Πόσο διαφορετικά θά ἦταν τά πράγματα ἄν δέν πετούσαμε στά σύννεφα!
Πόσο κοντά βρισκόμαστε στίς λύσεις τῶν μεγάλων προβλημάτων μας καί δέν θέλουμε νά τά λύσουμε! Ἀκοῦμε τίς βαρύγδουπες –κάθε τόσο– δηλώσεις τῶν (ἑκάστοτε) κυβερνώντων γιά «χιλιάδες νέες θέσεις ἐργασίας», γιά «νεοφυεῖς ἐπιχειρήσεις», γιά «νέα Ἰρλανδία», γιά «δημόσιες ἐπενδύσεις» καί ἄλλα πολλά.
Μήπως, ὅμως, εἶναι καλύτερα νά κοιτάξουμε δίπλα μας καί νά δοῦμε ὅτι θέσεις ἐργασίας ὑπάρχουν, μᾶς περιμένουν, ἀλλά δέν θέλουμε νά τίς ἀξιοποιήσουμε; Ἀκοῦμε ἐπίσης πολλά γιά τίς χιλιάδες θέσεις ἐργασίας στόν Τουρισμό. Θέσεις κυρίως ἐποχιακές, οἱ ὁποῖες πλαισιώνουν μιά βιομηχανία ἰδιαίτερα εὐαίσθητη, ὅπως ἀπέδειξε ἡ ἐφιαλτική πανδημία, πού πλήττει τό παγκόσμιο στερέωμα. Ἡ μοναδική, ὅμως, βιομηχανία, ὁ μοναδικός χῶρος πού ἀποδείχθηκε ἄτρωτος ἀπό τήν ἐπέλαση τοῦ covid-19, ἑλληνοκρατεῖται! Προσφέρει δέ χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, τίς ὁποῖες οἱ κατά καιρούς κυβερνῶντες τήν πατρίδα τοῦ Ὀδυσσέα δέν βλέπουν! Εἶναι ἡ Ἑλληνική Ἐμπορική Ναυτιλία, ἕνας χῶρος στόν ὁποῖο οἱ Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες εἶναι πρῶτοι σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Ἡ Ἑλληνική ἐμπορική ναυτιλία, μέ τά περισσότερα ἀπό 5.000 βαπόρια, τά οποῖα –δυστυχῶς– στελεχώνονται κυρίως ἀπό ξένα πληρώματα.
«Μά, κάθε χρόνο ἀποφοιτοῦν ἀπό τίς δημόσιες Ἀκαδημίες περισσότεροι ἀπό χίλιοι ἀξιωματικοί» θά πεῖτε. Καί ποιός μᾶς λέει ὅτι ὅσοι ἀποφοιτοῦν ἀπό τίς Ἀκαδημίες πηγαίνουν στήν θάλασσα; Τό πτυχίο τους, ἰσοδύναμο μέ τῶν ΑΕΙ, μπορεῖ κάλλιστα νά τούς ἐξασφαλίσει μία θέση στό Δημόσιο ἤ σέ κάποια «στεριανή» ἐργασία. Παράλληλα, περίπου χίλιοι ναυτικοί συνταξιοδοτοῦνται κάθε χρόνο!
Κάθε καλοκαίρι, οἱ αἰτοῦντες τήν εἴσοδό τους στίς Ἀκαδημίες ὑπερβαίνουν τίς τρεῖς χιλιάδες. Ὅσοι ἀποτύχουν ἤ θά ξεχάσουν τήν προοπτική τῆς θάλασσας ἤ θά πᾶνε νά σπουδάσουν σέ κάποια Ἰδιωτική Ἀκαδημία τῆς Κύπρου, τῆς Βουλγαρίας, τῆς Ρουμανίας (ἡ δημοκρατική Ἑλλάς, ἀπαγορεύει τήν ἵδρυση Ἰδιωτικῶν Ἀκαδημιῶν) ἤ σέ κάποια ἰδιωτική Σχολή, στήν Ἑλλάδα, συμβεβλημένη μέ ξένες Ἀκαδημίες! Διαρροή συναλλάγματος πολύτιμου καί στέρηση θέσεων ἐργασίας (ἐκπαιδευτικῶν) γιά τήν χώρα. Καί ὅμως, ἐάν ἡ Πολιτεία ἐρχόταν σέ συνεννόηση μέ τόν ἐφοπλισμό, ἐάν οἱ σχέσεις μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν βρεθοῦν στό ἐπίπεδο πού πρέπει (μέ βάση τό ἀμοιβαῖο συμφέρον καί στόχο τό συμφέρον τῆς χώρας καί τῆς κοινωνίας μας), τά ἑλληνικά καί ἑλληνόκτητα πλοῖα μποροῦν νά ἐξασφαλίσουν χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, μέ πολύ καλές ἀποδοχές!
Ἀρκεῖ, φυσικά, οἱ σχέσεις Πολιτείας-Ἐφοπλισμοῦ νά εἶναι σχέσεις ἀμοιβαίου σεβασμοῦ, εἰλικρινεῖς καί ὄχι εὐκαιριακές. «Κάθε μῆνα, πληρώνουμε περίπου ἕνδεκα ἑκατομμύρια δολλάρια σέ μισθούς τῶν πληρωμάτων μας. Ἀπό αὐτά, τά ἑπτά πηγαίνουν στό ἐξωτερικό! Δέν εἶναι κρῖμα;» μᾶς εἶπε σπουδαῖος Ἕλληνας πλοιοκτήτης.
Καί βέβαια εἶναι! Γι’ αὐτό καί οἱ κυβερνῶντες ὀφείλουν νά (ξανα)κάνουν ἑλκυστικό τό ναυτικό ἐπάγγελμα! Μέ μία σοβαρή πολιτική καί μέ μία συμφωνία κυρίων. Ὅπως τότε, ἐπί Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καί Ἀντώνη Χανδρῆ. Τότε, πού τό ἤθελαν καί οἱ δύο. Ἴσιες κουβέντες καί ἀποφάσεις, μέ γνώμονα τό καλό τῆς πατρίδας.
