Χωρίς καμμία ἐμπλοκή τῆς Τουρκίας – Ἡ σιωπηλή συναίνεσις Λαβρώφ στήν ὑπενθύμιση Δένδια, ὅτι ἡ ἀποστρατιωτικοποίησις ἀφοροῦσε τήν ΕΣΣΔ λόγω Ἀγγλίας
ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα νά ἀμφισβητεῖ τό καθεστώς τῶν Δωδεκανήσων καί τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ αὐτά δέν ἔχει ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία ἐσχάτως προσπαθεῖ νά ἐγείρει σχετικό ζήτημα. Τά Δωδεκάνησα ἀπεδόθησαν στήν Ἑλλάδα μέ ὁμόφωνη ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Ἡ Τουρκία οὐδεμία συμμετοχή εἶχε στήν σχετική διαδικασία. Συνεπῶς κατ’ οὐδένα τρόπο θά μποροῦσε νά ἐγείρει ἀξιώσεις ἤ νά σχολιάσει κἄν τά τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ὅρων ἐνσωματώσεως στήν Ἑλλάδα τῶν νησιῶν. Ἀπ’ ἐναντίας, οἱ ἀπειλές τοῦ Τούρκου κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου ὁ ὁποῖος ἐν ἔτει 1975 ὑπεστήριζε ὅτι ἡ χώρα του μπορεῖ νά κάνει τήν Ρόδο «νέα Κύπρο», καθιστοῦν ἐπιβεβλημένη τήν λήψη μέτρων γιά τήν ἄμυνα ὁλοκλήρου τοῦ νησιωτικοῦ συμπλέγματος.
Ἀναφορά στά δεδομένα τῶν ἀποφάσεων τοῦ 1946 ἔκανε ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας πού ἐπεσήμανε στόν Ρῶσσο ὁμόλογό του Σεργκέι Λαβρώφ, ὅτι ἡ ἀποστρατιωτικοποίησις ἀπεφασίσθη προκειμένου νά ἀμβλυνθοῦν οἱ ἀντιρρήσεις τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἑνώσεως πού ἀντιμετώπιζε μέ καχυποψία τό ἐνδεχόμενο νά ἐγκατασταθεῖ ἀγγλικός στρατός ἤ ναυτική βάσις στά Δωδεκάνησα. Ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, χώρας διαδόχου τῆς ΕΣΣΔ, ἀντιμετώπισε μέ σιωπηλή συναίνεση τά λεγόμενα τοῦ κ. Δένδια.
Πράγματι τό 1946 στά Δωδεκάνησα ὑπῆρχε ἀκόμη ἀγγλικός στρατός μαζί μέ τίς ὀργανωθεῖσες ἀπό τό στρατηγεῖο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μονάδες τοῦ Ἱεροῦ Λόχου, οἱ ὁποῖες ἄλλως τε εἶχαν ἀπελευθερώσει τά νησιά. Οἱ σχέσεις τῶν συμμάχων ἦσαν ἀκόμη ἐγκάρδιες, ἀλλά παρά τό γεγονός ὅτι οἱ Ἄγγλοι εἶχαν «λευκή ἐπιταγή» ἀπό τούς Σοβιετικούς ὅσον ἀφορᾶ τήν Ἑλλάδα, οἱ τελευταῖοι ἄρχιζαν νά ἐπιδεικνύουν σκεπτικισμό, καθώς ἡ κατάστασις σταδιακῶς ἐξετραχύνετο. Ἀπό τήν ΕΣΣΔ ἐζητήθη ἡ ἀποστρατιωτικοποίησις, γιατί δέν ἤθελαν νά μονιμοποιηθεῖ ἡ παρουσία τῶν Ἄγγλων. Ἦταν μία λύσις συμβιβαστική. Γιά τούς Σοβιετικούς θά εἶχε τεράστιο πολιτικό κόστος μία ἄρνησις τῆς ἐνσωματώσεως τῆς Δωδεκάνησου στήν Ἑλλάδα. Θά ἀπέβαινε εἰς βάρος τῆς φήμης τους στό ΚΚΕ, τό ὁποῖο θά εὑρίσκετο σοβαρά ἐκτεθειμένο στήν συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἡ πρώτη πάντως προσπάθειά τους ἀπέβλεπε στήν ἀπόκτηση μιᾶς δικῆς τους βάσεως στήν Ρόδο. Ὁ πρέσβυς Ραντιόνωφ βολιδοσκόπησε μάλιστα σχετικῶς τόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό Θεμιστοκλῆ Σοφούλη. Ἐνῶ λοιπόν τό ζήτημα ἐπρόκειτο νά ὁριστικοποιηθεῖ στήν Σύνοδο τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν τοῦ Ἀπριλίου τοῦ 1946, ὁ σοβιετικός ὑπουργός Μολότωφ ἐξέφρασε τίς ἐπιφυλάξεις του, καί ἡ συζήτησις ἀνεβλήθη. Στίς 27 Ἰουνίου τοῦ 1946 ἡ Σοβιετική Ἕνωσις εἶπε τό τελικό «ναί», ὁπότε ἡ ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας γιά τά Δωδεκάνησα ἦταν ὁμόφωνος. Ὅμως τά νησιά ἔπρεπε νά εἶναι ἀποστρατιωτικοποιημένα, προκειμένου νά καθησυχασθοῦν οἱ ἀνησυχίες τῶν Σοβιετικῶν. Ἀργότερα βεβαίως καί, κυρίως ὅταν οἱ Σοβιετικοί συνεργάσθηκαν μέ τό καθεστώς τοῦ Νάσσερ, δημιουργῶντας ἑστίες ἀναταραχῆς στήν ἀνατολική Μεσόγειο, μέ σύμφωνη γνώμη τῶν συμμάχων, ἡ Ἑλλάς ἀνέπτυξε ἀμυντικό σχεδιασμό γιά τά Δωδεκάνησα.
Ὁ σχεδιασμός αὐτός παραμένει μέχρι καί σήμερα καθαρά ἀμυντικός ἄν καί στήν ἀκτή τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἑδρεύει ὁλόκληρη ἡ τουρκική «Στρατιά τοῦ Αἰγαίου» καί ὁ μεγαλύτερος ἀποβατικός (δηλαδή καθαρά ἐπιθετικός) στόλος τῆς Μεσογείου. Μάλιστα ἡ τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο τό 1974 ἔδειξε πώς ἡ γείτων δέν ἔχει ἐνδοιασμούς ὅταν πρόκειται γιά στρατιωτική ἐπέκταση. Ἀπό τίς στῆλες τῆς «Ἑστίας» ὁ ἐπιφανής δημοσιογράφος Τίτος Ἀθανασιάδης ἔχει προβάλει ὅλες τίς πτυχές τῆς ἐπιθετικῆς συμπεριφορᾶς τῆς Ἀγκύρας. Σέ παλαιότερα ἄρθρα του ἔχει ἀναδείξει δηλώσεις Τούρκων ἐπισήμων πού καταδεικνύουν τήν πρόθεση καταλήψεως ἑλληνικῆς νήσου. Τήν 1η Ἀπριλίου τοῦ 1975 μάλιστα ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος στήν Ἄγκυρα δήλωνε ὅτι ἡ χώρα του θά μεταβάλει τήν Ρόδο «σέ ἄλλη Κύπρο». Ἀπέναντι σέ αὐτήν τήν πολιτική τῆς βίας ἤ τῆς ἀπειλῆς βίας, ἡ Ἑλλάς ἔχει τό δικαίωμα τῆς αὐτοαμύνης. Δικαίωμα πού δέν μποροῦν νά ἀμφισβητήσουν μέ ἀνατολίτικες κουτοπονηριές οἱ Τοῦρκοι. Οἱ ὁποῖοι οὕτως ἤ ἄλλως οὐδεμία δικαιοδοσία νά συζητήσουν τίς συνθῆκες στρατιωτικοποιήσεως τῶν Δωδεκανήσων ἔχουν. Οἱ Ρῶσσοι (συνέχεια τῶν Σοβιετικῶν) πού θά εἶχαν, ἁπλῶς σιωποῦν συναινῶντας μέ τήν Ἑλλάδα.
