα καί ἀποτελεῖ προέκταση ἐκείνου πού ἔγραψε πρῶτος ὁ ἡμέτερος Ἀλέξης Τάρκας, εἶναι ἐξόχως ἐνδιαφέρον. Γιά δύο λόγους.
Πρῶτον, διότι στίς τρεῖς νέες βάσεις πού δημιουργοῦν οἱ ΗΠΑ στήν Ἑλλάδα σέ Λάρισα, Στεφανοβίκι, Ἀλεξανδρούπολη δέν θά ἐγκατασταθοῦν μονίμως στρατιῶτες τῶν ΗΠΑ, ἀλλά θά μεταφέρονται ἀπό βάσεις τῶν Βαλκανίων γιά λόγους εὐελιξίας ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες πού θά δημιουργηθοῦν στά μελλοντικά θέατρα τοῦ πολέμου. Ἡ Ἑλλάς θά μετατραπεῖ σέ στρατόπεδο διερχομένων ἐνόπλων δυνάμεων τῆς Δύσεως.
Δεύτερον, διότι οἱ διατυπώσεις τῆς συμφωνίας πού προωθοῦν οἱ ΗΠΑ χωρίς τήν μέχρι στιγμῆς συμφωνία τῆς Κυβέρνησης βάζουν δύσκολα θέματα. Ὅπως π.χ. νά ἔχουν οἱ ΗΠΑ πλήρη ἐπιχειρησιακό ἔλεγχο σέ ὁρισμένες περιοχές πού ἔγιναν ἤ θά γίνουν, καί νέες βάσεις.
Πρόκειται γιά αἰτήματα πού ἀγγίζουν τόν σκληρό πυρῆνα τῆς κρατικῆς κυριαρχίας καί ἀπαιτοῦν ἔγκριση τοῦ κοινοβουλίου μέ βάση τίς κείμενες συνταγματικές διατάξεις. Δέ γίνεται νά μεταφέρεται ὁπλισμός παντός τύπου σέ ἑλληνικό ἔδαφος χωρίς συναίνεση τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Καί βεβαίως ἀπαιτοῦνται βαρειά πολιτικά ἀνταλλάγματα. Καί σέ ἐξοπλισμούς καί σέ ζητήματα ἐγγύησης συνόρων καί ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς ΑΟΖ περιλαμβανομένης. Κατά τά πρότυπα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Προέδρου Κάρτερ τό 1976. Ἄλλως, δέν ἀξίζει τόν κόπο. Τό πολιτικό κόστος καί ἄς εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐσκεμμένα σέ καταστολή γιά αὐτά τά θέματα, θά εἶναι τεράστιο.
Εὐτυχῶς, ὅπως γνωρίζουμε, ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης δέν βιάζεται. Θά ἀνανεώσει γιά ἕναν χρόνο τήν ἀμυντική συμφωνία πού ὑπέγραψε τό 1991 ὁ πατέρας του καί μετά θά διαπραγματευτεῖ. Σέ πιό καθαρό γεωπολιτικό περιβάλλον, ἐλπίζουμε.
