ΠΡΙΝ ΑΠΟ μία ἑβδομάδα, ἐκδότης καί δημοσιογράφος τῶν Ἀθηνῶν ἐπιτέθηκε στόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, μέ ἀφορμή τίς βολές πού αὐτός ἐξαπέλυσε σέ παρουσίαση βιβλίου γιά τό Κυπριακό ἐναντίον τῆς ραγιαδοσύνης, παραπέμποντας σέ φράση τοῦ Ἴωνος Δραγούμη.
Συγκεκριμένα, ἐναντίον τῶν ραγιάδων τῆς πρωτεύουσας. Τόν ἐνόχλησε πού ὁ πρώην Πρωθυπουργός τόν ὁποῖο κάποτε ὑμνοῦσε (ἀλλά αὐτά εἶναι πολύ σχετικά γιά τήν συγκεκριμένη κατηγορία ἀνθρώπων) ζήτησε ἀπό τήν Κυβέρνηση νά διοργανώσει ἐκδηλώσεις μνήμης μέ ἀφορμή τήν συμπλήρωση 50 ἐτῶν ἀπό τήν μαύρη ἐπέτειο τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς. Μέ τό ἄρθρο του αὐτό ὁ ἔγκριτος συνάδελφος περίπου ὑποστήριξε ὅτι γιά τήν τουρκική εἰσβολή στήν Μεγαλόνησο εὐθυνόμαστε ἀποκλειστικά ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί ἔκανε μακρά ἀναφορά στό πραξικόπημα τῆς δικτατορίας εἰς βάρος τοῦ Μακαρίου, τό ὁποῖο κατά τήν γνώμη του ἔδωσε τό τέλειο ἄλλοθι στήν Ἄγκυρα καί νά ἐπέμβει στήν Κύπρο. Καί νά τόν πλήρωναν οἱ Τοῦρκοι, δέν θά τά εἶχε γράψει τόσο καλά γιά αὐτούς. Εἶναι τόσο φιλότουρκο ἕνα τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου πού δέν τούς χρειάζεται νά τό κάνουν. Γίνεται καί δωρεάν! Ὁ Ἐτσεβίτ ἀπό ἐκεῖ ψηλά πού βρίσκεται θά χαμογελᾶ… «δικαιωμένος».
Ἐάν βεβαίως ὁ συνάδελφος εἶχε διαβάσει κάτι ἄλλους ἀπόρρητους φακέλους πού βρέθηκαν σέ …σκοτεινά δωμάτια ξένων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, θά γνώριζε ὅτι ἡ τουρκική εἰσβολή ἑτοιμαζόταν μεθοδικά πολλούς μῆνες πρίν ἀπό τό πραξικόπημα κατά τοῦ Μακαρίου καί ὅτι ὁ ἴδιος ὁ περίφημος Κίσσινγκερ ἦταν ἐνήμερος ἀπό Τούρκους ἀξιωματούχους στόν ἀνώτατο βαθμό γιά τά τουρκικά σχέδια εἰσβολῆς μέ τήν ἀθώα λέξη «καβγᾶς». Διότι ποσῶς ἐνδιέφεραν τούς Τούρκους τά ἐσωτερικά ζητήματα τῆς Κύπρου –γιά ἐκείνους ἡ Μεγαλόνησος ἦταν καί εἶναι θέμα ἐθνικῆς ἀσφαλείας. Τό νά κατέχουν μέ βάρβαρη εἰσβολή τό βόρειο τμῆμα της εἶναι γι’ αὐτούς προϋπόθεση ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, γιά νά φυλοῦν τά νῶτα τους στά νότια παράλιά τους. Ἡ κοιμώμενη δικτατορία Ἰωαννίδη καί ὁ Σαμψών ὑπῆρξαν τό πρόσχημά τους. Γι’ αὐτό ἔγινε ἡ τουρκική εἰσβολή. Ἐπειδή τήν ἤθελαν αὐτοί, ὄχι ἐπειδή… τήν θέλαμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες.
Δέν θά ἀναφέρω τό ὄνομα τοῦ συναδέλφου πού «ξεπλένει» τόν Ἐτσεβίτ, γιατί τά ζητήματα στήν πολιτική καί στήν δημοσιογραφία δέν εἶναι προσωπικά. Εἶναι πολιτικά. Βαθιά πολιτικά. Ὁ ἴδιος στά κείμενά του χρησιμοποιεῖ καμμιά φορά τήν ἐλαφρῶς σόκιν ἔκφραση «δωσοκώληδες». Στήν πραγματικότητα ἐδῶ ἔχουμε νά κάνουμε μέ μία βαθιά διαμορφωμένη ἀντίληψη, τήν ἀντίληψη τοῦ μικροελλαδισμοῦ, τῆς ὁποίας ὁ διαπρεπής συνάδελφος εἶναι ὁ τελευταῖος κρίκος στήν ἁλυσίδα. Αὐτά πού λέει προφανῶς εἶναι καί ἡ ἄποψή του, ἀλλά εἶναι καί ἡ ἄποψη μιᾶς ὁμάδας πρωθυπουργῶν, ὑπουργῶν, πολιτικῶν, διπλωματῶν, καθηγητῶν, δημοσιογραφούντων μέ τούς ὁποίους ζυμώνεται καί πολλές φορές κάποιοι ἀπό αὐτούς ἀναλαμβάνουν αὐτά πού συζητᾶνε στίς βραδινές βεγγέρες, νά τά κοινολογήσουν στόν ἑλληνικό λαό γιά νά σφυγμομετρήσουν τίς ἀντιδράσεις του. Στό σημεῖο αὐτό βρισκόμαστε καί τώρα.
Γιά νά ἐξαγοράσουμε, ὑποτίθεται, εἰρήνη στό Αἰγαῖο πρέπει νά πουλήσουμε τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους. Ἡ Κύπρος εἶναι σήμερα τό στρατηγικό βάθος γιά τό Ἰσραήλ, ἀλλά μέ βάση αὐτή τήν ἀντίληψη δέν μπορεῖ νά εἶναι τό στρατηγικό βάθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Μεσόγειο. Προέκταση αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως εἶναι ἡ βαθειά σιωπή τοῦ ἑλληνικοῦ κατεστημένου, αὐτές τίς μέρες, μπροστά σέ δύο προκλητικά γεγονότα. Ἀμέσως μετά τό ἑλληνικό Πάσχα ἀνακοινώνεται ὅτι ἡ Μονή τῆς Χώρας μετατρέπεται καί ἀρχίζει νά λειτουργεῖ ὡς τζαμί. Καί αὐτός ὁ ὁποῖος ὅλη τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα παριστάνει τόν Ὀρθόδοξο καί οἰκεῖα του πρόσωπα φοροῦσαν κάτι σταυρούς ἴσα μέ τό μπόι τῶν Καθολικῶν μοναχῶν, σιωποῦν καί δέν βάζουν τσιμουδιά.
Ἀμέσως μετά τό ἑλληνικό Πάσχα διαβάζουμε ὅτι αὐτήν τήν στιγμή βρίσκεται στήν Τουρκία σέ πλήρη διαβούλευση ἡ συζήτηση γιά τήν εἰσαγωγή τῆς «γαλάζιας πατρίδας» στά σχολικά βιβλία, ἡ ὁποία ἀνάγεται σέ ἐπίσημο ἐκπαιδευτικό δόγμα τοῦ γειτονικοῦ κράτους. Δηλαδή τῆς ὑφαρπαγῆς θαλάσσιας ἑλληνικῆς κυριαρχίας στήν Μεσόγειο καί τῆς διαγραφῆς τῆς λέξεως «Αἰγαῖο». Καί ἐδῶ τσιμουδιά. Τούτων δοθέντων τό βασικό ἐρώτημα εἶναι ποιό θά εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς συναντήσεως κορυφῆς πού θά ἔχει ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργός μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο στήν Ἄγκυρα στίς 13 Μαΐου.
Τήν ἄλλη ἑβδομάδα. Παλαιός καί ἔμπειρος διπλωμάτης συνηθίζει νά λέει πώς ὅταν καθίσεις ἀπέναντι στό τραπέζι τῆς διαπραγματεύσεως πρέπει νά προσπαθήσεις νά καταλάβεις ἄν ὁ συνομιλητής σου διαπραγματεύεται γιά τήν χώρα του, γιά τό κόμμα του, ἤ γιά τόν ἑαυτό του. Μετά τά πληρωμένα ἀπό τό ὑστέρημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ (μέσῳ κρατικῆς διαφημίσεως) δημοσιεύματα σέ ξένα ἔγκυρα περιοδικά, παραμονές εὐρωεκλογῶν, καί διεργασιῶν γιά εὐρωπαϊκά ἀξιώματα, αὐτήν τήν περίοδο, δέν εἶναι δύσκολο νά καταλάβει κανείς γιά ποιόν διαπραγματεύεται ὁ Πρωθυπουργός αὐτό τό διάστημα. Κυρίως γιά τόν ἑαυτό του. Οἱ συναντήσεις προεκλογικῶς εἶναι ἀσκήσεις δημοσίων σχέσεων. Μετά τίς εὐρωεκλογές καί μέ ὁρίζοντα τόν Ὀκτώβριο θά πληρώσουμε πιθανόν καί τό τίμημα. Τό ἐπερχόμενο τίμημα.
