Σχέδιο ἀνωμαλίας ἀπό Σύριζα γιά συγκυβέρνηση δευτέρου-τρίτου κόμματος
ΔΕΝ ξέρει νά χάνει ἡ Ἀριστερά. Ποτέ δέν ἤξερε. Οὔτε στόν Ἐμφύλιο δέχθηκε τήν ἧττα της οὔτε τώρα πού διαγράφεται βαρειά καί εὐρεῖα ἐντός δημοκρατικοῦ πλαισίου. Ἄν καί τόν καιρό πού ἦταν πλειοψηφική δύναμις στό ἐκλογικό σῶμα ἀπεδέχθη ἀσμένως, ἄνευ τύψεων, τό μπόνους τῶν πενῆντα ἑδρῶν πού προέβλεπε ὁ ἐκλογικός νόμος Παυλόπουλου (ὥστε σήμερα νά ἐπωφελεῖται ἀπό αὐτόν), τώρα πού εὑρισκόμεθα στήν τελική εὐθεῖα τῶν ἐκλογῶν τοῦ 2019 καί θεωρεῖ τήν ἧττα της βεβαία ἀνοίγει πάλι ζήτημα ἄμεσης ἐφαρμογῆς τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς!
Μέ προφανῆ στόχο βεβαίως τήν ἀνακοπή τῆς αὐτοδύναμης πορείας τῆς ΝΔ πρός τήν ἐξουσία ἀλλά καί τήν ἐνθάρρυνση τῆς καθόδου νέων σχηματισμῶν στά δεξιά τῆς κεντροδεξιᾶς παρατάξεως. Σχηματισμῶν δορυφόρων οἱ ὁποῖοι θά μποροῦσαν νά συνεργασθοῦν ἀκόμη καί μέ τόν… ΣΥΡΙΖΑ ἄν κρίνουμε ἀπό τήν ἀποκαλυπτική δήλωση τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδος τοῦ Κώστα Ζαχαριάδη περί συνεργασιῶν τῆς Ἀριστερᾶς μέ τμήματα τῆς «δημοκρατικῆς δεξιᾶς»!
Ὁ διάλογος πού ἄρχισε μέ ὑπαινιγμούς ἀπό τόν ὑπουργό Ἐπικρατείας Χριστόφορο Βερναδάκη προκειμένου νά μετρηθοῦν οἱ ἀντιδράσεις στόν χῶρο τῆς κεντροαριστερᾶς ἔλαβε χθές ἐπίσημο τόνο ἀπό τόν κυβερνητικό ἐκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο. Μιλώντας χθές στόν ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm (στόν Νῖκο Στραβελάκη) ὁ κ. Τζανακόπουλος δήλωσε ὅτι «ἐφ’ ὅσον προκύψουν δυνατότητες γιά ἰσχύ τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς ἀπό τίς ἑπόμενες ἐκλογές εἴμαστε ἕτοιμοι νά τό συζητήσουμε. Δέν πρόκειται ὅμως νά παίξουμε ἐκλογικά παιχνίδια ἤ πολιτικές σκοπιμότητες. Θά δοῦμε τίς τοποθετήσεις τῶν ἄλλων κομμάτων γιά νά δοῦμε τίς ἑπόμενες κινήσεις τους».
Ἐπιδεχόμενη ἀρκετῶν ἑρμηνειῶν –καί πάντως ὄχι ἀπορριπτική σέ πρώτη φάση– ὑπῆρξε ἡ ἀντίδρασις τοῦ ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ ΚΙΝΑΛ Παύλου Χρηστίδη ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι «γιά τό θέμα τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου ἰσχύει ἡ ὁλοκληρωμένη πρόταση πού εἴχαμε διατυπώσει». Ὑπενθυμίζεται ὅτι τό ΠΑΣΟΚ συνέδεε στό παρελθόν τήν υἱοθέτηση ἐκλογικοῦ συστήματος πού ἀποτελεῖ παραλλαγή τοῦ μοντέλου τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι ἡ Κυβέρνησις θά προχωροῦσε σέ κατάτμηση τῶν μεγάλων ἐκλογικῶν περιφερειῶν. Πρᾶγμα τό ὁποῖο συνέβη.
Ἡ μόνη διαφορά πού ἀπομένει ἐν προκειμένω μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ καί ΠΑΣΟΚ εἶναι ὅτι ἡ Χαριλάου Τρικούπη ζητοῦσε νά ἐφαρμοσθεῖ ἁπλή ἀναλογική γιά ποσοστό ἕως 42%, ἐνῶ γιά ποσοστά ἄνω τοῦ 42% νά δίδεται ἐκλογικό μπόνους τριάντα ἑδρῶν στό πρῶτο κόμμα. Τό τί σημαίνει λοιπόν τό ρῆμα «ἰσχύει» τοῦ κ. Χρηστίδη, μένει νά ἀποδειχθεῖ. Τό βέβαιον εἶναι πώς ἡ ἁπλή ἀναλογική καί οἱ περισσότερες ἕδρες πού σημαίνουν γιά ἕνα μικρότερο κόμμα, ἀποτελοῦν δέλεαρ γιά τό ΠΑΣΟΚ καί τό πολιτικό προσωπικό του. Τό βέβαιον ἐπίσης εἶναι ὅτι στήν Κουμουνδούρου ἔχουν στό μυαλό τους συγκεκριμένο σχέδιο πολιτικῆς ἀνωμαλίας: νά συγκροτήσει κυβέρνηση μειοψηφίας τό δεύτερο (ΣΥΡΙΖΑ) μέ τό τρίτο ἤ τέταρτο κόμμα (ΠΑΣΟΚ) κατά τά πρότυπα τῆς Πορτογαλίας ἀποκλείοντας τό πρῶτο κόμμα ἀπό τήν διακυβέρνηση (ΝΔ). Δεδομένου μάλιστα ὅτι ὁ –μέ ἀνεβασμένες μετοχές λόγω Σκοπίων– Βασίλης Λεβέντης διανύει τήν ἀντιμητσοτακική περίοδό του καί τό ΚΚΕ ἔχει πάγιες ἀπόψεις ἐπί τοῦ θέματος, θά ἔχει ἐνδιαφέρον ποιός θά κάνει τήν πρώτη κίνηση γιά τήν ἄμεση ἐφαρμογή τῆς ἀναλογικῆς. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἤ τό ΚΙΝΑΛ;
Σέ κάθε περίπτωση, ἡ ἀπόπειρα αὐτή τήν ὁποία ἡ ΝΔ δέν εἶχε σχολιάσει μέχρι τήν ὥρα πού τυπώνοντο αὐτές οἱ γραμμές δημιουργεῖ εὔλογη μελαγχολία καί ἀγανάκτηση. Ἀγανάκτηση γιατί οἱ ἔσχατοι (ἐπιθυμοῦν) ἔσονται πρῶτοι. Μελαγχολία γιατί ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἄλλαξε τόν ἐκλογικό νόμο στήν ἀρχή τῆς θητείας του τό 1990, προκειμένου νά ἀπαλλάξει τήν χώρα ἀπό τόν ἀναλογικό καλπονοθευτικό νόμο Κουτσόγιωργα (σύν ἕνα). Μελαγχολία, τέλος, διότι ἐνῶ ἔβλεπε τήν ἧττα νά πλησιάζει καί δέν ἴσχυε τότε ἡ συνταγματική ἀπαγόρευσις, οὔτε κἄν πέρασε ἀπό τό μυαλό του ἡ ἰδέα νά ἀλλάξει τόν ἐκλογικό νόμο γιά νά περιορίσει τό εὖρος τῆς κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου.
Ἐνῶ ὁ Τσίπρας, γνήσιο τέκνο τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, τό ἀποπειρᾶται. Ἀλλοιώνοντας τήν λαϊκή βούληση. Ντροπή!
