ΚΑΤΑ τήν Ἐθνική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 1922 ἀπενεμήθη ἀπό τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο Β΄ τό μετάλλιο Στρατιωτικῆς Ἀξίας Α΄ τάξεως στήν σημαία τοῦ Σώματος Ἑλλήνων Προσκόπων γιά τίς πρός τήν Πατρίδα ὑπηρεσίες τους.
Ἡ ἀπονομή τῆς ἀνώτατης αὐτῆς στρατιωτικῆς διάκρισης πού ἀπονεμήθηκε σέ μία ἐθελοντική ὀργάνωση νέων γιά τήν προσφορά τους στούς ἀγῶνες τῆς Πατρίδας, ἀποσκοποῦσε στήν ἀπονομή τῆς ὑπέρτερης τιμῆς γιά τήν ὑπέροχο ἐκείνη αὐτοθυσία τῶν προσκόπων τοῦ Ἀιδινίου καί διεμνημονεύθη μέ τήν παρακάτω περικοπή:
«Κατά τήν ἐκκένωση τῆς πόλεως τοῦ Ἀϊδινίου ὑπό τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων κατά τόν Ἰούνιο τοῦ 1919, τό ἐκεῖ συγκροτημένο Σῶμα Ἑλλήνων Προσκόπων, ἐμμένον στίς ὑψηλάς του ἀρχάς, παρέμεινε ἐκεῖ ἔνθα τό καθῆκον ἐπέβαλε διά νά προσφέρει τάς πατριωτικάς του ὑπηρεσίας στούς ἀπομείναντας ἀδελφούς μας, προσενεγκόν εὐγενῆ ἐξιλαστήρια θύματα εἰς τόν ἀπελευθερωτικό μας ἀγῶνα. Οὕτως εὗρον ἔνδοξο θάνατο ἅπαντες οἱ πρόσκοποι Ἀιδινίου σφαγέντες ἤ τυφεκισθέντες παρά τῶν ἀγρίων Τούρκων, ἀναγράψαντες διά τοῦ παραδειγματισμοῦ των καί τῆς θυσίας των χρυσή σελίδα στήν νεώτερη Ἱστορία τῆς Πατρίδας μας.».
Τί ἀκριβῶς συνέβη στήν μαρτυρική αὐτή πόλη τοῦ Ἀιδινίου καί πῶς αὐτά τά νέα παιδιά παρέμειναν οἱ μοναδικοί ὑπερασπιστές της, ἀντιμετωπίζοντας τή θηριωδία τῶν Τούρκων; Στήν εὐημεροῦσα αὐτή πόλη ἱδρύθηκαν τρεῖς προσκοπικές ὁμάδες ἀπό τόν ἔνθερμο καί ἐνθουσιώδη πατριώτη Νῖκο Αὐγερίδη, μέ ἔμψυχο ὑλικό ἀπό τίς πιό διακεκριμένες οἰκογένειες.
Λίγες μέρες μετά τήν εἴσοδο τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στή Σμύρνη ὑπῆρχαν πληροφορίες ὅτι στό Ἀιδίνι συγκεντρώθηκε μεγάλος ἀριθμός τσετῶν. Ἀπέστειλαν τότε μεγάλη δύναμη στρατοῦ μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀντισυνταγματάρχη Σχοινᾶ, γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν κατάσταση.
Ἡ ἐπίθεση τῶν τσετῶν αἰφνιδίασε τό στρατό πού ἀποχώρησε ἀπό τό Ἀιδίνι, ἀφήνοντας τούς προσκόπους νά ὑπερασπίσουν τήν πόλη καί νά φροντίσουν τά γυναικόπαιδα καί τούς τραυματίες.
Στίς τρεῖς μέρες πού κράτησε ἡ παρουσία τῶν τσετῶν δέν ἔμεινε τίποτα ὄρθιο στήν πόλη. Πυρπόλησαν τά σπίτια, λεηλάτησαν τίς περιουσίες, προέβησαν σέ βιασμούς καί ρήμαξαν τά πάντα. Τή μεγαλύτερη μανία τους τήν ἔδειξαν στούς ἔνστολους προσκόπους πού φρόντιζαν τούς δυστυχεῖς κατοίκους.
Ὅσους δέν ἔσφαξαν τούς συνέλαβαν καί ἔπειτα ἀπό μία δραματική νύχτα στό μπουντροῦμι τοῦ διοικητηρίου, ὁδηγήθηκαν μέ τόν ἔφορό τους Νῖκο Αὐγερίδη ἐκτός τῆς πόλης παρά τόν Εὔδωνα ποταμό. Ἐκεῖ ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν τσετῶν Ἀντνάν Μεντερές τούς καλεῖ νά ἀπαρνηθοῦν τό Ἔθνος καί τή πίστη τους μέ ἀντάλλαγμα τήν ζωή του καί τή ζωή τῶν προσκόπων του.
Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν «Ζήτω ἡ Ἑλλάς». Στό ἄκουσμα αὐτό οἱ τσέτες ἐπιτέθηκαν μέ μανία καί ἀγριότητα σέ ἐκεῖνον καί στούς προσκόπους, τούς κατακρεούργησαν μέ τόν πλέον σκληρό καί ἀπάνθρωπο τρόπο, καί σάν νέοι μάρτυρες τῆς πατρίδας καί τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας ἔδωσαν μέ αὐτόν τόν τρόπο τό πιό φωτεινό παράδειγμα στίς ἐπερχόμενες γενιές.
Σήμερα, ἑκατό χρόνια μετά, ἡ θυσία τῶν νέων αὐτῶν παιδιῶν παραμένει στήν μνήμη μας σάν μία χρυσή σελίδα δόξας τοῦ Ἑλληνικοῦ Προσκοπισμοῦ.
*Ὑπ. Βουλευτής Ἀν. Ἀττικῆς ΝΔ
