ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ δημογραφικά στοιχεῖα ἀπό τόν νομό Ροδόπης εἶναι λίαν ἀπογοητευτικά. Τό 2017 ἀναχώρησαν ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο 1.400 κάτοικοι τοῦ ἀκριτικοῦ αὐτοῦ νομοῦ, χριστιανοί στήν μεγάλη τους πλειοψηφία, ἐνῶ γεννήθηκαν μόλις 700 νέοι Ἕλληνες.
Τήν ἴδια χρονιά, σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα στοιχεῖα τῆς ΕΛΣΤΑΤ, μετανάστευσαν στό ἐξωτερικό 1.600 νέοι ἐπιστήμονες. Οἱ συνέπειες τῶν ἀλλαγῶν πού παρατηροῦνται στήν πληθυσμιακή σύνθεση τοῦ ἀκριτικοῦ αὐτοῦ νομοῦ ἀποτυπώνονται στό ἐκλογικό σῶμα καί κατ’ ἐπέκταση στήν ἀντιπροσώπευση τῆς χριστιανικῆς πλειονότητας καί τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας σέ θεσμικά ὄργανα.
Ἡ Τουρκία δέν χρειάζεται νά κάνει πολλά πράγματα γιά νά πέσει ὁ νομός στά χέρια της. Ἀφήνει τά πράγματα νά ἐξελίσσονται μόνον. Ἡ δημογραφία εἶναι τό ὅπλο της. Ἡ πλειονότης καθίσταται ταχέως μειονότης καί ἡ μειονότης διεκδικεῖ νά καταστεῖ πλειονότης. Ἡ συνδιοίκησις ἐπιβάλλεται σιωπηρῶς, μέρα μέ τήν μέρα. Τό σόκ τοῦ 2015 δέν φαίνεται νά ξύπνησε κανέναν ἰδιαίτερα. Τό Τουρκικό Προξενεῖο μελέτησε τότε καλά τόν ἐκλογικό νόμο, μοίρασε τίς καθοδηγούμενες ψήφους τῆς μειονότητας σέ τρεῖς κατευθύνσεις καί κατάφερε νά κερδίσουν μουσουλμάνοι ὑποψήφιοι καί τίς τρεῖς ἕδρες τοῦ νομοῦ: Μουσταφᾶ, Καραγιουσούφ, Ἰλχάν. Οἱ συγκεκριμένοι βουλευτές δέν κάνουν θόρυβο, ἀλλά προωθοῦν στό παρασκήνιο τά συμφέροντα τῆς Ἄγκυρας λίαν ἀποφασιστικά. Τό «πάγωμα» τοῦ νόμου γιά τούς Μουφτῆδες ἔγινε μετά ἀπό διάβημα τῶν βουλευτῶν στόν διπλωματικό σύμβουλο τοῦ Πρωθυπουργοῦ Βαγγέλη Καλπαδάκη.
Ὁ νέος μεγαλύτερος καί πλέον φιλόδοξος στόχος πού θέτει τό Τουρκικό Προξενεῖο γιά τίς περιφερειακές ἐκλογές τοῦ 2019 εἶναι ἡ ἐκλογή μουσουλμάνου τουρκικῆς καταγωγῆς σέ θέση ἀντιπεριφερειάρχη στήν Ροδόπη. Πρόκειται γιά τόν αἱρετό ἀξιωματοῦχο πού προΐσταται τῆς Πολεοδομίας, τῶν ΔΟΥ, τῶν ὑπηρεσιῶν Πρόνοιας, πού ἔχει πρόσβαση σέ ἀπόρρητα σχέδια ἄμυνας, καί βεβαίως ἐκεῖνον πού μετέχει σέ κρίσιμες συσκέψεις ἐθνικοῦ χαρακτῆρα ὅποτε αὐτό ἀπαιτεῖται (Πολιτικός Σχεδιασμός Ἐκτάκτου Ἀνάγκης). Δυστυχῶς γιά ἐμᾶς, ὁ νέος νόμος Σκουρλέτη δίνει τήν δυνατότητα στό Προξενεῖο νά «διεκδικήσει» τό ἀξίωμα. Ὁ παλαιός νόμος Ραγκούση προέβλεπε ὅτι ὁ τέως Νομάρχης, νῦν ἀντιπεριφερειάρχης, ὁριζόταν ἐλεύθερα ἀπό τόν Περιφερειάρχη. Ὁ νέος νόμος ὅμως προβλέπει πώς ὁ ἀντιπεριφερειάρχης σέ κάθε νομό ἐπιλέγεται ἀπό τόν Περιφερειάρχη αὐστηρά μεταξύ τῶν ἐκλεγμένων συμβούλων τοῦ συνδυασμοῦ. Ἄν μεταξύ αὐτῶν ἔχει ἐκλεγεῖ καί χριστιανός σύμβουλος, τότε ἔχει καλῶς.
Ὁ νέος Περιφερειάρχης ἔχει ἐπιλογές. Ἄν ὅμως τό Τουρκικό Προξενεῖο «σπάσει» τίς 30.000 ψήφους πού ἐλέγχει σέ δύο ὁμάδες τῶν 15.000, τίς μοιράσει σέ τρισταυρίες καί καταφέρει νά ἐκλέξει ἕξι στούς ἕξι περιφερειακούς συμβούλους τουρκικῆς καταγωγῆς, τότε ὁ νέος Περιφερειάρχης ἔχει τά χέρια του δεμένα: Πρέπει νά ὁρίσει ἀντιπεριφερειάρχη Ροδόπης, προϊστάμενο τῶν ὑπηρεσιῶν μουσουλμάνο τουρκικῆς καταγωγῆς! Ἄν ζούσαμε στήν ἰδανική πολιτεία, ἐπί παραδείγματι στίς πολυεθνοτικές ΗΠΑ, δέν θά εἶχα κανένα πρόβλημα μέ αὐτό. Τό ζήτημα δέν εἶναι ἡ ἐθνότητα ἤ τό θρήσκευμα, ἀλλά πόσο ἱκανός εἶναι κανείς νά ὑπηρετήσει ἕνα ἀξίωμα. Ζοῦμε ὅμως στήν Ἑλλάδα. Στήν Θράκη. Στά ἑλληνοτουρκικά σύνορα. Καί οἱ ἐκλογές στό μέτρο πού ἀναμειγνύεται ὠμά σέ αὐτές τό Τουρκικό Προξενεῖο γιά νά ἐκλέγει τούς δικούς του βουλευτές, δημάρχους, Περιφερειάρχες δέν εἶναι ὑποδειγματικές. Δέν διεξάγονται ἀπό «ἁγίους».
Ρισκάρεις ὅμως ποτέ νά δώσεις τό τιμόνι σέ κάποιον πού θά τό στρίψει ἀλλοῦ; Γιά νά μήν ζήσουμε νά τό δοῦμε καί αὐτό, ἀπαιτεῖται ἑνότητα στήν Θράκη καί ὁμοψυχία στήν ψῆφο. Τά κόμματα πρέπει νά συνεννοηθοῦν γιά νά ἀθροίσουν δυνάμεις, ὥστε νά ἐκλεγεῖ ἕνας τουλάχιστον χριστιανός στήν Ροδόπη (αὐτό εἶναι τό στοίχημα λόγω τῆς δημογραφικῆς ἐρήμωσης) γιά νά ὁριστεῖ ἀντιπεριφερειάρχης. Ἀλλιῶς ἡ ταχύτης μέ τήν ὁποία ὑποχωρεῖ τό ἔδαφος κάτω ἀπό τά πόδια μας θά αὐξηθεῖ. Ἀναλογιστεῖτε μόνο τί θά συμβεῖ ἄν ἐπιβληθεῖ ἡ χρήση τῆς τουρκικῆς γλώσσας στήν σύνταξη τῶν δημοσίων ἐγγράφων. Ὑποθέτω, δέν τό θέλουμε!
