Πόσο καλύτερα θά ἦταν τά πράγματα ἄν οἱ γυναῖκες εἶχαν ἀρχίσει νά μιλοῦν καί στά δικά μας χρόνια
Τότε, πού ἀκούγαμε νά τραγουδᾶ ὁ λαϊκός βάρδος «Εἶμαι ἄντρας καί τό κέφι μου θά κάνω» καί «ἡ γυναίκα πρέπει πάντα νά ’ναι …ὑπό» καί ὁ ἀσίκης καί καραμπουζουκλῆς ἔρριχνε τίς βόλτες του στό ζεϊμπέκικο καί «ἅμα λάχαινε τραβοῦσε καί καμμιά σφαλιάρα»!
Σέ πόσες, ἀλήθεια, παλιές ἑλληνικές ταινίες δέν εἴδαμε τόν ἄντρα νά «σηκώνει χέρι» καί νά χαστουκίζει τήν γυναῖκα του ἤ νά συζητοῦν σοβαρά ἄνδρες μεταξύ τους καί νά ἀποφαίνονται, πολύ πιό σοβαρά, ὅτι «ἡ γυναίκα δέν στρώνει ἄν δέν πέσει καί κανά χαστούκι!»…
Δέν θά κρίνουμε πρόσωπα καί οἰκογένειες, ἀφοῦ γιά τήν ὑπόθεση πού διαδραματίσθηκε στήν Θεσσαλονίκη, μέ «ἥρωες» κάποια κακομαθημένα πλουσιόπαιδα καί θῦμα μιά εἰκοσιτετράχρονη γυναῖκα, ἔχει ἐπιληφθεῖ ἡ Ἀστυνομία καί ἡ Δικαιοσύνη. Θά ἐκφράσουμε, ὅμως, τήν λύπη μας γιά τήν κοινωνία, ἡ ὁποία διαμορφώνεται, ὑπό τήν βαρειά ἐπήρεια τῶν «μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως», τά ὁποῖα τείνουν –ἐν πολλοῖς– νά ἐξελιχθοῦν σέ μάστιγα… Ἐκεῖ, μέσα ἀπό τά «κινητά» καί τίς «ἱστοσελίδες», οἱ παγίδες στήνονται πολύ πιό ἁπλά καί τά θύματα πείθονται (οἱ εἰκόνες ἔπαιζαν πάντοτε σπουδαῖο ρόλο) μέ μεγαλύτερη εὐκολία. Ἕνα χλιδᾶτο σπίτι, κάποιες πανέμορφες σουίτες, σέ μέρη πού ἕνα κορίτσι τό ὁποῖο δέν ἔχει τήν δυνατότητα οὔτε νά τίς δεῖ τόν ὕπνο του, προβάλλει μεγαλοπρεπῶς μέσα ἀπό τήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ. Καί ἐμπρός στήν δύναμη τῆς χρωματιστῆς εἰκόνας, πού τήν συνοδεύει καί ἡ κατάλληλη μουσική, πείθει περισσότερο ἀκόμη καί ἀπό τόν διάβολο τοῦ Φάουστ, ὅπως τόν παρουσίασε ὁ Γκαῖτε! Ὅμως, οἱ γυναῖκες πλέον, μιλοῦν! Δέν σκέπτονται τί θά πεῖ ὁ κόσμος. Δέν θά τίς πιάσει ὁ πατέρας ἀπό τό μαλλί γιά νά τούς πεῖ «μήν μᾶς ντροπιάσεις, πρόσεξε μήν τό μάθει ὁ κόσμος». Δέν θά μείνει ἔγκυος ἡ κοπέλλα καί οἱ δικοί της θά ψάξουν τρόπους νά «ξεπλύνουν τήν ντροπή» εἴτε (ὅπως γινόταν παλαιότερα) σέ κάποιο γυναικολογικό ἰατρεῖο μέ «κατεβασμένα ρολά» ἤ «φορτώνοντας» τόν καρπό ἑνός «παράνομου ἔρωτα» σέ κάποιο θῦμα, πού λαχταροῦσε τήν «παθοῦσα»!
Τώρα, εὐτυχῶς, οἱ γυναῖκες μιλοῦν! Χωρίς νά ντραποῦν, χωρίς νά θεωροῦν τόν ἑαυτό τους «ἕνα σκαλί πιό κάτω». Τώρα, οἱ ἄνδρες εἰσπράττουν τά ἐπίχειρα τῆς συμπεριφορᾶς, τήν ὁποία υἱοθέτησαν πολλοί (οἱ περισσότεροι) ἐπί τόσα χρόνια. «Ναί, πῆγα στό ξενοδοχεῖο γιατί ἔτσι ἤθελα!» λέει ἡ παθοῦσα καί μπράβο της! Τό ὅτι, ὅμως, πῆγε ὁπουδήποτε μέ τήν θέλησή της, δέν σημαίνει ὅτι ἐκεῖνος πού τήν ἐκάλεσε δικαιοῦται νά ἀσκήσει ὁποιασδήποτε μορφῆς βία ἐπάνω της! Μέ τήν γυναίκα εἴμαστε, ἀσφαλῶς! Μέ ὁποιονδήποτε δέχεται τήν ἀπρόκλητη βία! Γιατί ἔτσι πρέπει κι ἔτσι ἐνεργοῦν οἱ χρηστοί πολῖτες! Καί κάτι τελευταῖο. Αὐτή ἡ γελοιότητα τῆς ἐπιθέσεως κατά κρατικῶν λειτουργῶν ἐπειδή εἶχαν δεχθεῖ «πολιτιστική χορηγία» ἀπό τήν οἰκογένεια ἑνός ἐκ τῶν φερομένων ὡς δραστῶν τῆς ἀποτρόπαιης πράξεως. Δέν προσφέρονται ὅλα πρός κομματική ἐκμετάλλευση. Νισάφι πιά, αὐτήν τήν νοοτροπία πληρώνει ἡ κοινωνία μας τόσα χρόνια!
