«Ξύλινες» ἀπαντήσεις στήν προσφώνηση τοῦ πιλότου καί τυποποιημένες δηλώσεις μετά τήν δοξολογία στόν Ἅγιο Δημήτριο
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας σέ διαφόρους κυβερνητικούς ἐπισήμους, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ «Ἑστία» τήν διαβάλλει. Ἡ κ. Σακελλαροπούλου ἐνοχλεῖται ἀπό τήν κριτική τῶν πράξεων καί τῶν λόγων της. Δυστυχῶς γιά αὐτήν, ἡ «Ἑστία» δέν τήν διαβάλλει. Ἀναδεικνύει ἁπλῶς ὅσα ἡ ἴδια πράττει, μέ τήν ἐλπίδα, ὅτι ἡ κριτική θά ὁδηγήσει τήν ἀνωτάτη πολιτειακή παράγοντα τῆς χώρας νά ἀντιληφθεῖ τίς ἀπαιτήσεις τῆς θέσεως τήν ὁποία κατέχει καί τίς προσδοκίες τῶν Ἑλλήνων ἀπό αὐτήν. Ὅμως, ἡ παρουσία της στήν Θεσσαλονίκη γιά τίς ἑορτές τῆς ἐπετείου ἀπελευθερώσεως τῆς πόλεως καί τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ἔδειξε ὅτι ἐμμένει στήν συνήθη τακτική της. Τηρεῖ σαφεῖς ἀποστάσεις ἀπό αὐτά τά ὁποῖα οἱ Ἕλληνες περιμένουν ἀπό τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας. Ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες πού εὑρίσκετο στήν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, ἀπέφυγε καί νά προφέρει ἀκόμη τό ἱερό ὄνομα τῆς γῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Θά ἔπρεπε νά τό εἶχε κάνει τόσο μετά τήν δοξολογία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅσο καί μέ τό πέρας τῆς μεγαλειώδους στρατιωτικῆς παρελάσεως. Καί στίς δύο περιπτώσεις ὁμίλησε. Οἱ λόγοι της ὅμως ἦσαν «ξύλινοι», τυποποιημένοι, στερούμενοι ἐθνικοῦ παλμοῦ, καί χωρίς ἀναφορές στόν τόπο ὁ ὁποῖος τήν τιμοῦσε.
Ἡ Ἑλλάς σύσσωμος ρίγησε ἀπό συγκίνηση ἀκούγοντας τό μήνυμα τοῦ πιλότου τοῦ ἀεροσκάφους ἐπιδείξεων «Ζεύς». Ἰδιαίτερα ὅταν ὁ ἐπισμηναγός Χριστόδουλος Γιακουμῆς ἀνεφέρθη στόν ἐθνικό ποιητή Κωστῆ Παλαμᾶ ἐκφωνῶν τούς στίχους του: «Ἡ μεγαλοσύνη τῶν λαῶν δέν μετριέται μέ τό στρέμμα, μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα μετριέται καί μέ τό αἷμα». Γιά νά ἀκολουθήσουν οἱ ἐπάλληλες εὐχές: «Χρόνια πολλά Ἑλλάδα, Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη, Χρόνια πολλά Μακεδονία».
Ἕνα ξερό «Χρόνια πολλά» (πρός ποιούς ἄραγε;) ἦταν ἡ ἀπάντησις τῆς κυρίας Σακελλαροπούλου. Οὐδεμία ἀναφορά στήν Ἑλλάδα, στήν Θεσσαλονίκη, στήν Μακεδονία. Εἶπε γιά τήν ἀκρίβεια τά ἑξῆς: «Κύριε ἐπισμηναγέ, σήμερα τιμᾶμε αὐτούς πού στό ἔπος τοῦ ’40 ἀγωνίστηκαν καί θυσιάστηκαν γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς ἐλεύθεροι. Εἴμαστε εὐγνώμονες στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις πού μᾶς προασπίζουν ἀπό κάθε κίνδυνο στή γῆ, ἀέρα καί θάλασσα. Χρόνια πολλά».
Ὁμοίως καί δύο ἡμέρες ἐνωρίτερα, μετά τήν δοξολογία τοῦ πολιούχου Ἁγίου Δημητρίου, προέβη σέ μία τυπική δήλωση, χωρίς καί πάλι νά κάνει ἀναφορά στήν Μακεδονία καί τήν ἑλληνικότητά της. Εἶπε συγκεκριμένα: «Ἡ σχέση τῆς Θεσσαλονίκης μέ τόν Πολιοῦχο της, τόν ἀθλοφόρο Ἅγιο Δημήτριο, εἶναι βαθιά ριζωμένη στήν ἱστορία. Ὑπῆρξε στρατηλάτης καί συμπολεμιστής μαζί γιά τούς πιστούς ἀπό τά βυζαντινά χρόνια. Αὐτόν ἐπικαλοῦνταν στούς ἀγῶνες τους ἐναντίον τῶν ξένων εἰσβολέων καί μέ τό ὄνομά του στά χείλη μπῆκε ὁ ἑλληνικός στρατός στή Θεσσαλονίκη ὡς ἐλευθερωτής, στίς 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912. Συμμετέχοντας καί φέτος μέ συγκίνηση στούς ἑορτασμούς τῆς πόλης μας, εὔχομαι ὁ συμβολισμός τους νά συνεχίσει νά μᾶς ἐμπνέει καί νά μᾶς ἐμψυχώνει. Χρόνια πολλά σέ ὅλους».
Ἐδῶ τοὐλάχιστον κατέληξε διευκρινίζουσα ὅτι τά «χρόνια πολλά» ἀπευθύνονται «σέ ὅλους»! Διερωτώμεθα ἄν σέ αὐτούς τούς «ὅλους» περιλαμβάνει καί τόν Ζόραν Ζάεφ, ὁ ὁποῖος βαυκαλίζεται ὅτι εἶναι «Μακεδών» καί ὁ ὁποῖος ἀντιμετωπίζει μεθαύριο κρίσιμες δημοτικές ἐκλογές (δεύτερο γῦρο) στίς ὁποῖες τό κόμμα του κινδυνεύει νά ἀπολέσει τόν ἔλεγχο τῆς πόλεως τῶν Σκοπίων!
Ἡ «Ἑστία» θά ἐπιθυμοῦσε νά μήν εὑρίσκετο εἰς τήν δυσάρεστον θέσιν νά προβαίνει σέ ἐπισημάνσεις ὅπως οἱ ἀνωτέρω. Θά ἦταν περισσότερο ἀπό εὐτυχής νά ἔβλεπε ἀπό τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί ὅλους τούς ταγούς τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος νά εἶναι στήν πρωτοπορία τῆς ἐθνικῆς ἀνατάσεως ἀπό τήν ὁποία ἔχουν ἀνάγκη οἱ Ἕλληνες καί ἡ χώρα. Σέ κάθε ἑορτασμό καί σέ κάθε ἐθνική ἐπέτειο περιμένουμε νά δοῦμε κάτι τέτοιο. Εἰδικῶς ἀπό τήν Πρόεδρο! Πού –δυστυχῶς κατ’ ἐξακολούθησιν– μᾶς ἀπογοητεύει.
