Αν είναι δυνατόν!
Ενεφανίσθη Ισπανός ιατρός στην τηλεόραση και απεκάλύψε, κλαίγοντας, ότι «ναρκώνουν ασθενείς άνω των 65 ετών για να πεθάνουν ήρεμα προκειμένου να παρασχεθεί στήριξη σε νεώτερους ασθενείς!».
Ποιός αποφασίζει και με ποιά κριτήρια ότι ένας «εξηνταπεντάρης» ή «εβδομηντάρης» είναι λιγώτερο χρήσιμος από έναν «πενηντάρη»;
Σκέψου, δηλαδή, να είχε ενσκήψει ο κορωνοϊός πριν κάποια χρόνια και να εύρισκε τον Αντρέα Καμιλέρι στα 69 του χρόνια, πάσχοντα και να τον άφηναν να πεθάνει για να ζήσει ένας άλλος, νεώτερος. Τί θα είχε συμβεί; Απλώς, δεν θα είχαμε τον αριστουργηματικό συγγραφέα Καμιλλέρι, που άρχισε να γράφει τα αστυνομικά του μυθιστορήματα στα 70 του!
Σκέψου, δηλαδή, να είχε ένας γιατρός στο «Σωτηρία» τον Σεφέρη, στα 70 του, ασθενή από μια επιδημία και να τον νάρκωνε «για να πεθάνει ήσυχος» προκειμένοι να σώσει κάποιον νεώτερο! Με ποιά κριτήρια;
Προχθές, που λέτε, έψαχνα να βρω ταινία για να δω στο «Netflix» και διάλεξα το αριστούργημα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι». Στα δέκα πρώτα λεπτά, το παράτησα! Δεν άντεξα την βία. Η ταινία αρχίζει με έναν ηλικιωμένο «κλοσάρ», να δέχεται την επίθεση της συμμορίας των νεαρών παραβατικών.
«Σκοτώστε με, δεν θέλω να ζω σε μια κοινωνία που δεν σέβεται τους γέρους!» λέει ο ζητιάνος! Προφητικός ο Κιούμπρικ, «είχε δει το έργο» πριν από εμάς!
Πού είναι, λοιπόν, η πρόοδος; Στον «Οίκο Ευγηρίας» της Ισπανίας, όπου αφέθηκαν μόνοι οι υπερήλικες και ασθενείς τρόφιμοι και βρέθηκαν οι περισσότεροι νεκροί από την Αστυνομία;
Πού είναι, λοιπόν, η Πρόοδος; Στο ότι η λέξη «ηλικιωμένος» (που ακούγεται πλέον στα «amberalert» και για ανθρώπους σε ηλικία μικρότερη του συνταξιοδοτικού ορίου) προφέρεται σαν «περιττό βάρος»;Τί στην ευχή κοινωνία διαμορφώνεται; Ποιός και γιατί επαναφέρει τον «Καιάδα» σε λειτουργία;
Γι αυτό, ίσως, έσπευσαν κάποιοι να επιτεθούν στον καθηγητή εκείνον, που «δέθηκε κόμπο ο λαιμός του» όταν αναφέρθηκε στους ηλικωμένους λέγοντας ότι «χωρίς τους πατεράδες και τις μανάδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, δεν έχουμε ταυτότητα»! Τι στην ευχή ρατσισμός είναι αυτός; Και ποιός μπορεί να αναλάβει τέτοια ευθύνη; Επιστρέφουμε στον Μεσαίωνα; Εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για αύξηση του προσδοκίμου ορίου ηλικίας; Θεωρούμε πλέον επιβλαβές το να αποσυρθεί κάποιος από την ενεργό δράση και να απολαύσει την (όποια) σύνταξη και τα χρόνια που του μένουν για να ξεκουραστεί; Αυτό θα μας αφήσει, φεύγοντας, η πανδημία; Τους αριθμούς; Το ότι θα «ξεφορτωθεί» η παγκόσμια Οικονομία (δηλαδή εκείνοι, οι ελάχιστοι, που κρατούν στα χέρια τους τον πλούτο όλου του κόσμου) ένα μεγάλο μέρος από το «βάρος» του «ασφαλιστικού»; Θα νικήσουν και πάλι οι αριθμοί ή θα προχωρήσουμε σε μια γενναία επανεκκίνηση της Οικονομίας, με διαγραφή χρεών και παροχές προς τους πολίτες, ώστε να επανέλθει η ζωή σε αναπτυξιακό ρυθμό; Ας προσέχουν λίγο και τα «κανάλια», όταν μιλούν για «ηλικιωμένους». Ας σταματήσει αυτός ο ύποπτος και επικίδυνος ρατσισμός.
