Πᾶμε πρῶτα μέ τά ἑλληνικά. Ἡ γλῶσσα μας εἶναι πάμπλουτη σέ λέξεις καί ἔννοιες
Σπουδαῖο ρόλο στήν ἔκφρασή μας παίζει ἡ σύνταξη. Οἱ λέξεις μας εἶναι ἀμέτρητες, πανέμορφες, ἐκφραστικές.
Τά τελευταῖα, ὅμως, χρόνια, ἡ γλῶσσα μας ἔχει ὑποστεῖ κατά μέτωπον ἐπίθεση! Πρωτοστάτησε ὁ μακαρίτης ὁ Ἀνδρέας, πού –συνηθισμένος στά ἀμερικάνικα– ἔφτιαχνε λέξεις, μεταφράζοντας ἀπό τίς ἀντίστοιχες ἀμερικανικές.
Πῆρε τήν κατάληξη «ing» καί τῆς ἄλλαξε τά φῶτα! Ἔτσι, ἀποκτήσαμε λέξεις μέ τήν κατάληξη «..ποίηση»!
Ἡ ἀρχή ἔγινε μέ τήν «ἀποχουντοποίηση», ἀκολούθησε ἡ «τσιμεντοποίηση», ἡ «ἀνεξαρτητοποίηση», ἡ «σταλινοποίηση», ἡ «ψηφιοποίηση» καί λοιπά.
Βεβαίως, ὅλη αὐτή ἡ ἐπέλαση κατά τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, οὐδεμία …ποίηση περιέκλειε, ἀλλά ἡ ζημιά ἔγινε, καί εἶναι ἀνεπανόρθωτη.
Τά παιδιά, λοιπόν καί οἱ ἔφηβοι πού μεγάλωσαν μέσα στήν «πασοκοποίηση» τῆς χώρας, μοιραῖα ἔχουν ἀποκτήσει καί τίς «πασοκοσυνήθειες»… Ἔτσι, ὁ πρωθυπουργός μας, καί αὐτός ἀμερικανοτραφής καί σπουδάσας στά καλύτερα Πανεπιστήμια τῆς ἀλλοδαπῆς (καί μπράβο του καί μπράβο στούς γονεῖς του πού τόν σπούδασαν τόσο καλά καί μπράβο μας, πού ἔχουμε ἕναν μορφωμένο καί σύγχρονο πρωθυπουργό), διέπραξε καί ἐκεῖνος τήν «ἀμερικανιά» του.
Μεταφράζοντας ἤ ἔχοντας κατά νοῦν τό ἀμερικανικό «Ι am depended on» εἶπε, ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου, ὅτι «πολλοί ἐργαζόμενοι εἶναι ἐξαρτημένοι ἀπό τόν μισθό τους».
Φυσικά, στά ἑλληνικά ἄλλο σημαίνει τό «ἐξαρτῶμαι ἀπό τόν μισθό μου» καί ἄλλο τό «εἶμαι ἐξαρτημένος ἀπό τόν μισθό μου».
Ἀσφαλῶς, ὁ πρωθυπουργός ἐννοοῦσε τό πρῶτο, ἀλλά εἶπε τό δεύτερο!
Ὅπως προχθές, πού ἐνῶ ἀρχικῶς εἶπε «εἶναι μαζί μου ὁ καθηγητής κύριος Σωτήρης Τσιόδρας», στήν συνέχεια προσφώνησε τόν καθηγητή «Σωτήρη’. Αὐτό, στήν γλῶσσα τῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ ἤ τῆς Ἀγγλίας, εἶναι τό σύνηθες καί τό καθιερωμένο. Ἐδῶ, ὅμως –πῶς νά τό κάνουμε;– ξενίζει…
Δικαίως παρεμβαίνει ὁ Γιῶργος Μπαμπινιώτης, πού φρίττει καί αὐτός μέ ὅλες τίς «ἀμερικανιές» πού καταδυναστεύουν τήν πανέμορφη ἑλληνική γλῶσσα! Δικαιότατα!
Γιατί νά υἱοθετοῦμε τόσες ξενικές λέξεις καί ἐκφράσεις; Τί λόγο ἔχουμε νά πετᾶμε στόν κάλαθο τίς δικές μας, ὑπέροχες, λέξεις καί νά τίς ἀντικαθιστοῦμε μέ ξένες ἤ μέ ἐκεῖνα τά «συνθηματικά» τῶν κινητῶν τηλεφώνων καί τοῦ ὑπολογιστῆ;
Θυμᾶμαι πού ὁ Φρέντι Γερμανός μέ ρώτησε μιά φορά τί θά πεῖ «μήν μέ νταουνιάζεις», πού τοῦ εἶχε πεῖ ἡ κόρη του. Καί ψάξαμε καί βρήκαμε ὅτι εἶναι –στά ἑλληνικά– τό ἀγγλικό «don’t bring me down»!
Πᾶμε τώρα σέ μιά ἄλλη παθογένεια τῆς κοινωνίας μας, στό ρουσφέτι!
Πρόστιμο 150 εὐρώ ἐπεβλήθη, στήν Κέρκυρα, σέ ἕναν ἡλικιωμένο, πού φοροῦσε πλημμελῶς τήν μάσκα, μέ ἀκάλυπτη τήν μύτη. Ἡ σύνταξή του ὅμως ἦταν τῆς τάξεως τῶν 500 εὐρώ. Μόλις ἔγινε γνωστό, ὁ τοπικός βουλευτής (κυβερνητικός) ἔσπευσε νά ἀπαλλάξει τόν παπποῦ ἀπό τό πρόστιμο, ὄχι βέβαια πληρώνοντάς το «χωρίς νά πεῖ κουβέντα», ἀλλά παρεμβαίνοντας στήν Ἀστυνομία γιά τήν ἀκύρωση τοῦ προστίμου. Καί φυσικά διαλάλησε τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ «κατόπιν ἐνεργειῶν του»!
Πότε θά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτές τίς ἀπαίσιες συνήθειες; Πότε οἱ πολιτικοί μας θά μάθουν νά φέρονται ὡς ἐκπρόσωποι καί ὄχι «πατερούληδες» τῶν πολιτῶν;
