Ἐκείνη τήν ἡμέρα, στίς 28 Μαΐου, μοῦ τηλεφωνοῦσαν φίλοι νά μοῦ εὐχηθοῦν γιά τά γενέθλιά μου
Ἕνας ἀπό ἐκείνους, μαζί μέ τίς εὐχές, μοῦ ἀνακοίνωσε κι ἕνα κακό μαντᾶτο. Ἀνήμερα στά δικά μου γενέθλια πέθανε ὁ Ἄγγελος Ἐλεφάντης. Ἕνας ἀπό τούς (ἀρκετούς, εὐτυχῶς) φωτισμένους ἀνθρώπους τῆς Ἀριστερᾶς, πού ἄφησε τό ἀποτύπωμά του μέ τό ἤρεμο, ἐποικοδομητικό, στέρεο πέρασμά του…
Τόν θυμήθηκα χθές, διαβάζοντας τά σχόλια γύρω ἀπό τήν ἀπρέπεια στενοῦ συγγενικοῦ του προσώπου, τό ὁποῖο μέ ἕνα ἀπό ἐκεῖνα τά σχόλια τά ὁποῖα ἡ ἀριστερά καταδικάζει (καί σωστά) ὡς «σεξιστικά», ἐπετέθη στήν πρωταθλήτριά μας τοῦ τέννις Μαρία Σάκκαρη. Καί μάλιστα γιά ἕνα θέμα στό ὁποῖο ἡ σπουδαία ἀθλήτρια δέν εἶχε τήν παραμικρή ἀνάμιξη ἤ συμμετοχή. Τόν θυμήθηκα, καθώς ἐκείνη ἡ ἀριστερά, ἡ «ἄλλη ἀριστερά» τοῦ Διονύση Σαββόπουλου, ἡ ἀριστερά «πού εἶδε τόν κόσμο σάν ἔργο τέχνης», ποτέ δέν θά φερόταν ἔτσι, ποτέ δέν θά γινόταν περίγελως ἐκείνων τούς ὁποίους ἡ ἴδια καταδικάζει γιά τίς τοποθετήσεις τους!
Ναί, γιά ὅσους τήν θυμοῦνται ἀκόμη, ὑπῆρξε ἐκείνη ἡ ἀριστερά, πού μιλοῦσε μιά ἄλλη γλῶσσα, μιά ἀριστερά πού τολμοῦσε, ἡ ἀριστερά ἡ ὁποία δέν δίστασε νά μετάσχει σέ μιά κυβέρνηση ὅμοια τῆς ὁποίας δέν εἶχε ματαδεῖ ἡ Εὐρώπη!
Ὑπῆρξε μιά ἀριστερά, μέ τήν ὁποία εἶχαν διάλογο καί σχέσεις ἀκόμη καί ὅσοι οὐδέποτε ἀνῆκαν στούς κόλπους της. Ἐκεῖνοι πού περίμεναν καί ἀγόραζαν τά τεύχη τοῦ «Πολίτη», τόν ὁποῖο ὑπηρέτησε μέ συνέπεια, γλυκύτατο φανατισμό καί στά τελευταῖα τεύχη μέ ἡρωισμό ὁ Ἄγγελος Ἐλεφάντης.
Ὁ Ἄγγελος, πού καθημερινά μελετοῦσε ὅλες τίς ἐφημερίδες τοῦ «ἀντίπερα χώρου» γιά νά ἀντιληφθεῖ «πῶς σκεπτόταν ἡ ἄλλη πλευρά» καί νά προσαρμόζει ἀναλόγως τίς δικές του κινήσεις.
Κι ἐκεῖ, στό «στρατηγεῖο» τοῦ Μέτς, ἅπλωνε τραχανᾶ καί φύτευε πατάτες, ἐνῶ στά γραφεῖα τοῦ «Πολίτη», στήν Κέκροπος, συνήθιζε νά φτιάχνει μακαρονάδες στούς συνεργάτες του «γιά τροφή καί διάλογο»… Ἄς θυμηθοῦμε μερικούς συνεργάτες τοῦ «Δεπανθήμερου Πολίτη». Μαρία Δήτσα, Βάσω Κιντῆ, Γιῶργος Μαργαρίτης, Μιχάλης Μοδινός, Ἀριστείδης Μπαλτᾶς, Παντελῆς Μπουκάλας, Νῖκος Πολίτης, Νόρα Σκουτέρη, Γιῶργος Καρρᾶς, Σταῦρος Λιβαδᾶς.
Δεκέμβριος 1989, τεῦχος 102: «Ἀπό τή μιά μεριά, ὁ Συνασπισμός ἔχει ἀποκηρύξει τήν λογική ὅτι δέν θά διαχειριστεῖ αὐτός τήν κρίση τοῦ συστήματος, ἀπό τήν ἄλλη, ὅμως, δέν δέχεται καί νά τήν διαχειριστεῖ. Κάνει ἁπλῶς ὅτι τήν διαχειρίζεται, προσπαθώντας νά ἔχει κάποια κομματικά ὀφέλη καί κυρίως νά ἐπαναφέρει τήν πολιτική τοπογραφία, ἡ ὁποία διαταράχθηκε μέ τήν κυβέρνηση Τζαννετάκη, στήν φυσική της θέση: Τό ΠΑΣΟΚ δεξιότερα, ὁ Συνασπισμός ἀριστερότερα, δηλαδή φιλολαϊκότερα, δημοφιλέστερα. Σάν τό παλιό, καλό ΠΑΣΟΚ! Ἰδού ἡ “Περεστρόκια” ἀ-λα ἑλληνικά»!
Θά μποροῦσε ποτέ μιά ἀριστερά πού ἔγραφε τέτοια κείμενα νά χυδαιολογήσει ἐναντίον μιᾶς ἀθλήτριας; Θά μποροῦσε ποτέ ἡ ἡγεσία μιᾶς τέτοιας μορφῆς ἀριστερᾶς νά «ποιεῖται τήν νήσσαν» ὅταν ἕνα στέλεχός της (γόνος τοῦ Ἐλεφάντη, δυστυχῶς) βυθίζει τόν πολιτικό διάλογο στήν ἰλύ τῶν σταύλων τοῦ Αὐγείου; Δυστυχῶς, μέ εὐθύνη ἐκείνων πού κυβέρνησαν ὡς «πρώτη φορά ἀριστερά» (μέ μπόλικο δεξιό λαϊκισμό) διεπράχθη ἕνα βαρύτατο φάουλ.
Ἄς σπεύσουν οἱ ἔχοντες τά χτένια νά ἰσιώσουν τά γένια τους…
