Ἁγία Ζώνη, Μάνδρα, Μάτι καί ὁ νόμος τοῦ Μέρφυ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ἐκλαμβάνει τήν παρότρυνση τῆς ἀντιπολιτεύσεως γιά τήν ὑποβολή παραιτήσεων ὑπουργῶν καί κομματικῶν ἀξιωματούχων γιά τήν ἐθνική τραγωδία τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς ὡς …ὕποπτη ἐνέργεια. Ὡς ἐξαναγκασμό σέ ὁμολογία ἀναγνωρίσεως πολιτικῶν εὐθυνῶν. Ὡς … αὐθάδεια ἀπό τά κόμματα πού κυβέρνησαν τήν Ἑλλάδα γιά σαράντα χρόνια καί τώρα δέν δικαιοῦνται διά νά ὁμιλοῦν. Ἡ Ἀριστερά ἔχει ἀπαίτηση ἀπό ὅλους νά σωπάσουν μέχρι νά ἐκπαιδευθεῖ στήν διαχείριση τῶν κρίσεων ἀκόμη καί ἄν χρειασθεῖ νά βουλιάξει, νά καεῖ, νά καταστραφεῖ ἡ μισή χώρα δέκα φορές.
Πρόκειται χωρίς ἀμφιβολία γιά νέα δημόσια ἤθη. Ἤθη ξένα ἀκόμη καί πρός αὐτό τό παλαιό πολιτικό σύστημα, τό ὁποῖο παρά τά δεκάδες στραβά του καί τά ἑκατοντάδες ἀνάποδά του εἶχε ἄγραφους κανόνες πού ὁδηγοῦσαν τούς πολιτικούς σέ παραιτήσεις. Διανύουμε χωρίς νά ἔχουμε συμπληρώσει τόν τέταρτο χρόνο διακυβερνήσεως τῆς χώρας ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ καί διαπιστώνουμε πώς δύο ἔννοιες εἶναι ἄγνωστες σέ αὐτό τό κόμμα. Ἡ πρώτη, «διαγραφή», εἶναι ἐσωτερική του ὑπόθεση. Ἀλλοίμονο στά κόμματα πού δέν διαθέτουν μηχανισμούς κυρώσεων γιά τά στελέχη του ὅταν αὐτά προσβάλλουν τόν κόσμο, ὅπως πολλές φορές ἔχουν κάνει μερικοί βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἀλλά ἐν πάση περιπτώσει, ἐσωτερική τους ὑπόθεσις εἶναι. Ἄς κάνουν ὅ,τι τούς φωτίσει ὁ Θεός πού πιστεύουν.
Ἡ δεύτερη ἔννοια μέ τήν ὁποία εἶναι «τσακωμένη» ἡ κυβέρνησις τῆς Ἀριστερᾶς εἶναι ἡ παραίτησις. Στό Μαξίμου καί στήν Κουμουνδούρου ἐπιδεικνύοντας ἀσύλληπτο πολιτικό ἐγωισμό θεωροῦν πώς ἄν κάποιος παραιτηθεῖ ἀπό τό ἀξίωμά του ὁμολογεῖ τήν ἀποτυχία, ἀναγνωρίζει εὐθύνες καί ρίχνει νερό στόν μύλο τῆς ἀντιπολιτεύσεως. Ἡ ὑποβολή τῆς παραιτήσεως, ὡστόσο, δέν ἀποτελεῖ πράξη προκειμένου νά μετριασθοῦν οἱ ἐντυπώσεις ἀπό ἕνα μεγάλο κυβερνητικό λάθος. Στήν πραγματικότητα ἀποτελεῖ πράξη σεβασμοῦ πρός τούς πολῖτες. Ἠθική ὑποχρέωση τοῦ πολιτικοῦ ἄν ἡ ἀποστολή πού τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ νά ἐκπληρώσει κρίνεται ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἀποτυχημένη.
Ἀνακαλώντας στήν μνήμη μας μείζονα ἀλλά καί ἐλάσσονα περιστατικά ὅπως:
– τό ναυάγιο τοῦ «Ἁγία Ζώνη» καί ἡ μόλυνσις τοῦ Σαρωνικοῦ
– οἱ πλημμύρες τῆς Μάνδρας
– οἱ καθυστερήσεις στήν χωροθέτηση ἐπενδύσεων ὅπως τό Ἑλληνικό
– ἡ ἀσέβεια πρός θρησκευτικά σύμβολα ὅπως ἡ ρῖψις τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας στά σκουπίδια ἀπό κρατικό ἀξιωματοῦχο
– ἡ θέσις μέλους τῆς Κυβερνήσεως πώς δέν πειράζει ἄν χάσουμε κανένα νησάκι
– οἱ φωτιές τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς, σήμερα,
συμπεραίνουμε πώς ὅταν συνέβησαν, οἱ ὑπουργοί καί οἱ ἀξιωματοῦχοι πού πρωταγωνίστησαν σέ αὐτές δέν μποροῦσαν νά σταθοῦν. Ἦταν ἠθικά ἔκθετοι ἀκόμη καί ἄν ἡ εὐθύνη τους ἦταν ἁπλῶς ἀντικειμενική. Καί ὅμως! Οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη ποτέ, γιά συμβολικούς λόγους ἔστω, νά δηλώσει πώς ἡ παραίτησίς του τίθεται στήν διάθεση τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Οὐδείς. Ἅπαντες ἐρωτευμένοι μέ τήν καρέκλα τους. Ἅπαντες βιδωμένοι σέ αὐτήν.
Πρόκειται γιά συμπεριφορές ξένες πρός τά εὐρωπαϊκά ἤθη. Ἀλλά καί πρός τά ἑλληνικά. Πρός τά εὐρωπαϊκά διότι –θυμίζουμε– ἡ Πρωθυπουργός τῆς Μεγάλης Βρεταννίας Τερέζα Μαίη ζήτησε πέρυσι δημοσίως συγγνώμη γιά τήν καταστροφική πυρκαϊά σέ πολυκατοικία, σέ προάστιο τοῦ Λονδίνου, καί καρατόμησε χωρίς δεύτερη σκέψη τούς ὑπευθύνους τῆς τραγωδίας. Πρός τά εὐρωπαϊκά ἤθη διότι –θυμίζουμε– ὑπουργός τῆς κυβερνήσεως τῆς Πορτογαλίας ὑπέβαλε παραίτηση πέρυσι γιά τούς θανάτους τῶν περυσινῶν καταστροφικῶν πυρκαϊῶν. Μά καί πρός τά ἑλληνικά ἤθη, γιατί τά ἐπωνομαζόμενα παλαιά κόμματα εἶχαν ὑπουργούς πού διέθεταν τσίπα. Καί ἄν αἰσθάνονταν ὅτι πράξεις ἤ παραλείψεις τους εὑρίσκοντο μακρυά ἀπό τό δημόσιο αἴσθημα, παραιτοῦντο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν ἐξαίρεση τῆς ἀναπληρώτριας ὑπουργοῦ ἐπιδοτήσεως ἐνοικίου Ράνιας Ἀντωνοπούλου πού ἀπεφάσισε νά παραιτηθεῖ κατόπιν διακριτικῆς ὑποδείξεως –γιά νά ἀνασταλεῖ ὅμως ἡ κύρωσις μέ τόν διορισμό της σέ ἐπίζηλο θέση στόν ΟΟΣΑ, δέν ἔχει νά ἐπιδείξει μέχρι στιγμῆς καμμία πράξη συμμορφώσεως πρός τό λαϊκό αἴσθημα. Οἱ καρέκλες, καρέκλες! Δυστυχῶς, γι’ αὐτούς, ἐκεῖ στό Μαξίμου, αὐτό τό καλοκαίρι ἰσχύει ὁ νόμος τοῦ Μέρφυ: Μέ παραιτήσεις ἤ χωρίς, μέ ἀνασχηματισμό ἤ χωρίς, ἄν εἶναι νά πάει κάτι στραβά, θά πάει. Ἄς κοιτάξουν προσεκτικά τά βουλιαγμένα αὐτοκίνητα στήν ὑπαίθρια λίμνη τοῦ Ἀμαρουσίου καί θά καταλάβουν. Ὅλα κοιτοῦν πρός τόν «βυθό».
