Ο κ. ΣΚΕΡΤΣΟΣ δέν εἶναι ἕνας τυχαῖος ὑπουργός. Ἦταν ἀπό τήν ἀρχή πολύ στενός συνεργάτης τοῦ Πρωθυπουργοῦ, καί πλέον, εἶναι ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Κυβερνήσεως.
Ὅ,τι καί ἄν λέγει, δηλαδή, πρέπει νά θεωρεῖται ὅτι ἀπηχεῖ τίς ἀπόψεις καί τίς θέσεις τῆς Κυβερνήσεως. Τίς προσωπικές ἀπόψεις του ἄς ἐπιφυλαχθεῖ νά τίς ἐκφράζει ὅταν θά ἔχει παραδώσει τά σημερινά του καθήκοντα. Ὅταν λοιπόν μέ λίγες ἀπεμπολεῖ τό δικαίωμα τῆς Ἑλλάδος νά συνεχίσει νά διεκδικεῖ τίς πολεμικές ἀποζημιώσεις πού μᾶς ὀφείλει ἡ Γερμανία, θεωροῦμε ὅτι αὐτή εἶναι συνολικῶς ἡ κυβερνητική θέσις. Διαφορετικά θά ἔπρεπε ἤδη νά εἶχε ἀποπεμφθεῖ.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Γιά τόν κ. Σκέρτσο ὅμως τό ζήτημα τῶν ἀποζημιώσεων καί τό συναρτώμενο θέμα τοῦ ἀναγκαστικοῦ κατοχικοῦ δανείου εἶναι «μιά ὑπόθεση πού ἀφορᾶ τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο»! Αὐτό βεβαίως δέν σημαίνει ὅτι δέν εἶναι μία ὑπόθεσις ἀνοικτή. Καί δέν ἔχει νά κάνει μόνον μέ τήν οἰκονομική πτυχή τῶν ἐπιχείρων τοῦ πολέμου. Εἶναι καί τό ἠθικό ζήτημα τῆς ἐμπράκτου ἀναγνωρίσεως τῶν ὑποχρεώσεων τῆς Γερμανίας ἀπέναντι στίς χῶρες στίς ὁποῖες ἐπέβαλε τόν πόλεμο καί εἰς βάρος τῶν ὁποίων πολλαπλῶς ἐγκλημάτισε. Ὅμως γιά τόν κ. Σκέρτσο τό ζήτημα εἶναι μόνον οἰκονομικό.
Ὅπως δηλώνει, ἐνδιαφέρεται τώρα μέ τά «προβλήματα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν προσέλκυση καλῶν ἐπενδύσεων.»
Καί κατά τρόπον ἀνεξήγητο ἀπήντησε στίς σχετικές ἐρωτήσεις ἀναμειγνύοντας τίς πολεμικές ἀποζημιώσεις μέ τήν «κλιματική κρίση» καί τήν τεχνητή νοημοσύνη! Πιστεύουμε ὅτι ἐδῶ τίθεται ἕνα ζήτημα ἁπλῆς νοημοσύνης καί ἀμέσου προσεγγίσεως στό πρόβλημα. Ὁ κ. Σκέρτσος προφανῶς δέν τό βλέπει ἔτσι καί μᾶλλον προκειμένου νά ἐκτρέψει τήν συζήτηση ἐσχολίασε ὅτι «αὐτή τή στιγμή ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Εὐρώπη ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν πολύ μείζονες προκλήσεις πού ἔρχονται ἀπό τό μέλλον, ὅπως ἡ κλιματική κρίση, ἡ ψηφιακή ἐπέλαση τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης, προβλήματα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν προσέλκυση καλῶν ἐπενδύσεων.»
Εἶναι ἐξοργιστικό. Δέν ὑπάρχει κανένα μέλλον πού νά μήν στηρίζεται στό παρελθόν. Τό ὅτι προσβλέπουμε στό μέλλον, δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀπεμπολήσουμε τό παρελθόν. Ὅμως ὁ κ. Σκέρτσος ὑποστηρίζει: «Ἄν ἀναλωνόμαστε σέ ζητήματα πού ἀφοροῦν τό παρελθόν, χάνουμε τή μάχη γιά τό μέλλον. Ἐμεῖς εἴμαστε κυβέρνηση πού κοιτᾶμε πρός τά ἐμπρός». Τί θέλει νά μᾶς πεῖ μέ αὐτό; Ὅτι πρέπει νά ξεχάσουμε τό παρελθόν; Τήν ἱστορία μας; Τά γεγονότα τά ὁποῖα διαμόρφωσαν τόν σύγχρονο κόσμο;
Ἐκ τῶν ὑστέρων, βεβαίως, ἦλθε νά παραδεχθεῖ ὅτι οἱ ἀποζημιώσεις καί τό κατοχικό δάνειο εἶναι «ἀνοιχτό ζήτημα»: «Παραμένει ἕνα ἀνοιχτό ζήτημα, εἰδικά τό κατοχικό δάνειο, καί προσβλέπουμε σέ συζήτηση καί ἐπίλυση μέ τήν γερμανική κυβέρνηση ἀναγνωρίζοντας τίς δυσκολίες καί τίς νομικές ἐκκρεμότητες». Καί μᾶς λέγει καί ἀπό ἐπάνω ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες ἑρμηνεῖες εἶναι «ἐκ τοῦ πονηροῦ». Μιά τετριμμένη ἔκφρασις διά τῆς ὁποίας συνήθως οἱ κυβερνήσεις καί τά κόμματα ἀντιπαρέρχονται τήν κριτική στήν ὁποία ἀδυνατοῦν νά ἀπαντήσουν.
Ἀναγνωρίζουμε βεβαίως ὅτι τό ζήτημα τῶν ἀποζημιώσεων εἶναι πεπλεγμένο καί ὅτι ὅπως καί ὁ ἴδιος ἀναφέρει, ὑπάρχουν δυσκολίες καί νομικές ἐκκρεμότητες. Μά ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ Γερμανοί θέτουν τέτοια ζητήματα, ἡ θέσις τῆς Ἑλλάδος πρέπει νά εἶναι ξεκάθαρη καί ἀμετακίνητη. Ὅπως ἔχει διατυπωθεῖ ἀπό τήν Βουλή καί ὅπως καί ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες ἐπιμένουν νά θυμίζουν στό Βερολῖνο. Οὔτε ἡ κλιματική ἀλλαγή (καί ὄχι κρίσις) θά ξεσπάσει στό κεφάλι μας, ἄν συνεχίζουμε νά διεκδικοῦμε τίς ἀποζημιώσεις, οὔτε θά χάσουμε τό τραῖνο τῶν ἐπενδύσεων.
