Γιατί δέν θέλεις τούς ξένους;
Αὐτοί δέν εἶναι πού κάνουν τίς δουλειές πού δέν κάνουμε ἐμεῖς;… Τό ἐρώτημα ἀπευθύνθηκε ἀπό ρεπόρτερ γαλλικοῦ τηλεοπτικοῦ δικτύου, σέ ἕναν νέο Γάλλο, 25 ἐτῶν, ἐπιστήμονα.
Τό ξέρω ὅτι τούς χρειαζόμαστε, ἀλλά δέν τούς θέλω! ἦταν ἡ ἀπάντηση. Ὅσο καί ἄν φαίνεται παράξενο, στήν γαλλική κοινωνία ἔχει ὑπάρξει μεγάλη ἀλλαγή. Εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ νέος ἐπιστήμονας, πού δέν θέλει τούς ξένους ἀλλά ποτέ δέν θά ἀποφασίσει νά κάνει τίς δουλειές πού κάνουν ἐκεῖνοι, ἀνήκει στούς ἀδέσποτους ἀντισυστημικούς ψηφοφόρους, τούς ὁποίους ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, παρουσιάζουμε, ἀφοριστικά, μέ τόν ὅρο Ἀκροδεξιοί.
Καί εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ ἀφορισμός αὐτός ἐκνευρίζει καί ἴσως πεισμώνει κάποιους καί τούς ὠθεῖ νά ἀποδοκιμάζουν τό σύστημα, στό ὁποῖο, οὐσιαστικῶς, ἀνήκουν! Σέ μιά Εὐρώπη, ὅμως, ἡ ὁποία φαίνεται –ἰδιαιτέρως ἔπειτα ἀπό τήν ἀποχώρηση τῆς ἐπιτροπείας τήν ὁποία ἀσκοῦσε ἡ φράου Μέρκελ– ὅτι ἀρχίζει νά ἀντιλαμβάνεται τά λάθη τοῦ παρελθόντος, δέν θά εἶναι ὅ,τι καλύτερο νά βρεθεῖ ἡ Γαλλία σέ καθεστώς ἀβεβαιότητος καί πειραματισμῶν. Γιά τούς λόγους αὐτούς, νομίζουμε, ἡ ἐπανεκλογή τοῦ Ἐμμανυέλ Μακρόν θά ἦταν γιά τήν Εὐρώπη ἡ καλύτερη ἐξέλιξη. Καί ἐπιτρέψτε μας νά μήν συμμεριζόμεθα τήν αἰσιοδοξία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι βλέπουν ἄνετη ἐπικράτηση Μακρόν στόν δεύτερο γῦρο. Ἡ μικρή διαφορά μέ τήν ὁποία ἐπεκράτησε ὁ Μακρόν τῆς Μαρίν Λέ Πέν στόν α΄ γῦρο, δέν ἐπιτρέπει εὔκολες προβλέψεις. Ἄν προσθέσει κάποιος τά ποσοστά τά ὁποῖα συγκέντρωσαν ὁ νῦν Πρόεδρος καί ἡ θυγατέρα τοῦ Ζάν Μαρί, θά διαπιστώσει ὅτι μένει ἀδιάθετος ἕνα τεράστιος ἐκλογικός πληθυσμός, ὁ ὁποῖος –γιά νά εἴμεθα ρεαλιστές– πολύ δύσκολα μπορεῖ νά χειραγωγηθεῖ ἀπό δηλώσεις τύπου Μελανσόν, ὁ ὁποῖος, ἀποφεύγοντας νά ἀναφέρει τό ὄνομα Μακρόν εἶπε στούς ψηφοφόρους του «Οὔτε μιά ψῆφος στήν Λέ Πέν.» Κάτι, δηλαδή, ὅμοιο μέ ἐκεῖνο πού εἶπαν οἱ καλλιτέχνες πού μετεῖχαν στήν συναυλία τῶν Προπυλαίων, ὅταν ἐτάχθησαν –γενικῶς καί ἀορίστως– κατά τοῦ Πολέμου! Διότι ποιός μᾶς λέει ὅτι τό «Οὔτε μία ψῆφος στήν Λεπέν» δέν σημαίνει καί καθίστε στό σπιτάκι σας καί δεῖτε τά ἀποτελέσματα στήν τηλεόραση; Καί μήν νομίζετε ὅτι οἱ ἀπόψεις τοῦ Μελανσόν διαφέρουν πολύ ἀπό ἐκεῖνες τῆς κυρίας Ἀχτσιόγλου, ἡ ὁποία μᾶς ἔχει πεῖ ὀρθά κοφτά ὅτι «Ἡ κανονικότητα στήν πραγματικότητα ποτέ δέν εἶναι εὐκαιρία γιά τήν Ἀριστερά!».
Μέ δύο λόγια, εἶναι πολύ πιθανόν στίς κατ’ ἰδίαν συζητήσεις μέ τούς ἐπιτελεῖς του ὁ Μελανσόν νά ἔχει χρησιμοποιήσει τήν παλαιά ἑλληνική παροιμία: Ἀπό πίττα πού δέν τρῶς, τί σέ μέλλει κι ἄν καεῖ; Μέ δεδομένο, λοιπόν, ὅτι τά κόμματα τῆς Ἀντισυστημικῆς Δεξιᾶς συγκέντρωσαν στό σύνολό τους ποσοστό 32%, μέ ὁλοφάνερη τήν ἐξαΰλωση τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος, πού δέν ἔφθασε οὔτε τό 3% (λέγεται ὅτι ἀκούσθηκε θόρυβος προερχόμενος ἀπό τό μνῆμα τοῦ Μιττερράν) καί βλέπει τήν ὅποια δύναμή του νά ἔχει προσαρτηθεῖ στό νεφελῶδες ἀριστερό κόμμα τοῦ Μελανσόν, ὁ δεύτερος γῦρος, τῆς καθ’ ἡμᾶς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, μόνο περίπατος δέν προβλέπεται γιά τόν Μακρόν, παρά τό ὅτι ὅλα δείχνουν ὅτι, μέ δυσκολία, τελικῶς θά ἐπικρατήσει. Τό βέβαιο, ὅμως, εἶναι ὅτι ἡ καρδιά τῆς δημοκρατίας τῆς Εὐρώπης πάσχει πλέον ἀπό σοβαρές ἀρρυθμίες.
