Ἐτοποθέτησαν ἄγαλμα Τούρκου νά ποδοπατεῖ Ἕλληνα στήν πλατεῖα τοῦ Ἀφιόν Καραχισάρ!
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ νά κάνουμε μέ Τούρκους, δέν ἀρκεῖ ὁ πατριωτισμός. Χρειάζεται καί ὀξυδέρκεια. Πρέπει νά βλέπουμε μέ ποιούς ἔχουμε νά κάνουμε. Καί ἐν προκειμένω τό κακόγουστης αἰσθητικῆς σύμπλεγμα στήν πλατεῖα τοῦ Ἀφιόν Καραχισάρ εἶναι παραπάνω ἀπό εὔγλωττο. Τά λέει ὅλα γιά αὐτούς μέ τούς ὁποίους κάνουμε «διερευνητικές ἐπαφές» καί μέ τούς ὁποίους ἑτοιμαζόμεθα νά ἀνοίξουμε «διάλογο». Τήν φωτογραφία τοῦ συμπλέγματος μᾶς τήν ἔστειλε ὁ κ. Πρόδρομος Ἐμφιετζόγλου, τήν ὁποία συνοδεύει μέ τήν παρακάτω λιτή, πλήν εὔστοχη ἐπιστολή:
«Ἀγαπητή Ἑστία,
Ὕστερα ἀπό 100 περίπου χρόνια κοσμεῖ τήν κεντρική πλατεῖα τοῦ Ἀφιόν Καραχισάρ ἕνα μπρούντζινο σύμπλεγμα μοναδικῆς αἰσθητικῆς, πού ἀπεικονίζει τόν εὐγενῆ Τοῦρκο νικητή καί τόν ἀδύναμο Ἕλληνα στρατιώτη στό ἔδαφος. Τό ἀφιερώνω σέ ὅλους τούς Ἕλληνες, πού ὕστερα ἀπό τόσα δέν ἔχουν μάθει τί θά πεῖ Τοῦρκος. Τό ἀφιερώνω ἀκόμα καί στήν κα Μέρκελ γιά νά θυμᾶται ποιοί δίδαξαν στούς Τούρκους πρῶτοι τή Γενοκτονία καί ποιοί τήν ἐφήρμοσαν στή συνέχεια.
Πρόδρομος Ἐμφιετζόγλου»
Στό σύμπλεγμα αὐτό μποροῦμε νά ἀναγνωρίσουμε τήν ἀσιατική βαρβαρότητα σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο. Οἱ Τοῦρκοι τό ἀνήγειραν στόν τόπο τῆς ὁμώνυμης μάχης. Στήν ὁποία νομίζουν ὅτι νίκησαν. Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι στό Ἀφιόν Καραχισάρ ὁ Ἑλληνικός Στρατός ἡττήθη ἐξ αἰτίας τῆς προαιωνίου κατάρας τῆς φυλῆς, τοῦ διχασμοῦ, ἀλλά καί μίας πληθώρας τακτικῶν καί στρατηγικῶν σφαλμάτων, τά ὁποῖα πρέπει νά ἀναλύονται στά στρατιωτικά σχολεῖα. Ἐκφεύγουν τῶν ὁρίων τοῦ παρόντος.
Θά πρέπει μόνον νά σημειώσουμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐκμεταλλεύθηκαν τότε τίς δικές μας ἀδυναμίες, διότι ἐστηρίχθησαν ἀπό τήν νεόκοπη τότε σοβιετία τοῦ Λένιν ἀλλά καί διότι εἶχαν ἡγεσία τόν Μουσταφᾶ Κεμάλ, τόν ὁποῖο ἐμεῖς δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά ὀνομάζουμε Ἀτατούρκ (Πατέρα τῆς Τουρκίας). Ἄν θέλουν οἱ Τοῦρκοι ἄς τό πράττουν, σήμερα ὅμως φαίνεται πώς καί αὐτοί τό ἀποφεύγουν. Φιλοδοξία τοῦ Ἐρντογάν εἶναι νά ξεπεράσει τόν Κεμάλ.
Τό ἀντιαισθητικό αὐτό σύμπλεγμα στήν δυτική Μικρά Ἀσία μοιραίως ὁδηγεῖ στήν ἀντιπαράθεση μέ τό τί ἔχουν κάνει οἱ Ἕλληνες στούς τόπους τῶν μαχῶν τίς ὁποῖες ἐκέρδισαν. Θά δοῦμε ἥρωα, νά θυμίζει ἐκείνους πού πολέμησαν. Θά δοῦμε μνημεῖα νά τιμοῦν ἐκείνους πού ἔπεσαν. Δέν θά δοῦμε μνημεῖα βαρβαρότητος, οὔτε προσπάθεια ὑποτιμήσεως τοῦ ἡττημένου. Τήν ἀνωτερότητά μας ἀπέναντι στούς Τούρκους τήν γνωρίζουμε. Δέν χρειάζεται νά τήν διαλαλοῦμε. Αὐτοί ἀπ’ ἐναντίας γνωρίζουν πολύ καλά τήν κατωτερότητά τους. Ἀγωνιοῦν νά ἀποδείξουν κάτι. Κάτι πού δέν εἶναι πραγματικό.
Στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὅταν ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μπῆκε στήν Τριπολιτσά, τό πρῶτο πού ἔκανε ἦταν νά ἀποκόψει τόν πλάτανο δεμένοι στόν ὁποῖο μαρτύρησαν οἱ πρόγονοί του καί ἄλλοι ἀδούλωτοι Ἕλληνες. Οὔτε Τούρκους κρέμασε, οὔτε μνημεῖο τόν ἔκανε.
Ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης ἔκανε πράγματι πυραμίδα τά κεφάλια τῶν Τούρκων στήν πλατεῖα τῆς Ἀράχωβας ὅταν κατενίκησε τόν ἀλαζόνα Κιουταχῆ. Ἦταν ξέσπασμα ὀργῆς γιά τά ἐγκλήματα 400 ἐτῶν πού διέπρατταν οἱ Τοῦρκοι, ἀλλά ἦταν καί μία τακτική καταρρακώσεως τοῦ ἠθικοῦ ἀντιπάλου του. Καί αὐτό διδάσκεται στά στρατιωτικά σχολεῖα. Δέν ἔκανε ὅμως τά κεφάλια μνημεῖο. Γιά τούς Ἕλληνες πεσόντες θά δεῖ κάποιος μνημεῖο σήμερα.
Καί ἐπανερχόμεθα στό ἀρχικό ἐρώτημα: Μέ ποιούς πᾶμε νά κάνουμε διάλογο; Ἐπιδιώκουν πράγματι οἱ Τοῦρκοι ἔντιμη συμφωνία; Ἤ ἁπλῶς θά ἐκμεταλλευθοῦν τόν διάλογο γιά νά διεκδικήσουν περισσότερα;
