Προσοχή νά μήν φορτωθεῖ διά βίου τίς ἁμαρτίες του ἡ πατριωτική κεντροδεξιά παράταξις
Η «ΕΣΤΙΑ» μετά καί τίς τελευταῖες ἀρνητικές γιά τήν χώρα μας διπλωματικές ἐξελίξεις –ΗΠΑ καί Γερμανία μᾶς πιέζουν γιά ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης διάλογο μέ τήν Τουρκία ὑπό τίς ἀπειλές τῆς γείτονος γιά ἀποχώρηση ἀπό τό ΝΑΤΟ– ἐπικεντρώνει σήμερα τήν προσοχή της σέ ἕνα «ἄγνωστο» στό εὐρύ κοινό τηλεγράφημα τοῦ πρώην πρέσβεως τῶν ΗΠΑ στήν Ἀθήνα Νίκολας Μπέρνς, ὁ ὁποῖος εἶναι συχνός συνομιλητής τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καί θέτει σοβαρή ὑποψηφιότητα γιά ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ ἄν ἐπικρατήσουν οἱ Δημοκρατικοί. Φέρει ἡμερομηνία 20 Ἰανουαρίου 1998, δημοσιεύεται στό ἐξαιρετικό βιβλίο τῶν Μιχάλη Ἰγνατίου-Νίκου Μελέτη γιά τήν Συμφωνία τῆς Μαδρίτης καί κωδικοποιοῦνται δι’ αὐτοῦ (σελίδες 320-329) οἱ μυστικές ἄγνωστες στόν ἑλληνικό λαό τότε θέσεις τῆς κυβερνήσεως Σημίτη γιά τά πρός παραπομπή θέματα στήν Χάγη.
Ἐπικεντρώνουμε τήν προσοχή μας σέ αὐτό γιά δύο λόγους:
Πρῶτον, διότι ἡ χορογραφία τῶν Ἰμίων ὁμοιάζει πολύ μέ τήν χορογραφία τῶν ἡμερῶν στό Καστελλόριζο. Ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι κατέστησαν, διά τοῦ ἐρευνητικοῦ τους, τήν περιοχή τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπῖδος ἀμφισβητούμενη, τώρα καλοῦνται οἱ δύο πλευρές νά ἀπόσχουν ἀπό μονομερεῖς ἐνέργειες καί νά καθίσουν στό τραπέζι τοῦ διαλόγου! Γιά κάτι πού σέ ἀμφότερες τίς περιπτώσεις (Ἴμια, ὑφαλοκρηπίς) ἀνήκει στήν Ἑλλάδα.
Δεύτερον, διότι ὅπως τότε ἔτσι καί τώρα ἀπό τίς μυστικές συναντήσεις τοῦ Βερολίνου ἔχει ἀρχίσει ὑπόγειο παζάρι γιά τά θέματα πού θά περιληφθοῦν στόν διάλογο καί σέ ἀποτυχία αὐτοῦ στήν συμπεφωνημένη διαιτησία τῆς Χάγης. Ἤδη ὁ Ἐρντογάν χρησιμοποίησε τόν ὅρο «Διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης».
Τί ἀποκαλύπτεται λοιπόν ἀπό τό ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον ἔγγραφο Μπέρνς;
Πρῶτον ὅτι ἡ Ἑλλάς συζητοῦσε νά κριθεῖ ἡ κυριαρχία τῶν Ἰμίων στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης ἀλλά ὑπό τήν προϋπόθεσιν, ὅτι θά προσέφευγε ἡ Τουρκία σέ αὐτά γιά νά ἀμφισβητήσει τήν κυριαρχία τους! Σύμφωνα μέ τόν Μπέρνς, «ἡ ἑλληνική κυβέρνηση θέλει νά ἀναγνωριστεῖ ὅτι εἶναι ἡ Τουρκία πού ἀμφισβητεῖ τό ἐδαφικό στάτους κβό. Καί ἔπειτα ἡ Ἑλλάδα θά ἀποδέχονταν τήν παραπομπή στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης».
Δεύτερον, ἡ κυβέρνησις Σημίτη «ἀπέρριπτε τήν ἰδέα ὅτι τά Ἴμια μποροῦν νά διασυνδεθοῦν μέ προϋπάρχουσες διαφορές γιά τά χωρικά ὕδατα καί τήν ὑφαλοκρηπῖδα». Σύμφωνα μέ τόν Μπέρνς, ὁ Σημίτης ἐπεδείκνυε «ἐπιμονή» γιά τόν διαχωρισμό τῶν θεμάτων «ἄν καί δέν εἶναι σαφές γιά πόσο.» (Σημείωνε δηκτικῶς.)
Τρίτον, ἡ κυβέρνησις Σημίτη ἐνεφανίζετο ἕτοιμη νά διαπραγματευθεί ὅλα τά θέματα (ὑφαλοκρηπίς, ἐναέριο χῶρο, ἀποστρατιωτικοποίησις νησιῶν, χωρικά ὕδατα) ἀλλά «βῆμα-βῆμα», ἕνα-ἕνα καί ὄχι πακέτο ὅπως ἤθελαν καί θέλουν οἱ Τοῦρκοι!
Πίστευε ὅτι ἡ ἐπίλυσις τοῦ θέματος τῆς ὑφαλοκρηπῖδος θά συμπαρέσυρε πρός ἐπίλυσιν καί τά λοιπά, ἄγνωστο πρός ποία κατεύθυνση!
Τέταρτον καί σημαντικώτερον, ἡ κυβέρνησις Σημίτη ἐδέχετο νά συζητήσει ἤ νά παραπέμψει στήν Χάγη τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν Δωδεκανήσων! Τό πρόβλημά της ἦταν μεθοδολογικό! Σύμφωνα μέ τόν Μπέρνς, «ἡ Ἑλλάς ὑποστηρίζει ὅτι οἱ δυνάμεις της στά νησιά δέ συνιστοῦν ἀξιόπιστη ἀπειλή γιά τήν Τουρκία» ἄν καί κατά τήν ἄποψη τοῦ Ἀμερικανοῦ «ἡ ἑλληνική κυβέρνηση τά ἐξόπλισε κατά παράβαση τῆς Συνθήκης τῶν Παρισίων τοῦ 1947». Ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ Ἀμερικανός διπλωμάτης στό ἔγγραφό του πρός τό Σταίητ Ντηπάρτμεντ, «ἀπό τήν ἄποψη τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἡ ἀποστρατιωτικοποίησις τῶν νησιῶν μπορεῖ νά ἀκολουθήσει ἤ νά ἀποτελέσει ἀναπόσπαστο μέρος ἀλλά ὄχι νά προηγηθεῖ μιᾶς συμφωνίας γιά τίς βασικές πολιτικές καί νομικές διαφορές στό Αἰγαῖο». Ἐπειδή σέ αὐτό ἀκριβῶς τό σημεῖο εὑρισκόμεθα τώρα, καί οἱ Τοῦρκοι ἐπιμένουν νά παραπεμφθοῦν στήν Χάγη θέματα κυριαρχίας νησιῶν καί ἀποστρατιωτικοποιήσεως –ἔστω μέ τήν πρακτική τοῦ τεμαχισμοῦ– ἀπευθύνουμε ἔκκληση πρός τήν Κυβέρνηση:
Μήν φορτωθεῖτε τίς ἁμαρτίες Σημίτη. Μήν προσπαθήσετε νά τελειώσετε ὅ,τι δέν πρόλαβε ἐκεῖνος!
