Τό χρυσοπράσινο φύλλο ἔχασε τόν πατέρα του…

Ἔγραψα, πού λέτε, ἕνα ἀπό ἐκεῖνα τά ἄρθρα πού…

… σοῦ ἔρχονται φλάς στό μυαλό καί τά ἀποθηκεύεις ἀμέσως στόν σκληρό δίσκο τῆς μνήμης μέχρι νά βρεθεῖς μπροστά στόν ὑπολογιστή σου. Ἀναφερόμουν στήν κυπριακή Ναυτιλία, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Συνεδρίου «Ναυτιλιακή Κύπρος». Τό τέλειωσα, τό ἔστειλα καί ἔκλεισα γιά λίγο τά μάτια…

Μέ ξύπνησε σέ δέκα λεπτά τό τηλέφωνο. Ἦταν ὁ συνάδελφος, πού παρέλαβε τό ἄρθρο στήν ἐφημερίδα. «Συγγνώμη πού σέ ἐνοχλῶ, ἀλλά νομίζω ὅτι τό “Χρυσοπράσινο φύλλο” δέν τό ἔγραψε ὁ Σεφέρης ἀλλά ὁ Ἐλύτης» μοῦ λέει…

Εἶχα κλείσει τό ἄρθρο μου μέ στίχους ἀπό τό ποίημα πού μελοποίησε ὁ Μίκης. «Μπά, νομίζω ὅτι ὁ Σεφέρης εἶναι ὁ ποιητής» ἀπάντησα καί ξαναγύρισα στήν πολυθρόνα… Βεβαίως, εἴχαμε κάνει καί οἱ δύο λάθος! Διότι τό «Χρυσοπράσινο φύλλο» τό ἔχει γράψει ὁ Λεωνίδας Μαλένης, Κύπριος δημοσιογράφος καί λογοτέχνης, ὁ ὁποῖος ἔφυγε χθές ἀπό τήν ζωή!

Μοῦ τό θύμισε τήν ἑπομένη, ὅταν δημοσιεύθηκε τό ἄρθρο, φίλος καί συνάδελφός μου ἀπό τήν Κύπρο. «Δηλαδή δέν ἠμπορεῖ καί ἕνας Κύπριος νά γράψει ἕναν ἀριστούργημα;» μοῦ εἶπε σκωπτικά. «Τί ἐννοεῖς; Ποιός εἶπε τό ἀντίθετο;» τοῦ ἀπαντῶ. «Ἐσύ τό εἶπες, πού γράφεις σήμερον εἰς τήν ἐφημερίδα σου ὅτι τό “Χρυσοπράσινον φύλλον, ἐν ἐγγραμμένον ἀπό τόν Σεφέρην!» μοῦ λέει. «Γιά δές, βρέ, πού εἶχε δίκιο ὁ συνάδελφος» σκέφθηκα. «Ὥστε ὁ Ἐλύτης τό ἔχει γράψει καί ὄχι ὁ Σεφέρης!» εἶπα καί ἐκεῖνος μέ προσγείωσε. «Οὔτεν ὁ Ἐλύτης οὔτεν ὁ Σεφέρης. Συγγραφέας τοῦ ποιήματος ἔναιν ὁ Κύπριος λογοτέχνης Λεωνίδας Μαλένης. Ὅλοι νομίζουν ὅτι ἔναιν ἔργον τοῦ Ἐλύτη ἤ τοῦ Σεφέρη. Δέν ἔναιν ὅμως» μοῦ εἶπε μέ ἐκείνη τήν χαρακτηριστική κυπριακή προφορά, διατηρῶντας τά πολύτιμα «νί», τά ὁποῖα ἐμεῖς ἔχουμε καταργήσει!

Χθές, ὅπως διαβάσαμε στά μέσα ἐνημερώσεως, ἐξεδήμησε εἰς Κύριον ὁ Λεωνίδας Μαλένης, συγγραφεύς καί δημοσιογράφος, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε τό 1937 στή Λευκωσία. Ἐσπούδασε στίς ΗΠΑ, μέ ἀντικείμενο τίς Δημόσιες Σχέσεις, ἐπέστρεψε στήν Κύπρο καί εἰσῆλθε στό δημοσιογραφικό ἐπάγγελμα. Ἐργάσθηκε ἀρχικῶς στήν ἐφημερίδα «Ἔθνος». Μεταξύ 1957 καί 1961 ἐργάστηκε ὡς συντάκτης καί ἀρχισυντάκτης στό περιοδικό «Τάιμς ὄφ Σάιπρους». Τό 1961 προσελήφθη ὡς βοηθός μορφωτικός λειτουργός στό γραφεῖο Τύπου τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ στήν Λευκωσία. Τό 1962 μετέβη ἐκ νέου στίς ΗΠΑ καί ὅταν ἐπέστρεψε στήν Κύπρο, συνέχισε τήν ἐργασία του στό Ἀμερικανικό Κέντρο στήν Λευκωσία (πολιτιστικό ἵδρυμα τῆς πρεσβείας). Μεταξύ 1969 καί 1971 ἐργάστηκε ὡς διευθυντής ἑταιρείας εἰσαγωγῆς κινηματογραφικῶν ταινιῶν. Ἀπό τό 1960 ἄρχισε μιά μακρά καί ποικιλόμορφη συνεργασία μέ τό Ραδιοφωνικό Ἵδρυμα Κύπρου, ὡς παρουσιαστής προγραμμάτων (ραδιόφωνο καί τηλεόραση), ὡς ἠθοποιός σέ ραδιοφωνικές ἐκπομπές, ὡς σεναριογράφος, στιχουργός, μεταφραστής θεατρικῶν ἔργων κ.λπ. Ἡ συνεργασία αὐτή κράτησε μέχρι τό 1998, ὁπότε ὁ Λεωνίδας Μαλένης ἄρχισε συνεργασία μέ τήν τηλεόραση καί τό ραδιόφωνο ἰδιωτικοῦ σταθμοῦ. Ἔγραψε ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά ἔργα, κριτική βιβλίου καί θεάτρου Ποιήματά του, ὅπως τό γνωστότατο «Χρυσοπράσινο Φύλλο», μελοποιήθηκαν ἀπό τόν Μίκη Θεοδωράκη.

Λεωνίδα Μαλένη, γαῖαν ἔχοις ἐλαφράν εἰς τήν γῆν τοῦ χρυσοπράσινου φύλλου…

Απόψεις

Βουλή: Ἐλίτ «δημογερόντων» ἄνω τῶν 60, πού δέν ἀγαπᾶ τήν ἀνανέωση

Εφημερίς Εστία
Τραγική μειοψηφία οἱ τριαντάρηδες, οἱ γυναῖκες καί οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ἐπιχειρηματικῆς καί τῆς ἐργατικῆς τάξεως – 255 στούς 300 βουλευτές ἀνήκουν στήν ἀνώτερη τάξη – 66 δικηγόροι, 31 ἰατροί, 29 τεχνοκράτες, 29 καθηγητές ΑΕΙ, 20 κομματικά στελέχη καί 19 δημοσιογράφοι

Ὁ ποδόγυρος ὑπονομεύει τίς παγκόσμιες ἀποφάσεις

Μανώλης Κοττάκης
Διαπρεπής Ἕλλην τοῦ ἐξωτερικοῦ μέ βαθιά διείσδυση, ἄν ὄχι ἐπαγγελματική συνεργασία, σέ συμμαχικές ὑπηρεσίες διεθνῶν ὀργανισμῶν μοῦ ἀποκάλυψε πρό διετίας ὅτι ἡ ὑπόθεση Ἔπσταϊν ἔχει καί γεωπολιτική πτυχή. 

Ὁ Ἔπσταϊν «καίει» καί τόν πρέσβυ τῶν ΗΠΑ στήν Ἄγκυρα!

Εφημερίς Εστία
Δέν εχουν τέλος οἱ ἀποκαλύψεις ἀπό τήν δημοσιοποίηση χιλιάδων σελίδων μέ ἔγγραφα, e-mails τοῦ καταδικασμένου χρηματιστοῦ-παιδεραστοῦ Τζέφρυ Ἔπσταϊν, γιά τίς σχέσεις πού εἶχε ἀναπτύξεις μέ δημόσια πρόσωπα ἐντός καί ἐκτός τῶν ΗΠΑ.

Ὑπάρχουν ἀκόμη «ἐγκλήματα τιμῆς» στήν Ἑλλάδα;

Δημήτρης Καπράνος
Ἀνήκω στήν γενιά πού ἔζησε μέ τήν Δικαιοσύνη νά διαχωρίζει τά «ἐγκλήματα τιμῆς» καί νά ἀντιμετωπίζει τούς δολοφόνους αὐτῆς τῆς κατηγορίας μέ ἐπιείκεια.

Σάββατον, 13 Νοεμβρίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ