Μιά φωτιά πού μᾶς φέρνει πρό 4.500 χρόνων ἱστορίας
ΤΟΤΕ οἱ Τοῦρκοι δέν ὑπῆρχαν οὔτε ἐν σπέρματι στίς πετρώδεις ἐρημιές τῆς Μογγολίας ἀπό ὅπου πολλούς αἰῶνες ἀργότερα ξεκίνησαν. Οἱ Ἕλληνες ἦσαν εἰς θέσιν νά ὀργανώσουν μία κοινή στρατιωτική δύναμη ἀπό ὅλες τίς πόλεις τους καί νά γράψουν ἱστορία, ὑπό τόν ἄνακτα Ἀγαμέμνονα. Ἡ πυρκαϊά στήν ἀρχαία πόλη τῶν Μυκηνῶν μᾶς φέρνει στήν μνήμη ἱστορίες ἄθλων καί ἡρώων πού ἐγράφησαν πρίν ἀπό 4.500 χρόνια. Καί αὐτό εἶναι κάτι ἰδιαίτερο πού μόνον στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει. Ἀκόμη καί μέσα ἀπό μία καταστροφή ἀναδύεται τό φῶς. Πράγματα τά ὁποῖα θαυμάζει ἡ πολιτισμένη ἀνθρωπότης. Τά ἴδια ὅμως πράγματα εἶναι πού στοιχειώνουν τούς βαρβάρους τῆς Ἀσίας. Σήμερα τυχαίνει νά εἶναι οἱ Τοῦρκοι. Αὔριο ποιός ξέρει; Tό μόνο βέβαιον εἶναι πώς οἱ Ἕλληνες θά εἶναι ἐδῶ. Καί ὅσο θά μποροῦν νά ἐκστρατεύουν, ὅπως τότε ὑπό τόν Ἀγαμέμνονα, κάποιοι στήν Ἀνατολία θά ἀνησυχοῦν. Μπορεῖ κάπου ἐκεῖ, στήν βορειοδυτική Μικρά Ἀσία, κάποιοι νά ἀνεθάρρησαν μαθαίνοντας τά νέα τῆς φωτιᾶς. Καίγονται οἱ ἀρχαῖες Μυκῆνες… Τό ἀνάκτορο τοῦ Ἀγαμέμνονος… Ὁ θησαυρός τοῦ Ἀτρέως… «Ἡ ζημιά, ἡ ὁποία ἐπῆλθε ἀπό τή χθεσινή πυρκαγιά, ἦταν ἡ λιγότερη δυνατή» ἦταν ὁ μᾶλλον δυσάρεστος γιά κάποιους ἀπολογισμός, πού ἔδωσε ἡ ὑπουργός Πολιτισμοῦ. Ἀλλά καί νά ἦταν μεγαλύτερη; Μποροῦσε μιά φωτιά νά κάψει τήν κληρονομιά τῶν Ἀτρειδῶν; Τό πνεῦμα τοῦ Ἀγαμέμνονος; Ὑπάρχει δύναμη στήν γῆ ἱκανή νά σιγήσει τήν φωνή τοῦ Ὁμήρου πού ἀπό τά βάθη τῆς ἱστορίας θυμίζουν θεούς καί ἥρωες πού ὁδηγοῦσαν τούς ἀνθρώπους στήν μάχη; Πού κατεκυρίευσαν τό «ἱερόν πτολίεθρον» τῆς Τροίας μέσα ἀπό θυσίες, ἀντιπαραθέσεις ἀλλά καί τεχνάσματα πού ἔθεσαν τίς βάσεις αὐτοῦ πού σήμερα ὀνομάζουμε τέχνη τοῦ πολέμου;
Αὐτό τό πνεῦμα, τό ἀλώβητο ἀπό φωτιά, δέν βρίσκεται τώρα στίς Μυκῆνες. Βρίσκεται στόν Ἕβρο, βρίσκεται στό Καστελλόριζο, βρίσκεται στήν Κύπρο (πού οὔτε αὐτή εἶχε ἀπουσιάσει ἀπό τήν ἐκστρατεία τῆς Τροίας), βρίσκεται ἐκεῖ πού πλέουν τά καράβια τοῦ Στόλου μας, ἐκεῖ πού πετοῦν τά ἀεροπλάνα μας. Μέ τά ὅπλα στραμμένα πρός ἀνατολάς. Πρός τά ἐκεῖ ἀπό ὅπου ξεκίνησαν οἱ βάρβαροι.
«Δέν δημιουργήθηκαν θερμικά φορτία, τά ὁποῖα θά ἐπιβάρυναν καί τά ὁποῖα θά δημιουργοῦσαν σοβαρά προβλήματα στούς δομικούς λίθους τῶν μνημείων» συνεχίζει ἡ ψυχρή γλῶσσα τοῦ ἀπολογισμοῦ τῆς ὑπουργοῦ.
Ἀλλά ποία δύναμη θά μποροῦσε νά διαρρήξει τήν δομική ὁμοιογένεια τῶν Ἑλλήνων πού συνασπίζονται ὅταν ἀπειλοῦνται τά ἱερά καί ἡ γῆ μας;
Καί αὐτή τήν στιγμή ἡ Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν ἀπειλεῖ. Ἀπό ἐκεῖ ὅπου κάποτε εὑρίσκετο ἡ Τροία ὁ Ἐρντογάν διεκδικεῖ θάλασσες καί νησιά ἑλληνικά. Τήν Τροία ὅμως ἡ φωτιά τήν κατέστρεψε. Τά ἀνάκτορα τῶν Μυκηνῶν ὑπάρχουν.
«Τό Μουσεῖο εἶναι ἀνοικτό καί αὔριο θά ἀνοίξει καί ὁ ἀρχαιολογικός χῶρος» μᾶς λέγει τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ. Αὐτές οἱ πέτρες ἀντέχουν. Ὅπως ἄντεξαν πρίν ἀπό 13 χρόνια οἱ κίονες τοῦ ναοῦ τοῦ Ἐπικουρείου Ἀπόλλωνος κοντά στήν Ἀρχαία Ὀλυμπία, ὅταν ἐμαίνοντο οἱ μεγάλες φωτιές τῆς Ἠλείας, λίγα χιλιόμετρα στά δυτικά.
Ἀστυνομία καί Πυροσβεστική διερευνοῦν τά αἴτια τῆς φωτιᾶς. Καί τώρα ὅπως καί τό 2007 οἱ πυρκαϊές εἶναι ὕποπτες. Δέν μποροῦμε καί πάλι νά τό ἀφήσουμε ἔτσι. Οἱ «πέτρες» τῆς κληρονομίας μας ἔχουν ἀκόμη τίς πνοές ἐκείνων πού ἔγραψαν τίς ἀπαρχές τῆς Ἱστορίας μας. Στό ἔδαφος, τό μαυρισμένο σήμερα ἀπό τήν φωτιά, ὑπάρχουν τά ἴχνη τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων. Κάποιο ἀπό αὐτά ἦταν τοῦ Ἀγαμέμνονος.
