Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, ἔχουμε πολλές παροιμίες, μέ τίς ὁποῖες ἀποδίδουμε τά χαρακτηριστικά τῆς φυλῆς μας.
Εἴμαστε ἤ τοῦ ὕψους ἤ τοῦ βάθους, εἴμαστε Κυριακή χαρᾶς-Δευτέρα λύπης, καί λοιπά…
Εἴμαστε ἐπίσης ἀπό Δόξα τῷ Θεῷ-βόηθα Παναγιά, εἴμαστε καί πολλά ἄλλα. Καί, φυσικά, ἔτσι εἴμαστε καί στόν Ἀθλητισμό. Τήν μιά ἡμέρα ἀποθεώνουμε τούς ἥρωες μέ τά γαλάζια καί τήν ἄλλη ἀποδοκιμάζουμε τούς ἄσχετους καί ὀλίγους…
Ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι πρίν ἀπό λίγες μέρες ὅλοι ἀποθεώναμε τήν ἐθνική ὁμάδα ποδοσφαίρου καί τόν προπονητή μας, ἔπειτα ἀπό τήν (ἐξαιρετική, χωρίς ἀμφιβολία) ἐμφάνισή μας στό μάτς μέ τήν Λευκορωσσία, τήν ὁποία φιλοδωρήσαμε μέ πέντε τέρματα!
Ἐκεῖ, λοιπόν, ἀφοῦ ἔχει προηγηθεῖ καί τό παιγνίδι μέ τήν Σκωτία στήν Γλασκώβη, ὅπου κερδίσαμε μέ 3-0 τούς Σκωτσέζους, ἄρχισαν οἱ διθύραμβοι. Ἐκεῖ οἱ μικροί τοῦ Γιοβάνοβιτς ἔγιναν κολοσσοί, ἔγιναν ὑπέρ-ἥρωες, καί περιμέναμε τούς Δανούς γιά νά συνεχίσουμε τήν πορεία μας πρός τά τελικά τοῦ Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οἱ Σκανδιναβοί, ἔμπειροι, πολύ πιό δυνατοί, ψύχραιμοι καί ἔχοντας μελετήσει πολύ καλά τήν ὁμάδα μας, δέν μᾶς ἐπέτρεψαν οὔτε νά φθάσουμε μέχρι τήν περιοχή τους. Οἱ μπέμπηδες τῆς ὁμάδας μας ἐξαφανίσθηκαν, καθώς οἱ Δανοί δέν ἄφηναν κανένα περιθώριο γιά ὁποιαδήποτε ἐπίθεση, καί σέ λίγη ὥρα οἱ δικοί μας ἄρχισαν νά κάνουν τό ἕνα λάθος μετά τό ἄλλο.
Τό ποδόσφαιρο εἶναι ὁμαδικό ἄθλημα καί παιγνίδι τακτικῆς. Ὅταν ἡ μιά ὁμάδα ὑποχρεώνει τήν ἄλλη νά τρέχει συνέχεια καί νά μήν μπορεῖ νά πάρει τήν μπάλλα, εἶναι πολύ φυσικό νά κερδίσει ἡ πρώτη.
Πρέπει νά ἔλαβα περισσότερα ἀπό δέκα μηνύματα ἀπό φίλους, οἱ ὁποῖοι μέ χαρακτήρισαν γρουσούζη, διότι στό ἡμίχρονο, πού ἐπικοινωνήσαμε, εἶπα ὅτι «θά εἶμαι εὐχαριστημένος ἄν σταματήσουν οἱ Δανοί στά τρία!». Φαινόταν τό πρᾶγμα. Κι ὅταν βλέπεις ποδόσφαιρο ἀπό πολύ μικρός κι ὅταν ἔχεις παίξει κάμποσα χρόνια, οἱ εἰκόνες ἔρχονται πολύ εὔκολα. Φυσικά, δέν τίθεται θέμα γιά τήν ποιότητα τῶν παικτῶν μας οὔτε γιά τήν ἱκανότητα τοῦ προπονητοῦ.
Ἡ ἐθνική μας ὁμάδα βρέθηκε σέ πολύ κακή ἡμέρα. Εἶχαν «πάρει τά μυαλά μας ἀέρα» ἀπό τίς νῖκες ἐπί τῆς Σκωτίας καί τῆς Λευκορωσσίας, καί μόλις οἱ ποδοσφαιριστές μας «ἔπεσαν σέ τοῖχο», ἔχασαν τόν προσανατολισμό τους.
Δέν εἶναι ὥρα νά ἀρχίσουν οἱ «γκρίνιες»» καί οἱ ἀποδοκιμασίες. Ἡ ἑλληνική ἐθνική ὁμάδα παραμένει ἕνα σύνολο μέ πολύ καλούς παῖκτες, ἀλλά χρειάζεται νά πατοῦν στό ἔδαφος καί νά μήν πετοῦν στά σύννεφα.
Ἀκολουθοῦν, σέ ἕνα μῆνα, δύο δύσκολες ἔξοδοι, στήν Γλασκώβη καί τήν Κοπεγχάγη. Ἐκεῖ, θά φανεῖ ἐάν ἔχουμε, πράγματι, τήν δυνατότητα νά κερδίσουμε τήν πρόκριση, ἔστω καί ἀπό τήν δεύτερη θέση. Ἀλλά μέχρι τότε, πᾶμε «σεμνά καί ταπεινά», χωρίς κραυγές καί χωρίς πηχιαίους τίτλους καί διθυράμβους ἀπό τό τόν Τύπο. Σιγά μήν «τρόμαξε ἡ Εὐρώπη» ἀπό τό 5-1 ἐπί τῶν Λευκορώσσων. Ἡ Τουρκία ἡττήθηκε σην ἕδρα της μέ 0-6 ἀπό τήν Ἱσπανία. Στήν ἀρχή τῆς περιόδου ὅλα εἶναι ρευστά καί δύσκολα. Χαμηλά τό κεφάλι, καί συνεχίζουμε…
Μ.Η.Τ. 232122