ΔΙΑΒΑΖΩ αὐτές τίς μέρες στό διαδίκτυο σχόλια ἀκραίων κέντρων καί ὑπερφιλελεύθερων πολιτῶν γιά τό καθεστώς Πούτιν. Δέν ἀντέχουν στήν ἰδέα ὅτι ὁ Ρῶσσος ἡγέτης πού ἔχει κατηγορηθεῖ γιά σκληρό αὐταρχισμό ἀπέναντι στούς πολιτικούς ἀντιπάλους του καί γιά ἔλλειψη προσηλώσεως στίς δημοκρατικές ἐλευθερίες ἔτυχε αὐτῆς τῆς ὑποδοχῆς ἀπό τόν Πρόεδρο Τράμπ στήν Ἀλάσκα καί διέσχισε χαμογελαστός τό κόκκινο χαλί γιά νά ἀνέβει μαζί μέ τόν ὁμόλογό του στό βάθρο τῶν νικητῶν.
- τοῦ Μανώλη Κοττάκη
Βεβαίως στήν συνάντηση κορυφῆς αὐτή μετέβη ὡς ἀρχηγός κράτους καί ὄχι ὡς ἀρχηγός δεξαμενῆς σκέψεως (think tank). Καί εἶναι μᾶλλον λάθος νά προσεγγίζουμε τίς διακρατικές σχέσεις καί τά ἴδια τά κράτη σάν νά ἐπρόκειτο γιά …λέσχες ἰδεῶν. Ἀλλά ἀφοῦ τό θέμα τίθεται, ἔχει ἐνδιαφέρον νά κάνουμε αὐτή τήν ἄσκηση.
Κατηγορήθηκε καί κατηγορεῖται ὁ Πούτιν ὡς αὐταρχικός δικτάτορας, μέ τόν ὁποῖο δέν πρέπει νά ἔχουμε διπλωματικές σχέσεις. Γιά ὅσους τό ξεχνοῦν ἄλλως τε ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ἔχει δηλώσει ἀμέσως μετά ἀπό τήν κήρυξη τοῦ πολέμου, ὅτι οἱ διπλωματικές σχέσεις Ἑλλάδος καί Ρωσσίας τίθενται σέ ἀναστολή. Καί γιά ὅσους τό θυμοῦνται, ὁ Ρῶσσος Πρόεδρος μέ ἀνάρτησή του στά ἑλληνικά, σέ μία στροφή τοῦ πολέμου, ὅταν ἡ κυβέρνηση καί ἡ ἡγεσία της τόν κατηγοροῦσαν γιά δικτάτορα, προειδοποίησε γιά τήν τύχη ἐκείνων πού βοηθοῦν τούς ἀντιπάλους του παρομοιάζοντας μέ τήν τύχη ἐκείνων τῶν Ἑλλήνων πού ἔστειλαν στρατό κάποτε στήν Οὐκρανία, στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνα. Ἐννοοῦσε τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο.
Ἄν πράγματι ἡ ἰδεολογία ἑνός ἡγέτη εἶναι τό βασικό κριτήριο γιά τήν ἀνάπτυξη τῶν διακρατικῶν σχέσεων καί ἄν τό πολίτευμα πού ἔχει ἐγκαθιδρύσει στήν χώρα του εἶναι κρίσιμο, τότε γιατί ἡ Ἑλλάδα ἔχει διπλωματικές σχέσεις μέ τίς χῶρες τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου ἀλλά καί τῆς Ἀφρικῆς; Γιατί τούς στέλνουμε συστοιχίες ἀπό πυραύλους Πάτριοτ; Ἔχουν δημοκρατία ἐκεῖ; Διεξάγονται ἐλεύθερες ἐκλογές; Ὑπάρχει ἐλευθεροτυπία καί ἐλευθερία ἐκφράσεως γνώμης; Ὑπάρχει ἰσότητα τῶν φύλων; Κράτος δικαίου;
Πρέπει μήπως νά θυμίσουμε ὅτι ἡ Λιβύη πού διοικεῖτο ἀπό φύλαρχους στήν ἐποχή τοῦ Καντάφι (γιατί αὐτό ἦταν τό σύστημά της γιά δεκαετίες) προσπαθεῖ νά κάνει ἐκλογές 15 περίπου χρόνια τώρα καί λόγῳ τοῦ ἐμφυλίου δέν τά καταφέρνει; Πρέπει μήπως νά θυμίσουμε πώς δολοφονήθηκε μέσα σέ ξένη πρεσβεία στήν Κωνσταντινούπολη πρίν ἀπό μερικά χρόνια ἀντικαθεστωτικός προερχόμενος ἀπό ἀραβική χώρα καί σέ πόσα κομμάτια τεμαχίστηκε; Ἤ μήπως νά θυμίσουμε ὅτι ἡ κυβέρνηση Μπάιντεν μετά τό ξέσπασμα τοῦ πολέμου ἄρχισε νά προμηθεύεται πετρέλαιο ἀπό τή Βενεζουέλα τοῦ δικτάτορα Μαδοῦρο, μέ τόν ὁποῖον ἡ Ἑλλάδα διατηρεῖ πλέον διπλωματικές σχέσεις; Καί ὅτι ὁ τζιχαντιστής ἡγέτης τῆς Συρίας Τζολάνι, τόν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση τῶν Ἀθηνῶν ἀναγνώρισε, εἶναι δημιούργημα δυτικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν;
Κι ὅμως, ἡ Ἑλλάδα ὅπως καί οἱ ὑπόλοιπες χῶρες τῆς Δύσεως οἱ ὁποῖες ἀξιολογοῦν τό ἐθνικό τους συμφέρον καί μέ ἄλλα κριτήρια, ἔχουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις μέ αὐτές τίς χῶρες. Μέ μερικές ἐξ αὐτῶν μάλιστα στά Ἐμιράτα, παραέχουν. Γιατί νά ἐξαιρεῖται λοιπόν ἡ Ρωσσία πού εἶναι μόνιμο μέλος τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας μέ ψῆφο γιά ὅλα τά ἐθνικά μας θέματα (Αἰγαῖο, Κύπρος, Σινᾶ καί ἄλλα) ἀπό αὐτό τόν κανόνα; Γιατί ἡ Ἑλλάδα νά ζητᾶ ἀνοήτως μέσα στήν καρδιά τοῦ πολέμου νά …ἀλλάξει ἡ σύνθεση τῶν μόνιμων μελῶν τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας; Ἱστορικά θυμίζουμε ὅτι οἱ ρωσσοτουρκικές σχέσεις, παρά τήν «ἄνοιξη» πού διανύουν σήμερα, ἦταν πάντοτε κακές καί ἔχουν σημαδευτεῖ ἀπό ἐπανειλημμένους πολέμους. Ἡ λήξη τῆς συρράξεως στήν Οὐκρανία θά τίς ἐπαναφέρει στίς πραγματικές τους διαστάσεις ἀνεξαρτήτως τοῦ ἄν θά ἐπωφεληθοῦμε ἐμεῖς ἤ ὄχι, ὅπως τά κάναμε.
Δεύτερον, ὁ Πούτιν πράγματι δέν εἶναι ἄγγελος Δημοκρατίας. Ὅπως δέν εἶναι καί ὁ Ἐρντογάν ὁ ὁποῖος φυλακίζει τούς πολιτικούς ἀντιπάλους του. Ἀλλά μέ ἐκεῖνον ὄχι ἁπλῶς ἔχουμε σχέσεις, ἀλλά ἔχουμε ὑπογράψει καί Σύμφωνο Εἰρήνης καί Φιλίας.
Ἐρώτηση: Πότε ἦταν μέσα στούς αἰῶνες «Δημοκρατική» ἡ Ρωσσία, μέ τήν ἔννοια πού ἡ Δύση ἀντιλαμβάνεται αὐτό τό πολίτευμα; Ἦταν δημοκρατική ἐπί αὐτοκρατόρων καί Τσάρων; Ἦταν δημοκρατική στά 70 χρόνια τῶν Σοβιέτ πού εἶχε δικτατορία καί φτώχεια; Πότε κυβερνήθηκε μέ δημοκρατία αὐτός ὁ λαός; Αὐτή εἶναι μιά λεπτομέρεια πού μᾶλλον μᾶς διαφεύγει. Ὅτι δηλαδή ἀνεξαρτήτως τί πιστεύουμε ἐμεῖς, πού εἴμαστε ἡ γενέτειρα τῆς Δημοκρατίας (ἡ ζωή τοῦ Ἕλληνα εἶναι ταυτισμένη μέ τήν ἐλευθερία, ἀνεξαρτήτως τῆς χρήσεως αὐτῆς), κάθε λαός κυβερνᾶται μέ τό πολίτευμα πού ἐπιθυμεῖ.
Ὁ Ἀμερικανός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Κάπλαν μέ τόν ὁποῖο συνομίλησε ὁ Πρωθυπουργός φέτος στούς Δελφούς στό περίφημο βιβλίο του ἡ «Ἐπερχόμενη Ἀναρχία» (ἐκδόσεις «Ροές»), εἶχε γράψει ἀναφερόμενος στίς προσπάθειες τῆς Ἀμερικῆς νά ἐξαγάγει τήν δημοκρατία της αὐτές τίς χῶρες ὅτι «αὐτοί μᾶς ζητοῦσαν ψωμί κι ἐμεῖς τούς δίναμε ψῆφο.» Ὅλα αὐτά τά χρόνια πού ἡ Ρωσσία κυρίως ὡς Σοβιετική Ἕνωση δέν εἶχε δημοκρατία ἀλλά λαοκρατία, ὅπως τήν ὀνόμαζε, εἴχαμε ἐμεῖς διακόψει ποτέ, μέ ἐξαίρεση τήν περίοδο 1947 – 1953 λόγῳ τοῦ ἐμφυλίου, διπλωματικές σχέσεις μαζί τους;
Δέν ἀναγνωρίσαμε ὅτι παρά τό πολίτευμά τους εἶναι φίλη χώρα, μέ τήν ὁποία μᾶς δένουν παραδοσιακά ἱστορικοί καί πολιτιστικοί δεσμοί καί ὅτι μέ βάση τόν πολιτισμό τους καί τά γράμματά τους καί τήν διανόησή τους εἶναι ἀναπόσπαστο μέλος τῆς εὐρωπαϊκῆς σκέψεως; Ὁ Τσέχωφ, ὁ Σοστακόβιτς, ὁ Σολνεζίτσιν, ὁ Ζαχάρωφ καί τόσοι ἄλλοι, δέν εἶναι μέρος τῆς εὐρωπαϊκῆς κληρονομιᾶς;
Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, ὁ Κώστας Σημίτης, ὁ Κώστας Καραμανλῆς, ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας καί ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ἀκόμη εἶχαν συναντήσει ὅλους τούς κατά καιρούς ἡγέτες τῆς ΕΣΣΔ καί τῆς Ρωσσίας στήν Μόσχα. Ὁ Πρωθυπουργός μας μάλιστα συναντήθηκε στό Σότσι λίγο πρίν ἀπό τό ξέσπασμα τοῦ πολέμου τό 2021 καί προέβλεψε «εὔστοχα» ὅπως πάντα ὅτι ὁ «πόλεμος δέν θά ἔχει νικητές.» Ἔχει ὅμως.
Ὅλοι οἱ ἡγέτες μας λοιπόν τούς συνάντησαν στήν πρωτεύουσά τους χωρίς νά τούς ἐμποδίσει ποτέ τό καθεστώς διακυβρνήσεως τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας. Διότι ὅταν κάθεσαι σ’ αὐτή τήν καρέκλα καί ἐκπροσωπεῖς λαό, ἱστορία καί χώρα, δέν ἀσχολεῖσαι μέ τίς ἰδεολογίες ἀλλά μέ τό ἐθνικό σου συμφέρον. Αὐτό σέ καθοδηγεῖ. Ἐπί πρωθυπουργίας Ἀνδρέα Παπανδρέου μάλιστα καί ὑπουργίας Ἀνάσταση Πεπονῆ συνήφθη ἡ πρώτη συμφωνία μεταξύ τῶν δύο χωρῶν γιά τήν προμήθεια φυσικοῦ ἀερίου.
Κορυφαῖος ἐπιχειρηματίας τῆς χώρας σήμερα, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί βουλευτής Κυκλάδων τῆς Νέας Δημοκρατίας ἐπί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ἦταν ὁ ἄνθρωπος πού ἀναδείχθηκε ὡς ὁ βασικός ἐπιχειρηματικός σύνδεσμος μεταξύ τῶν δύο χωρῶν ἀμέσως μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ καί διατηροῦσε γιά πολλά χρόνια προνομιακές σχέσεις μέ τήν «Γκάζπρομ». Ἀσχέτως ἄν σήμερα δραστηριοποιεῖται, καί καλά κάνει, στόν τομέα τῆς μεταφορᾶς δυτικοῦ φυσικοῦ ἀερίου ἀπό τήν Μεσόγειο πρός τά Βαλκάνια καί τήν Βόρεια Εὐρώπη. Ὅλοι αὐτοί λοιπόν πού ἀκολουθοῦσαν αὐτή τήν πολιτική γιά δεκαετίες ἦταν ἡγέτες πού δέν πίστευαν στήν δημοκρατία καί ἀναγνώριζαν αὐταρχικά καθεστῶτα, ἤ μήπως ἦταν ἡγέτες πού ἔβαζαν πρίν καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό ἐθνικό συμφέρον; Τήν μοῖρα τῆς χώρας μας.
Τέταρτον, ὑπάρχει μία καθοριστική στιγμή γιά τό πῶς ἀντιλαμβανόταν ὁ Πούτιν τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί τήν Εὐρωζώνη. Τό καλοκαίρι τοῦ 2015. Τότε πού κάποιοι στήν Ἑλλάδα ποντάρισαν γιά νά ἐκβιάσουν τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, στά …ρούβλια πού θά ἔστελνε στήν Ἑλλάδα ὁ Ρῶσσος ἡγέτης. Ὑποτίθεται ὅτι ἡ διάσπαση καί ἡ καταστροφή τῆς Εὐρώπης ἦταν ἀπό τότε τό ὄνειρό του. Καί ὅτι θά ἔκανε ἀσμένως δεκτή μία τέτοια ἑλληνική προσφορά. Ἀπεδείχθη πώς ὅσοι τό λογάριαζαν αὐτό ἦταν ἐπιεικῶς ἀνιστόρητοι.
Ὁ Πούτιν ἀπέδειξε τότε ὅτι παραμένει στήν θέση του γιά 23 τοὐλάχιστον χρόνια ἐπειδή εἶναι σοβαρός στρατηγικός παίκτης καί ὄχι κάποιος τυχοδιώκτης. Θυμίζουμε τί ἔκανε ὅταν τά παραπαίδια τοῦ Τσίπρα ἐπιχείρησαν νά τόν ἐμπλέξουν σέ αὐτή τήν διαδικασία ἐκβιασμοῦ τῶν Βρυξελλῶν. Κάλεσε τόν Πρόεδρο Ὁλλάντ, τόν ἐνημέρωσε γιά τίς βολιδοσκοπήσεις πού τοῦ εἶχαν γίνει ἀπό τήν ἀριστερή ἑλληνική κυβέρνηση, τοῦ ἐξήγησε ὅτι δέν θά ἔκανε ὁτιδήποτε πού θά διατάρασσε τήν Εὐρωζώνη καί τόν ἐνημέρωσε ὅτι δέν πρόκειται ποτέ νά κάνει δεκτή τήν ἀδιανόητη ἑλληνική πρόταση πού θά ὁδηγοῦσε στήν δραχμή. Ἀπέδειξε ἔτσι ὅτι δέ φυτρώνει ἐκεῖ πού δέν τό σπέρνουν, ἀκύρωσε τόν ἐκβιασμό στήν διαπραγμάτευση καί ὑπογράμμισε τήν προτεραιότητά του τότε στήν ἀνάπτυξη στρατηγικῶν σχέσεων μέ τήν Ἕνωση.
Πέμπτον. Ἀλήθεια, ὅλοι ὅσοι ἀσκοῦν κριτική στήν Ρωσσία γιά τό ἐπίπεδο τῶν δημοκρατικῶν της ἐλευθεριῶν «ἔχουν τήν κάπα τους κρεμασμένη» γιά νά θυμηθῶ μιά φράση τοῦ Χαριλάου; Ὅλα καλά στήν Δύση, στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική μέ τήν Δημοκρατία; Ὅλοι ὅσοι ἐπικρίνουν τόν Πούτιν αἰσθάνονται ἄνετα μέ ὅσα ἔγιναν μέ τόν ἀποκλεισμό ὑποψηφίων Προέδρων ἀπό τίς γαλλικές καί τίς ρουμανικές ἐκλογές; Μέ ὅλα ὅσα ἀποκαλύφθηκαν μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς θητείας Μπάιντεν ὅτι ἔπασχε ἀπό ἄνοια καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς διακυβερνήσεώς του καί ὅτι γιά νά πάει στόν Λευκό Οἶκο ἀπό τή μία πτέρυγα στήν ἄλλη σηματοδοτοῦσαν τόν χῶρο μέ ταινίες γιά νά μή …χάνει τόν δρόμο;
Αἰσθάνονται ἄνετα πού στήν μεγαλύτερη δημοκρατία τοῦ κόσμου ὁ Πρόεδρός της καί ἀρχηγός τοῦ κράτους πού λάμβανε κρίσιμες ἀποφάσεις γιά τόν πλανήτη ἦταν ὑπό δικαστική ἐπιτροπεία ἀπό ἕνα σκληρό καί ἀόρατο κατεστημένο πού δέν εἶχε καμμία δημοκρατική νομιμοποίηση; Αἰσθάνονται ἄνετα μέ τίς ἀποκαλύψεις ὅτι τοῦ ἔγραφαν μέχρι τήν τελευταία γραμμή τίς ὁμιλίες στίς δημόσιες ἐμφανίσεις του καί τίς κινήσεις του στόν χῶρο γιά νά μήν κάνει λάθη πού ἐξέθεταν τήν Ἀμερική; Αἰσθάνονται ἄνετα πού στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας κακοποίησαν βάναυσα ἕναν ἄνθρωπο πού ἐξελέγη ἀπό τόν ἀμερικανικό λαό, ἀλλά ἀντικειμενικά δέν μποροῦσε νά ἐκπληρώσει τά καθήκοντά του;
Κι ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ὅταν κάνουμε κριτική γιά τίς δημοκρατικές ἐλευθερίες στήν Ρωσσία, αἰσθανόμαστε ἄνετα ὅταν νομοθετήσαμε στό Σύνταγμά μας τήν ἐκλογή προέδρου Δημοκρατίας μέ λιγώτερες ἀπό 150 ψήφους; Αἰσθανόμαστε ἄνετα ὅταν νομοθετήσαμε τήν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς κομμάτων στίς ἐκλογές; Αἰσθανόμαστε ἄνετα πού ἡ Βουλή σήμερα μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Ἐκλογοδικείου λειτουργεῖ μέ 298 βουλευτές καί ἡ δεδηλωμένη ἔχει πέσει στούς 149; Αἰσθανόμαστε ἄνετα νά κάνουμε κριτική ὅταν εἴδαμε τήν δική μας Πολιτεία νά ἐφαρμόζει στίς ἐπικοινωνίες ὅσα καταγγέλλαμε στίς «ζωές τῶν ἄλλων» ὅτι ἔκανε ἡ «Στάζι» γιά νά παρακολουθεῖ τούς ὑπουργούς της τούς ἴδιους, ὅπως ἔκαναν οἱ Σοβιετικοί μέ τά στελέχη τοῦ κομματικοῦ ἀπαράτ τους; Σοβαρά;
Καί κάτι τελευταῖο: ὅπως προκύπτει σαφῶς ἀπό τήν ἀνάγνωση τῶν πρακτικῶν τῆς Γιάλτας ὅπως δημοσιεύονται στό βιβλίο τοῦ Οὐκρανοῦ ἱστορικοῦ Πλόκνυ «Τό τίμημα τῆς Εἰρήνης» (ἐκδόσεις «Ἀλεξάνδρεια») στρατηγικός στόχος τοῦ Στάλιν ἀμέσως μετά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δέν ἤτανε ἡ ἐπέκταση τῆς ΕΣΣΔ σέ ὅλον τόν κόσμο ἀλλά ἡ ἀσφάλιση τῆς περιμέτρου γύρω ἀπό τά σύνορα τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως.
Γι’ αὐτό καί στήν οὐσία δέν ἐνδιαφέρθηκε ποτέ γιά τήν Ἑλλάδα καί γιά τόν ἑλληνικό Ἐμφύλιο, αὐτός ἦταν ἡ μεγάλη του μπλόφα γιά νά κατοχυρώσει τήν περίμετρο μέ τήν κατοχύρωση τῆς ἐπιρροῆς του στήν Ρουμανία, τήν Βουλγαρία, τήν Τσεχοσλοβακία, τήν Οὑγγαρία, τήν Πολωνία, στά κράτη δηλαδή πού βρίσκονται γύρω ἀπό αὐτόν. Ἕνα σχεδόν αἰῶνα μετά τήν ὑπογραφή τῆς Γιάλτας τό στρατηγικό πρόβλημα τῆς Ρωσσίας παρέμεινε τό ἴδιο. Γι’ αὐτό καί ὑποδέχθηκε μέ ἀνακούφιση τήν διαβεβαίωση ἀπό τόν Πρόεδρο Μπούς ἀμέσως μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ τό 1990, ὅτι τό ΝΑΤΟ δέν θά ἐπεκταθεῖ ἀνατολικά. Ὅταν ὅμως μία ξένη κυβέρνηση οὐσιαστικά δημιούργησε στά σύνορά της μέ τήν Οὐκρανία βάση στρατιωτική μέ βεληνεκές ἐκτοξεύσεως πυραύλων στή Μόσχα, πῶς θεωροῦσε κανείς ὅτι θά ἀντιδράσει;
Τό γεγονός ὅτι σήμερα ζήτησε καί πάλι νά τῆς δοθοῦν τό Ντονμπάς καί τό Ντόνετσκ στό μαλακό της ὑπογάστριο, νά ὑπάρχουν ἐγγυήσεις ἀσφαλείας καί νά ὑπάρξει δέσμευση, ὅτι δέν θά δοθεῖ ἰδιότητα ὑποψήφιου μέλους τοῦ ΝΑΤΟ στήν Οὐκρανία, δείχνει ὅτι τό στρατηγικό πρόβλημα τῆς Ρωσσίας ἀπό τό 1945 μέχρι σήμερα παραμένει τό ἴδιο. Ἁπλῶς ἡ Δύση παραβίασε τίς κόκκινες γραμμές της ὅπως ὁμολόγησαν θαρραλέα στό Κογκρέσσο τῆς Ἀμερικῆς καί δημοκρατικοί γερουσιαστές.
Καί ζοῦμε ὅ,τι ζοῦμε. Ἡ Ἀμερική προκήρυξε ἕναν ἀνόητο πόλεμο μέσῳ ἀντιπροσώπων στήν Οὐκρανία κατά τῆς Ρωσσίας γιά νά ἔχει ἕναν ἀντίπαλο τοῦ χεριοῦ της καί νά ἐπιβεβαιώνει τήν ἡγεμονία της στόν κόσμο καί δυστυχῶς τόν πόλεμο αὐτόν πού κερδίζει στό πεδίο τῆς ἐνέργειας τόν χάνει στό πεδίο τῶν ἀντιπροσώπων. Στό πεδίο τῶν μαχῶν.
Τώρα ὁ χρόνος λήξεως τοῦ πολέμου θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τήν διαθεσιμότητα τῶν προθύμων ἐνεργούμενων της. Πόσο νωρίς ἤ πόσο ἀργά θά καταλάβουν ὅτι ἔκαναν κακό στή χώρα τους ὡς αὐτοφωράκηδες τῆς Δημοκρατικῆς Δύσεως. Τά ὑπόλοιπα γιά τίς ἰδεολογίες τά ὁποῖα θίξαμε διεξοδικά σέ αὐτό τό σημείωμα εἶναι γιά ἐκείνους πού πιστεύουν ὅτι μποροῦν νά ἐπαναφέρουν τό «σχῆμα κομμουνισμός ἀντικομμουνισμός» σέ συνθῆκες παγκόσμιου καπιταλισμοῦ. Ἄς τό ἔχουν ὑπ’ ὄψιν τους καί κάποιοι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα πού ἐπενδύουν στήν ἀναβίωση αὐτοῦ τοῦ σχήματος γιά νά γλυτώσουν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους. Δέν φθάνει. Εἶναι πιά ξεπερασμένο. Ἄς σκεφτοῦν κάτι καλύτερο.
Μ.Η.Τ. 232122