Ὅταν ἐπρόκειτο νά ἐπανεκδοθεῖ τό «Ἔθνος», ἐργαζόμουν στήν «Καθημερινή» καί τήν «Βραδυνή»…
… τῶν ὁποίων οἱ ἰδιοκτῆτες-ἐκδότες (Ἑλένη Βλάχου καί Τζώρτζης Ἀθανασιάδης) ἦταν «παραδοσιακοί», ὅπως καί ὅλοι οἱ ἐκδότες μέχρι τότε.
Κάποια (σοβαρή) διαφωνία μου μέ τόν τότε ἀρχισυντάκτη στήν «Βραδυνή», μέ ὤθησε νά ψάξω γιά ἄλλη «δεύτερη» ἐργασία.
Τότε οἱ ἐφημερίδες κυκλοφοροῦσαν πρωί ἤ ἀπόγευμα. Ἡ Ἑλένη Βλάχου, πού εἶχε δυνατότητες νά πληρώνει μόνο τήν συλλογική σύμβαση, ἐπέτρεπε σέ ὅλους τούς συντάκτες της νά ἔχουν (ἄν μποροῦσαν) καί «δεύτερη δουλειά».
Ἔτσι, συναντήθηκα μέ τόν Ἀλέκο Φιλιππόπουλο καί ζήτησα νά μέ προσλάβει στό «Ἔθνος», πού τότε (1981) ἐπρόκειτο νά ἐπανεκδοθεῖ. Μοῦ ξεκαθάρισε ὅτι θά πλήρωνε μεγάλους μισθούς, ἀλλά ὁ ἰδιοκτήτης, ὁ ἐπιχειρηματίας Γ. Μπόμπολας, ἤθελε οἱ ἐργαζόμενοι νά μήν ἔχουν δεύτερη ἐργασία. Κι ἔτσι, ἀποχώρησα κατηφής. Δέν συζητοῦσα κἄν νά ἀφήσω τήν «Καθημερινή», πού ἦταν γιά ὅλους ὅσοι ἐργαζόμασταν γιά τήν Ἑλένη Βλάχου «τό σπίτι μας»!
Σέ δύο ἑβδομάδες, τηλεφώνησε ἡ Κατερίνα Βιντζηλαίου, γραμματεύς τοῦ Ἀλ. Φιλιππόπουλου καί πῆγα στά γραφεῖα πού τότε στεγάζονταν στήν ὁδό Μιχαλακοπούλου, πίσω ἀπό τό «Χίλτον».
Ἐκεῖ, ὁ διευθυντής μοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι εἶχε πείσει τόν Γ. Μπόμπολα νά μέ δεχθεῖ καί νά μοῦ ἐπιτραπεῖ νά παραμείνω στήν «Καθημερινή».
«Τοῦ εἶπα ὅτι μοῦ ἀρέσει τό γράψιμό σου καί ἐπειδή εἶμαι κι ἐγώ παιδί τῆς Βλάχου τόν ἔπεισα» μοῦ εἶπε. Κι ἔτσι, ἀποχαιρέτησα τόν Ἀθανασιάδη καί βρέθηκα νά ἐργάζομαι (καί) στό «Ἔθνος», τό πρῶτο ἑλληνικό «ταμπλόιντ», τοῦ ὁποίου ὁ ἐκδότης δέν ἦταν δημοσιογράφος, ἀλλά ἐργολάβος μεγάλων (καί δημοσίων) ἔργων!
Ἔζησα τήν γέννηση καί τήν ἄνθηση τῆς ἐφημερίδας, ἀπό τήν ὁποία ἀπεχώρησα τό 1994 ἀφοῦ εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ὁ Ἀλ. Φιλιππόπουλος, ἡ «ψυχή» της!
Ὅλα στό «Ἔθνος» ἦταν διαφορετικά. Ἀποδοχές ἰδιαίτερα ὑψηλές, ἀλλά καί ἐκεῖνο τό «κάτι» πού ἔδειχνε ὅτι τά πράγματα στόν Τύπο ἄλλαζαν, ὅπως καί ἀπεδείχθη ἀργότερα.
Ἄριστος ἐργοδότης ὁ Γ. Μπόμπολας, ἀλλά ἦταν ἀδύνατο ἡ ἐφημερίδα (πού ἐξελίχθηκε σέ πανίσχυρο συγκρότημα) νά λειτουργήσει ἀνεξάρτητα ἀπό τά ἐπιχειρηματικά του ἐνδιαφέροντα. Ἡ πορεία εἶναι γνωστή, ἀπό «σημαία» τοῦ ΠΑΣΟΚ , τό «Ἔθνος» ἔφθασε νά πανηγυρίζει γιά τήν πτώση στοῦ Ἀνδρέα («Πέφτει ὁ φαῦλος» ἦταν ὁ τίτλος τήν προηγουμένη τῶν ἐκλογῶν τοῦ ’89), ἡ κυκλοφορία κατέρρευσε καί ἀπό τότε ἄρχισε ἡ πτώση. Ὁ Γ. Μπόμπολας ἀπεσύρθη, τό «συγκρότημα» ἀπαξιώθηκε , πέρασε στά χέρια τοῦ Ἰβ. Σαββίδη καί φθάσαμε στήν διακοπή τῆς κυκλοφορίας καί τοῦ «Ἔθνους τῆς Κυριακῆς». Ἄν ὁ Ἀθανασιάδης, ἡ Βλάχου, ὁ Μπότσης, ὁ Λαμπράκης, ὁ Τεγόπουλος ἀναγκάζονταν νά κλείσουν τήν ἐφημερίδα τους, θά κλείνονταν γιά μῆνες στό σπίτι τους, μέ ἐνοχές βαρύτατες! Γιά ἕναν ἐπιχειρηματία, ὅμως, πού πιστεύει ὅτι «στήν Ἑλλάδα ἄν δέν εἶσαι μέσα στόν χῶρο τῶν ΜΜΕ δέν κάνεις εὔκολα δουλειές», ἡ ἐφημερίδα εἶναι ἁπλῶς «ἕνα μαγαζί». Μήν ψάχνετε πολύ τίς αἰτίες τῆς ἀπαξιώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ Τύπου. Δέν χρειάζεται…
