Μέ εἶχε γοητεύσει! Ἦταν μία γυναῖκα πού ἄστραφτε μέσα στήν πολυτέλεια τῆς ἁπλότητάς της! Τό πῶς ἔφτιαχνε μέ τά δάχτυλα τά μαλλιά της, τό πῶς κρατοῦσε τό φλυτζάνι μέ τό ρόφημα, τό πόσο συμμετρικά καί ὄμορφα τακτοποιοῦσε τίς λέξεις στόν λόγο της…
Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἐκφράσω τόν θαυμασμό μου γιά ἐκεῖνο τό αἰθέριο πλάσμα, τήν Δέσποινα Γερουλάνου, ἡ ὁποία πέταξε ψηλά, χωρίς νά προκάμει νά συμπληρώσει τόν «κύκλο ἐργασιῶν» πού τῆς ἔπρεπε…Ἡ ἀπώλειά της, σέ μίαν ἄλλη κοινωνία, σέ ἕνα ἄλλο περιβάλλον, σέ ἕναν διαφορετικό κόσμο ἀπό αὐτόν πού μέ ἐπιμονή διαμορφώνουμε, ἡ εἴδηση τοῦ θανάτου ἑνός τόσο σημαντικοῦ ἀνθρώπου τοῦ πολιτισμοῦ, θά εἶχε λάβει τήν σωστή της διάσταση.
Σέ μία κοινωνία, ὅμως, πού ὅλα προσφέρονται προσάναμμα στήν θράκα τῶν ἐκλογῶν, δέν μπορεῖς νά περιμένεις περισσότερα.
Ὅταν ἔχεις «θέμα» μέ τόν ὀγκόλιθο τῶν τεχνῶν, ὁ ὁποῖος ἐπελέγη ἀπό 165.000 ψηφοφόρους γιά νά μᾶς ἐκπροσωπήσει (καί τό κατόρθωσε ἐπαξίως!) στήν Εὐρώπη, ὅλες οἱ ἄλλες εἰδήσεις περνοῦν σέ μακρινά πλάνα…
Ἡ Δέσποινα Γερουλάνου, λοιπόν, ἦταν ἕνα κορίτσι πού μεγάλωσε σέ ἕνα σπίτι γεμᾶτο σαγηνευτικές προκλήσεις. Στό σπίτι τοῦ σπουδαίου μηχανικοῦ Μαρίνου Γερουλάνου καί τῆς ἀρχαιολόγου – βυζαντινολόγου Αἰμιλίας Γερουλάνου-Καλλιγᾶ, ἐγγονῆς τοῦ Ἀντώνη Μπενάκη, ὑφυπουργοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου καί ἱδρυτοῦ τοῦ Μουσείου Μπενάκη. Ἐκεῖ ἀνετράφη μέ τά ἀδέλφια της, τήν Εἰρήνη, τόν Παῦλο καί τήν Μαρίνα.
Τελείωσε τήν Φιλοσοφική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί, ἐπιστρέφοντας στήν Ἀθήνα, ἐπελέγη ἀπό τόν σπουδαῖο Δημήτρη Χόρν νά ἐμφανισθεῖ μαζί του στόν ρόλο τῆς Χίλντε στόν «Ἀρχιμάστορα Σόλνες» τοῦ Ἴμπσεν!
Μπροστά της ἀνοίγεται μία καρριέρα, ἡ ὁποία τήν ὁδηγεῖ στήν Σχολή τοῦ Καρόλου Κούν καί στόν χορό τῆς παραστάσεως «Θεσμοφοριάζουσες» στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐπιδαύρου. Ἐμφανίζεται στό «Ταξίδι στά Κύθηρα» τοῦ Θόδωρου Ἀγγελόπουλου καί παίζει στήν ταινία τοῦ Νίκου Παναγιωτόπουλου «Βαριετέ».
Ἡ ζωή, ὅμως, ἔχει ἄλλα σχέδια. Γάμος, ἀπώλεια τοῦ πρώτου παιδιοῦ, ἐν συνεχείᾳ υἱοθεσία δύο παιδιῶν (ἀγόρι καί κορίτσι), πού ἐπίσης δέν ἦταν ἀνέφελη. Μέχρι πού ἡ πρόταση τοῦ Ἀγγέλου Δεληβορριᾶ, προκειμένου νά ἀναλάβει τό πωλητήριο τοῦ Μουσείου Μπενάκη, μοιάζει μέ βαλβῖδα ἀποσυμπιέσεως…
Ἡ Δέσποινα μεγαλουργεῖ στόν συγκεκριμένο τομέα καί τό πωλητήριο τοῦ Μουσείου Μπενάκη διαγράφει μοναδική ἀνοδική πορεία.
Μποροῦμε ἄφοβα νά ποῦμε ὅτι ὁ ὅρος «δῶρα τέχνης» πολλά ὀφείλει στήν Δέσποινα Γερουλάνου. Δῶρα πού ἄρχισαν σιγά-σιγά νά γίνονται προσφιλῆ κυρίως στούς νέους, τούς ὁποίους τόσο συχνά φιλοξενεῖ τό μουσεῖο τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς.
Ἡ ἀπώλεια τοῦ συντρόφου της, τό 2018, εἶναι ἕνα ἀκόμη σημαντικό χτύπημα τῆς μοίρας, ἐνῷ παράλληλα ἔχει ἀρχίσει νά ἐκδηλώνεται ἡ σπάνια καί ὀδυνηρή πνευμονική πάθηση…
Ἡ «Ἐλευσῖνα 2023» εἶναι μία μεγάλη πρόκληση. Ἡ πόλη τῶν Μυστηρίων, πού μᾶς θύμισε στά «Παράλογά» του ὁ Χατζιδάκις μέ τόν Γκάτσο καί τήν φωνή τῆς Φαραντούρη στόν «Ἐφιάλτη τῆς Περσεφόνης», ἐπελέγη ὡς «Πολιτιστική Πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης». Καί ἡ Δέσποινα ἦταν ἐκεῖ, στό τιμόνι, «στοῦ κόσμου τό μπαλκόνι»…
Πρόλαβε νά δεῖ τήν ἐναρκτήρια ἐκδήλωση καί κάποιες ἀπό τίς ἑπόμενες. Τήν ἀποχαιρετοῦμε μέ ὅλη μας τήν ἀγάπη καί μέ ὀδύνη.
