Ἡ αἰφνίδια ἐπίθεσις τῶν Παλαιστινίων στό Ἰσραήλ ἀμέσως μετά τήν λήξη τῆς οὐκρανικῆς «ἀντεπιθέσεως» σηματοδοτεῖ τήν ἐπέκταση τῆς συρράξεως δι’ ἀντιπροσώπων καί στήν Μέση Ἀνατολή – Ὥρα γιά ἐθνική ἀφύπνιση – Ἡ Τουρκία ζητεῖ νά γίνει ἡ Ἱερουσαλήμ μουσουλμανική
«ΚΑΝΕΙΣ στό Ἰσραήλ δέν θά μποροῦσε νά φαντασθεῖ μιά τέτοια κατάσταση καί σίγουρα ὄχι στά σύνορα μέ τήν Γάζα.» Αὐτή ἡ φράσις ἀρθρογράφου τοῦ «Σπῆγκελ», πού ἀποκαλύπτει τό σόκ καί τήν ἔκπληξή του μετά τήν αἰφνιδιαστική ἐπίθεση τῆς Χαμάς κατά τοῦ Ἰσραήλ στήν λωρίδα τῆς Γάζης, αὐτό τά λέει ὅλα! Καί λέει πρωτίστως ὅτι πρέπει πλέον νά προσέχουμε. Πρέπει νά ἔχουμε «τά μάτια μας 14»! Μπαίνουμε σέ μία νέα ἐποχή γεωπολιτικῶν ἀνακατατάξεων, ἡ πρώτη πρᾶξις τῆς ὁποίας συνιστᾶ ἐξευτελισμό τῆς θεωρουμένης καλύτερης ὑπηρεσίας πληροφοριῶν στόν κόσμο. Ἡ «Μοσσάντ», στίς πληροφορίες τῆς ὁποίας ἐστηρίζοντο μέχρι σήμερα οἱ ἐπιτυχημένες ἐπιχειρήσεις τοῦ Ἰσραήλ στήν Μέση Ἀνατολή, αὐτήν τήν φορά «πιάστηκε στόν ὕπνο». Καί ἄν αἰφνιδιάζεται ἔτσι ἡ Μοσσάντ, τί μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ἀπό τίς ἑλληνικές ὑπηρεσίες πληροφοριῶν, οἱ ὁποῖες συνήθως γίνονται πρωτοσέλιδα γιά τήν ἐμπλοκή τους σέ ἔργα ἀλλότρια πρός τήν ἀποστολή τους (ὑποκλοπές ἐπικοινωνιῶν πολιτικῶν, δημοσιογράφων κ.λπ.);
Αὐτήν τήν στιγμή ἀπαιτεῖται ἐθνική ἀφύπνισις, διότι ὅλα τά δεδομένα στά ὁποῖα ἐστηρίζοντο οἱ σχεδιασμοί τῶν κυβερνήσεών μας ἀνατρέπονται. Ἄν ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας ὑπῆρξε ἡ θρυαλλίς ἑνός «ντόμινο» πού μᾶς ἔχει φέρει στά πρόθυρα πυρηνικοῦ πολέμου καί ἔχει ἀποσαθρώσει τούς μηχανισμούς τῆς Εὐρώπης, ἡ ἐπίθεσις τῆς Χαμάς στό Ἰσραήλ ἀποτελεῖ μίαν «ἰδιότυπη ἀντιστροφή» του. Ἐδῶ ἔχουμε πλέον δύο συγκρουόμενα γεωπολιτικά «ντόμινο», τά ὁποῖα ὁδηγοῦν σέ καταστάσεις χαοτικῶν ἐξελίξεων.
Ἡ οὐκρανική «ἀντεπίθεσις» (οὕτως ἤ ἄλλως μικρῆς κλίμακος, καί χωρίς πιθανότητες οὐσιαστικῆς ἀνατροπῆς τῆς πορείας τοῦ πολέμου) ἐμφανῶς πλέον ἀποτυγχάνει. Ἡ ἀναμενομένη ρωσσική στρατιωτική ἐνέργεια θά εἶναι καί αὐτή ἐξαιρετικῶς δύσκολο νά ὑπερβεῖ τά ἐμπόδια πού θέτει ἡ γεωγραφία καί τά ὁποῖα ἔχουν καταστήσει τήν οὐκρανική περιπέτεια μία στατική ἀντιπαράθεση δυνάμεων. Ἔτσι ὅλοι ἐπίστευαν ὅτι ὁδηγούμεθα σέ μίας μορφῆς σταθεροποίηση, τήν ὁποία ἀξιοποιοῦν ἡγέτες εὐρωπαϊκῶν χωρῶν (Πολωνία, Οὑγγαρία, Σλοβενία κ.λπ.) μεθοδεύοντας τήν ἀπεμπλοκή τους.
Ἔρχεται ὅμως ἡ νέα ἀνάφλεξις στήν Μέση Ἀνατολή, ἡ ὁποία τά ἀνατρέπει ὅλα. Στό στρατιωτικό πεδίο βλέπουμε τό Ἰσραήλ νά ἀρχίζει τίς ἀεροπορικές ἐπιθέσεις ἀντιποίνων καί νά προχωρεῖ σέ ἐπιστράτευσης (χθές τό 80% τῶν ἐπιστράτων εἶχαν παρουσιασθεῖ.) Μπορεῖ ἡ ἔναρξις κάποιων ἐπιχειρήσεων νά εἶναι ζήτημα ὡρῶν, ὅμως μία μεγάλης κλίμακος ἐνέργεια στήν Γάζα ἀπαιτεῖ χρόνο προετοιμασίας. Οἱ Ἰσραηλινοί δέν θά εἰσβάλλουν σέ ἕναν πυκνοκατοικημένο ἀστικό ἱστό (τό πιό δύσκολο πεδίο γιά τακτικό στρατό) χωρίς νά ἔχει προηγηθεῖ προσεκτικός σχεδιασμός. Συνεπῶς ἡ ἀστάθεια θά παραταθεῖ γιά ἀρκετόν καιρό θέτοντας σέ δοκιμασία ὅλες τίς προσπάθειες διευθετήσεων τῆς Δύσεως στήν περιοχή.
Σέ κίνδυνο εὑρίσκονται οἱ προσπάθειες ἀποκαταστάσεως σχέσεων τοῦ Ἰσραήλ μέ τά Ἡνωμένα Ἀραβικά Ἐμιράτα, τήν Σαουδική Ἀραβία, ἀκόμη καί τήν Αἴγυπτο. Ὅταν οἱ Παλαιστίνιοι μάχονται, εἶναι πολύ δύσκολο γιά τίς ἀραβικές χῶρες νά ἀποστασιοποιηθοῦν. Πρωτοπορεῖ ὅμως ἡ Τουρκία, στούς δρόμους τῆς ὁποίας ξέφρενοι ἰσλαμιστές πανηγύριζαν τήν ἐπιτυχία τῆς Χαμάς, ἐνῷ ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν ζητοῦσε τήν ἀπόδοση τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ στούς Παλαιστινίους. Μία θέσις πού μέχρι σήμερα μόνον τό Ἰράν ὑποστηρίζει μέ ἐπιμονή καί συνέπεια. Τό ζήτημα εἶναι ὅτι παρεμφερῆ θέση υἱοθέτησε καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος ζητεῖ ἐπάνοδο στά σύνορα τοῦ 1973 μέ τήν ἀνατολική Ἱερουσαλήμ νά ἀνήκει στούς Ἄραβες.
Στήν δίνη αὐτῶν τῶν ἐξελίξεων περιμένει κανείς νά εὐδοκιμήσουν οἱ προσπάθειες ἐξομαλύνσεως τῶν σχέσεων Ἑλλάδος-Τουρκίας; Οἱ «μεγάλες δυνάμεις» πού πίεζαν γιά αὐτήν τήν προσέγγιση ἔχουν πλέον ἄλλες ἐκρηκτικές καταστάσεις νά τίς ἀπασχολοῦν. Καί ἡ ἀπροκάλυπτη προσπάθεια τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία γιά μίαν ἀκόμη φορά δράττεται τῆς εὐκαιρίας νά ἡγηθεῖ τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου, θά τήν ὁδηγήσει νά υἱοθετήσει ἄλλες προτεραιότητες. Τό ὅτι στόν ἀγῶνα της αὐτό θά εὑρεθεῖ ἀντιμέτωπη καί μέ τό Ἰράν καί μέ τήν Αἴγυπτο, εἶναι ἕνα ζήτημα πού θά ἀνακύψει στήν πορεία. Καί αὐτό ὅμως θά σημάνει ἐπίταση τῆς παγκόσμιας ἀσταθείας.
Κάποιοι ἀφελεῖς στήν Ἀθήνα θά μποροῦσαν νά ἐπιχαίρουν ὅτι δῆθεν ἡ Τουρκία στρέφει τώρα ἀλλοῦ τήν προσοχή της. Μέγα λάθος. Διότι στήν Ἑλλάδα πού μαζί μέ ὅλη τήν Δύση ὑποστηρίζει τό Ἰσραήλ, ἐκδηλώθηκε ἤδη ἕνα κῦμα πανηγυρισμῶν στίς κοινότητες τῶν μουσουλμάνων μεταναστῶν ἀνά τήν χώρα. Ἔχουμε πληροφορίες γιά τό τί κάνουν καί τί σχεδιάζουν αὐτοί; Ἤ θά πιαστοῦμε στόν ὕπνο, ὅπως ἡ πολύ ἀποτελεσματικώτερη Μοσσάντ;
Ἡ ἐπέκτασις λοιπόν αὐτοῦ τοῦ πολέμου μπορεῖ στήν Μέση Ἀνατολή νά ἀκολουθήσει τίς κλασσικές μορφές ἐπιχειρήσεων, στήν Εὐρώπη ὅμως θά εἶναι μία ἐκδήλωσις ἀσυμμέτρων δράσεων. Εἶναι μία κατάστασις πού τήν εἴχαμε σχεδόν λησμονήσει ὅσο ὁ χρόνος ἔσβηνε ἀπό τήν μνήμη μας τά γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Τό σωστά τοποθετημένο σχόλιο τῆς Ντώυτσε Βέλλε χαρακτηρίζει τήν ἐπίθεση τῆς Χαμάς «11η Σεπτεμβρίου τοῦ Ἰσραήλ». Ἀποτελεῖ κομβικό σημεῖο μιᾶς νέας περιόδου, πολύ πιό ἐπισφαλοῦς γιά τόν κόσμο. Τό φάσμα τῶν ἀσυμμέτρων ἐπιθέσεων εἶναι ἄμεσο. Σέ ἑπομένη φάση ὅμως μία πραγματική ἀνάφλεξις δέν μπορεῖ νά ἀποκλεισθεῖ.
Καί τότε θά διαφανεῖ ἡ ἀπρονοησία δεκαετιῶν πού ἄφησε τά εὐρωπαϊκά σύνορα ἀπροστάτευτα, ἐνῷ διά τῆς διασπορᾶς τῶν κελευσμάτων τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος κατέστησε τούς νέους τῆς Εὐρώπης ἀβεβαίους καί ἐνοχικούς, ἀπροθύμους νά ὑπερασπισθοῦν τίς ἀρχές ἐπί τῶν ὁποίων ἔγιναν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι καί οἰκοδομήθηκαν οἱ σύγχρονοι θεσμοί συνεργασίας καί ἑνότητος.
