Ὡσάν νά ἐκτελοῦν δρομολόγια τῆς γραμμῆς «Παλούκια-Πέραμα», ἑκατοντάδες εἰσβολεῖς ἀπό τήν Βόρειο Ἀφρική, μέσῳ Λιβύης, ἀποβιβάζονται ἀνενόχλητοι στίς ἀκτές τῆς Κρήτης.
Ἄνδρες ὅλοι, εἰκοσιπεντάρηδες οἱ περισσότεροι, οὔτε ἴχνος γυναίκας, εἰσβάλλουν καί ἀποβιβάζονται, δίχως νά ρωτήσουν ἀλλά καί δίχως νά τούς ἐρωτήσει κανείς: «Quo vadis?»…
Τί, ἆρά γε, ἐπιθυμοῦν οἱ φύλαρχοι, κυρίως ἐκεῖνος ὁ κλασσικός ἀπόγονος ἀγρίων φυλάρχων νομάδων, Χαφτάρ, τῆς Λιβύης; Ἴσως νά μᾶς λύσουν τό «δημογραφικό»; Δέν βλέπουμε, ὅμως, νά φέρνουν τίς γυναῖκες τους. Κι αὐτό δέν εἶναι καθόλου καλό! Ἴσως νά μᾶς λύσουν τό «ἐργατικό»; Δέν δείχνουν, ὅμως, δέν φαίνονται γιά ἐργάτες, μᾶλλον μέ «τσαμπουκάδες» μοιάζουν.
Κι ἐμεῖς, τί κάνουμε; Γιατί ὑποδεχόμαστε καί διασώζουμε ἀνθρώπους τούς ὁποίους δέν θέλουμε καί δέν ἔχουμε ἀνάγκη; Τί σόι ἀνθρωπισμός εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος ἔχει ἤδη καταφέρει ἰσχυρό πλῆγμα στόν ἤδη δοκιμαζόμενο τουρισμό τῆς Μεγαλονήσου; Δέν τούς ἔφθανε τῶν Κρητικῶν ἡ ὑπόθεση τῶν παρανόμων ἀγροτικῶν ἐπιδοτήσεων, ἔχουν τώρα καί δαύτους. Γιά σκεφθεῖτε, νά ἔχετε κλείσει ἀπό τό περασμένο Φθινόπωρο τό ξενοδοχεῖο σας, νά ἔχετε πάρει τήν ἄδειά σας, νά ἔχετε πάρει μαζί τήν σύζυγο καί τά παιδιά σας, ἀπό τήν κατάξανθη Σκανδιναβία (ἔχει γεμίσει τό Ρέθυμνο Σκανδιναβούς ἐσχάτως), κι ἐκεῖ πού ἀπολαμβάνεις τό μπάνιο σου στά καταγάλανα νερά, πιάνει στήν ἀμμουδιά μιά ναυαγοσωστική (προφανῶς κλεμμένη) βάρκα καί πηδοῦν ἀπό μέσα καμμιά ἑκατοστή ἀλαλάζοντες μαντραχαλάδες…
Τί μποροῦμε νά κάνουμε; Κατ’ ἀρχάς, νά βολέψουμε τούς ἀπρόσκλητους εἰσβολεῖς κάπου πού νά εἶναι ἀπομονωμένοι, κάπου ὅπου θά γνωρίζουν ὅτι θά παραμένουν ὑπό περιορισμό μέχρι νά ἐπιστρέψουν (ἑκόντες-ἄκοντες) στά παράλια τῆς Λιβύης, στόν τόπο, δηλαδή, τῆς ἐπιβιβάσεώς τους.
Δέν ἀντέχει οὔτε ἕναν ἀκόμη εἰσβολέα ἡ Ἑλλάδα. Δέν χρειάζεται ὅλο αὐτό τόν κόσμο πού στέλνουν οἱ τσαμπουκάδες τοῦ Ἰσλάμ, φύλαρχοι μιᾶς χώρας διαλυμένης. Τῆς Λιβύης τήν ὁποία ὁ Μουαμάρ Καντάφι εἶχε κάνει κράτος ἰσχυρό, ἔχοντας κατορθώσει νά δαμάσει τούς φυλάρχους. Οἱ σύμμαχοι, ὅμως, οἱ ἐμπνευστές τῆς δῆθεν Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως, τόν δολοφόνησαν, πιστεύοντας ὅτι «θά εἶχαν τοῦ χεριοῦ τους» τόν (ὅποιον) νέον ἡγέτη.
Μόνο πού οἱ φύλαρχοι βρῆκαν εὐκαιρία νά ἀνακτήσουν τήν δύναμη πού τούς εἶχε ἀφαιρέσει ὁ εὐφυής συνταγματάρχης καί ἀμέσως σήκωσε ὁ καθένας τό μπαϊράκι του.
Μιά μέ τά τουρκο-λιβυκά μνημόνια, μιά μέ τά καραβάνια τῶν εἰσβολέων, οἱ φύλαρχοι (κυρίως ὁ πάντα βλοσυρός καί γιαλαντζί τσαμπουκᾶς) Χαφτάρ, ἐκβιάζουν τήν Δύση καί, κυρίως τῆς ΕΕ μέ τήν παλάμη προτεταμένη ζητῶντας –τί ἄλλο;– χρῆμα καί ὅπλα! Χρῆμα γιά νά γεμίζουν τά χρηματοκιβώτιά τους καί ὅπλα γιά νά πολεμήσουν μεταξύ τους, ὅταν θά ἀποφασίσει κάποιος νά γίνει «Καντάφι στήν θέση τοῦ Καντάφι».
Αὐτοί οἱ τύποι δέν παλεύονται μέ ἐπικλήσεις στό «διεθνές δίκαιο», διότι ἀφ’ ἑνός δέν τοῦ δίνουν καμμία σημασία, ἀφ’ ἑτέρου μποροῦν καί οἱ ἴδιοι (μέσῳ τοῦ Ταγίπ) νά τό ἐπικαλοῦνται μέ τήν γνωστή τακτική: «Ἐμεῖς θά λέμε ὅ,τι θέλουμε κι ἄσε τούς ἄλλους νά κουρεύονται»….
Ὁ πρωθυπουργός πρέπει ἀμέσως νά θέσει τό θέμα σέ ὅλους τούς Εὐρωπαίους ἡγέτες καί νά προειδοποιήσει γιά δυναμικές λύσεις!
Φρεγάτες, ἀντιτορπιλλικά καί περιπολικά, ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι κανείς δέν θά τολμήσει νά ἐμποδίσει πραγματικά τούς εἰσβολεῖς, οὐδόλως ὠφελοῦν. Ἄντε νά δοῦμε τώρα πῶς θά ξεμπλέξουμε (καί) μέ δαύτους…