– ΑΓΑΠΗΤΕ φίλε, ἕως ἐδῶ ἦταν τό …«ταξίδι» μας!
Ὁ κομψός ὁδηγός τῆς Taxiplon στό ὄχημα τοῦ ὁποίου εἶχα ἐπιβιβαστεῖ ἀπό τό Καλλιμάρμαρο μέ προορισμό τό Σύνταγμα αἴφνης ἀκινητοποίησε τό Δ.Χ. στήν διασταύρωση μεταξύ τῶν Στύλων τοῦ Ὀλυμπίου Διός καί τῆς Λεωφόρου Ἀμαλίας καί μοῦ ἔδειξε τήν κόκκινη κορδέλλα πού ἀπαγόρευε τήν πρόσβαση στήν πλατεῖα. «Ποιός νά κάνει πορεία πάλι;» διερωτήθηκε ἐνοχλημένος. Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής δυσαρεστήθηκα ἀπό τήν πρόωρη λήξη τῆς «κούρσας». Συζητούσαμε, καί μόλις εἴχαμε ἀρχίσει νά μπαίνουμε στά «βαθειά». Ἐνῶ μοῦ διηγεῖτο ἄγνωστα «ντεσού» ἀπό τό καταστροφικό πέρασμα τῆς Uber ἀπό τήν ἑλληνική ἀγορά, ἔπρεπε ὑποχρεωτικά νά ἀποβιβαστῶ, ἄν ἤθελα νά εἶμαι συνεπής στό ραντεβού μου.
Ἔχω σέ μεγάλη ἐκτίμηση τή νέα γενιά τῶν ὁδηγῶν-ἰδιοκτητῶν ταξί καί παρακολουθῶ τόν καθημερινό ἀγῶνα τους νά γίνουν ἀνταγωνιστικοί. (Ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία δημιούργησε δύο νέα τμήματα ἐξυπηρέτησης πελατῶν, τό business καί τό executive.) Ἐκτός ὅλων τῶν ἄλλων οἱ ταξιτζῆδες εἶναι καί καλή πηγή πληροφόρησης. Ἔχουν ὡραία καί προπάντων «ἀκριβῆ» αἴσθηση τῆς κοινῆς γνώμης. Ἡ μέρα ὅμως ἦταν ἡλιόλουστη, χρόνος γιά περπάτημα ὑπῆρχε μέχρι τό ραντεβού στήν Βαλαωρίτου, καί μεταξύ μας εἶχα τήν περιέργεια νά δῶ ποιοί κάνουν πορεία ἔχοντας κλείσει τό Κέντρο ἀπό τούς Στύλους τοῦ Ὀλυμπίου Διός μέχρι τήν Ὁμόνοια καί τό Χίλτον.
Στήν πεζή διαδρομή μέχρι τήν Βουλή παρατηροῦσα τίς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου πού εἶχε βγεῖ στόν δρόμο ἀπό τά γραφεῖα γιά νά δεῖ τί συμβαίνει πάλι σέ τούτη τήν ἀπρόβλεπτη πόλη. Στό ὕψος τοῦ Ζαππείου μιά κυρία μοῦ φώναξε δύο φορές: «Καμαρῶστε τους! Αὐτή εἶναι ἡ προκοπή τῆς χώρας! Ἡ προκοπή τῆς χώρας! Μά, καλά, δουλειά δέν ἔχουν;». Ἦταν ὅ,τι πιό ἐπιεικές ἄκουσα μέχρι νά φθάσω στό ὕψος τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου. Ἐκεῖ ἦταν συγκεντρωμένοι καμμιά διακοσαριά, βαρειά-βαρειά, νεολαῖοι οἱ ὁποῖοι κράδαιναν κόκκινες σημαῖες καί ἐπαναλάμβαναν ξέπνοα –ρωμαλέο σοῦ λέει ὁ ἄλλος!– τά συνθήματα μέ τό ρυθμό πού τούς ἔδινε μέσω ντουντούκας τό «γκρουπούσκουλο»: «Ἔξω ἀπό τίς σχολές οἱ πολυεθνικές». «Γαβρόγλου, μάθε το καλά, αὐτό τό νομοσχέδιο θά μείνει στά χαρτιά». Καί τό γνωστό: «Θά περάσει; – Δέν θά περάσει!». Πόσο χθές! Ὁ «ντουντουκάρχης» ἀκκιζόμενος, μάλιστα, τά ἐπαναλάμβανε μέ κοφτή πανηγυριώτικη φωνή τύπου… Γωγώ Τσαμπᾶ.
«Ἀναγνώρισα» ἀμέσως αὐτά τά ἀφελῆ παιδιά. Καί στήν ἐποχή μου τά ἴδια φώναζαν. Καί μετά πῆγαν καί ἔγιναν στελέχη τῶν πολυεθνικῶν, τσιράκια μηντιαρχῶν, καθηγητές σέ ἰδιωτικά πανεπιστήμια, σύμβουλοι πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ὑπουργοί, πρωθυπουργοί, ἀκόμη καί σύμβουλοι Βασιλέων σέ πριγκηπᾶτα. Ὁ Λουκᾶς, ἡγετικό στέλεχος τῆς ΚΝΕ στήν σχολή μου, ἔγινε τό 1988 ὁ πρῶτος ὑπότροφος τοῦ Erasmus τό ὁποῖο κατήγγελλε, κατά τά ἄλλα, στίς Γενικές Συνελεύσεις τῆς Νομικῆς Θράκης πώς δημιουργεῖ …«ἐλίτ πτυχιούχων».
Τήν ἴδια στιγμή πού ἡ πόλη σέ μέρα ἐργάσιμη εἶχε κοπεῖ στά δυό ἐπί δύο τουλάχιστον ὧρες ἀπό μιά πορεία διακοσίων ἀτόμων καί χιλιάδες κόσμος ἀγανακτοῦσε, κλοῦβες τῶν ΜΑΤ εἶχαν τοποθετηθεῖ παντοῦ γιά νά φυλάξουν τό καθεστώς ἀπό τόν «ἐχθρό»: Κάθετα στό ὁδόστρωμα. Ἔξω ἀπό τήν Βουλή, στά λουλουδάδικα, στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἔξω ἀπό τοῦ Μαξίμου, στήν Ρηγίλλης. Ἄλλη μιά παραγωγική μέρα γιά τήν μεταμνημονιακή Ἑλλάδα εἰς δόξαν τῆς ἐλευθερίας τοῦ συνέρχεσθαι. Καί εἰς δόξαν τοῦ φοιτητικοῦ κινήματος («φοιτητικοί σύλλογοι» ἔγραφε τό πανώ) πού κινητοποιεῖ μετά βίας διακόσιους βαριεστημένους.
Θέλω νά ἀπευθυνθῶ μέ τό σημερινό σημείωμα στόν Γραμματέα τοῦ ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα καί νά τοῦ πῶ τό ἑξῆς: Ἔχεις εὐθύνη γιά ὅλο αὐτό, Γραμματέα, καί νά μή νομίζεις πώς ὁ κόσμος δέν χρεώνει τό ΚΚΕ γι’ αὐτές τίς ἀστειότητες. Τό χρεώνει! Θέλησα νά γράψω τό ἴδιο σημείωμα καί πρό μηνός, ὅταν εἶδα τίς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου στήν θέα μερικῶν δεκάδων νοσηλευτῶν πού συνοδευόμενοι ἀπό πολλά περισσότερα στελέχη τοῦ ΠΑΜΕ κατευθύνθηκαν στό Ὑπουργεῖο Ὑγείας στήν Ἀριστοτέλους μέσω τῆς Λεωφόρου Ἀλεξάνδρας. Τό τί ἀκούσατε! Τί! Δέν τό διανοεῖσθε. Γνωρίζω βεβαίως πώς αὐτά σᾶς ἀφήνουν ἀδιάφορα. Εἶναι ἔξω ἀπό τήν κουλτούρα σας ἡ ἐνόχληση τῶν ἀστῶν. Πιστεύετε στίς πορεῖες τῶν λίγων ὡς μέρος τῆς ἀναγκαίας ρουτίνας. Σᾶς βεβαιῶ, δέν εἶναι ἔτσι. Ἡ ὑπομονή τοῦ κόσμου σώνεται. Εἰδικά ὅταν τό θέαμα εἶναι γελοῖο. Θέλετε νά τό καταλάβετε; Μέ γειά σας, μέ χαρά σας. Δέ θέλετε νά τό καταλάβετε; Δυστυχῶς, γιά ὅλους, θά δεῖτε καί πάλι τήν πλάτη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς! Ἔκκληση: Σεβαστεῖτε περισσότερο αὐτόν τόν κόσμο πού παλεύει νά βγάλει τά σπασμένα τῶν μνημονίων. Τό ἀξίζει!
