Τα περισσότερα μηνύματα που έλαβα τον τελευταίο καιρό…
… αφορούσαν στο σημείωμά μου σχετικά με την ανοίκεια επίθεση την οποία δέχθηκε η Προεδρική Φρουρά από συγκεκριμένο έντυπο. Πράγματι, το περιστατικό προκάλεσε σοβαρή αντίδραση και τα σχόλια, τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως όσο και στις εφημερίδες και το ραδιόφωνο, ήταν πολλά. Οργισμένα και αιχμηρά. Τα αήθη σχόλια, συνέχεια άλλων τα οποία είχαν προηγηθεί σχετικά με την Επανάσταση του 1821 (ακολούθησε και εκείνο το τρομακτικό, από τους κόλπους της «Επιτροπής 1821» στο οποίο αναφερόταν ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας κυβέρνησε ως δικτάτωρ) φαίνεται ότι έθιξαν εύθικτες χορδές της ελληνικής κοινωνίας, την ύπαρξη και την ευαισθησία των οποίων αγνοούν ή δεν υπολόγιζαν ότι θα συναντήσουν οι «προοδευτικοί» και «νεωτεριστές», στους οποίους το κράτος εμπιστεύθηκε μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Με χαρά είδαμε ότι το εν λόγω έντυπο, προσπάθησε να επανορθώσει (φεύ, scripta manent) το ατόπημα του υποπέσαντος στο «ατόπημα» συναδέλφου. Την έγγραφη «συγγνώμη» του εντύπου ανέλαβε και συνέταξε ένας από τους καλύτερους και πλέον έγκυρους δημοσιογράφους, από τους ολίγους του είδους που έχουν απομείνει στον κλάδο… Νομίζω ότι το να αναγνωρίζει κάποιος το λάθος του είναι ένδειξη γενναιότητας, έστω και αν ο «κάποιος» δεν είναι ο ίδιος ο συντάκτης του επιμάχου σχολίου αλλά ένας άλλος, του οποίου-ως φαίνεται- την πέννα και την άποψη εμπιστεύθηκε το έντυπο περισσότερο από εκείνη του επιχειρήσαντος το «ατόπημα»…
Επειδή, όμως, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη υπόθεση (και η άμεση παρέμβαση του στρατηγού Ζιαζιά αλλά και της στήλης) φαίνεται ότι «άγγιξε» τους φίλους, θα θυμηθούμε σήμερα ένα ενδιαφέρον περιστατικό. Αφηγείται ο τότε Εύζωνος Δημήτριος Μαντζουράνης.
«Τον Μάιο του 1963 επισκέφθηκε επισήμως την Αθήνα ο Γάλλος Πρόεδρος στρατηγός Ντε Γκωλ, έπειτα από πρόσκληση του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η υποδοχή του Ντε Γκωλ ήταν θερμότατη, με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή. Ο κόσμος είχε βγεί στα μπαλκόνια και χειροκροτούσε. Εγώ υπηρετούσα τη θητεία μου- Εύζωνας στα Ανάκτορα- και με είχαν βάλει φρουρά εκεί που είναι σήμερα το Προεδρικό Μέγαρο. Κάποια στιγμή ο Ντε Γκώλ επισκέφθηκε τα Ανάκτορα. Δίνει το σύνθημα ο λοχαγός και κάνω ένα «Παρουσιάστε», που σείστηκε όλη η Ηρώδου του Αττικού. Ο Ντε Γκώλ εντυπωσιάστηκε -σαν στρατιωτικός, που ήταν- κοντοστάθηκε, έκανε μια κίνηση σαν χαιρετισμό και προχώρησε μέσα. Εγώ «άγαλμα». Όταν ολοκληρώθηκε η επίσκεψη επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή. Διαταγή- «Παρουσιάστε» και ο κρότος του τσαρουχιού πάνω στο σανιδένιο πάτωμα του φυλακίου τους τρόμαξε όλους. Ο Ντε Γκώλ πάλι κοντοστάθηκε, πάλι έκανε μια κίνηση σαν χαιρετισμό και ύστερα κάτι ψιθύρισε σ΄ εκείνους που τον ακολουθούσαν. Περάσανε οι μέρες, έφυγε ο Ντε Γκώλ και ξαφνικά έρχεται στο φυλάκιο ο Στρατηγός Δόβας. Αυτός ήταν τότε αυλάρχης του Βασιλιά Παύλου. Πανικός. Όλοι μας σταθήκαμε κλαρίνα … Ρωτά: ”Μαντζουράνης! Ποιός είναι ο Μαντζουράνης;”. Βαράω προσοχή, αναφέρομαι, ”Διατάξτε στρατηγέ” λέω -και με έτρωγε η αγωνία… ”Τριάντα μέρες τιμητική. Από το στρατηγό Ντε Γκώλ. Για το ”Παρουσιάστε” που έκανες. Θα την πάρεις από αύριο”… Μείναμε όλοι «κόκκαλο»…
