Συναγερμός ἕως τήν ὁρκωμοσία Μπάιντεν – Ὁ Ἐρντογάν καραδοκεῖ καί κάνει ἄνοιγμα στόν Ράμα γιά νά ὑπονομεύσει τά 12 μίλια στό Ἰόνιο
ΤΑ ΟΣΑ πρωτοφανῆ συνέβησαν μέ τήν εἰσβολή στό Καπιτώλιο θά βαρύνουν γιά καιρό τήν ἀνθρωπότητα καί ἰδιαιτέρως τόν δυτικό κόσμο, ὁ ὁποῖος προσβλέπει στίς ΗΠΑ ὡς ἡγέτιδα δύναμη. Τίς ἄμεσες ἐπιπτώσεις τίς βλέπουμε καί τίς συζητᾶμε ἤδη. Πολλές καί πολύ περισσότερο σημαντικές θά ἀκολουθήσουν καί τίς συνέπειες θά τίς ὑφιστάμεθα ἀκόμη καί ὅταν τά θλιβερά γεγονότα τῆς προχθεσινῆς νυκτός θά ἔχουν ἐκτοπισθεῖ ἀπό τήν συλλογική συνείδηση. Οἱ ἄνθρωποι τείνουν νά λησμονοῦν καταστάσεις ἤ γεγονότα τραυματικά.
Ἐπανερχόμενοι ὅμως εἰς τό ἄμεσο, τό σημερινό, δέν μποροῦμε νά μήν ἐπισημάνουμε ὅτι τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἕνας ὄχλος εἰσέβαλλε στό Καπιτώλιο, στό νησιωτικό σύμπλεγμα τῶν Ἰμίων ἡ τουρκική ἀκτοφυλακή προέβαινε σέ μία ἀπό τίς «συνήθεις» προκλητικές αὐθαιρεσίες της. Ἕλληνες ψαράδες βρέθηκαν γιά μίαν ἀκόμη φορά ἀντιμέτωποι μέ τούς Τούρκους πού ἐπιμένουν νά θεωροῦν πώς στό Αἰγαῖο ὑπάρχουν «γκρίζες ζῶνες». Τό γεγονός πώς ὁ Κώστας Σημίτης πού «εὐχαριστοῦσε τούς Ἀμερικανούς» ἔχει παύσει ἐδῶ καί δεκαετίες νά εἶναι πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος προσποιοῦνται ὅτι τό ἀγνοοῦν. Ἐπιμένουν σέ αὐτά τά ὁποῖα τόν ἔσερναν νά συνομολογήσει. Καί ἐποχές διεθνοῦς ἀναταραχῆς, κενοῦ ἐξουσίας καί ἀσταθείας εἶναι οἱ κατ’ ἐξοχήν ἐνδεδειγμένες γιά τοπικές προκλήσεις καί ἀποσταθεροποίηση. Ἡ Τουρκία ἔχει ἀποδειχθεῖ ἰδιαιτέρως ἐπιτήδεια στήν ἐκμετάλλευση τέτοιων στιγμῶν.
Ἡ διαφορά εἶναι βεβαίως ὅτι τώρα οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις μας ἔχουν λάβει τήν ἀπόφαση νά ἀντιταχθοῦν στά σχέδια καί τίς μεθοδεύσεις τῆς Ἀγκύρας, ἀλλά ὑπάρχει καί ἡ ἡγεσία ἡ ὁποία θά τίς ὁδηγήσει νά φέρουν εἰς πέρας τήν ἀποστολή τους κατά τόν καλύτερο δυνατό τρόπο.
Καί ἄς εἶναι ὁ ἀγών διμέτωπος. Βαυκαλίζονται ὁρισμένοι ὅτι μετά τήν συνεννόηση μέ τήν Ἀλβανία γιά προσφυγή στήν Χάγη, τά προβλήματα ἐκ δυσμῶν ἐλύθησαν. Καί ὅμως ὁ Ἔντι Ράμα εὑρίσκεται στήν Ἄγκυρα ὅπου ὑπέγραψε τέσσερεις «σημαντικές συμφωνίες γιά τήν διαμόρφωση ἑνός νέου σταδίου στρατηγικῆς ἑταιρικῆς σχέσεως καί συνεργασίας» μέ τήν Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν. Ἀμφιβάλλει κανείς ὅτι αὐτή ἡ στρατηγική σχέσις στρέφεται κατά τῆς Ἑλλάδος; Ὅτι θά τήν βροῦμε μπροστά μας, ἐνῶ ὑπνώτουμε πώς διά τῆς Χάγης ἔχουμε ἐξασφαλίσει τίς δυτικές μας θάλασσες; Ὅπως ὁρισμένοι πιστεύουν ὅτι θά γίνει καί στό Αἰγαῖο, ἄν συρθοῦμε στόν διάλογο πού ἐπιδιώκει ἡ Τουρκία.
Αὐτήν τήν κατάσταση ἀντιμετωπίζουμε, ἐνῶ στίς ΗΠΑ ἡ μεταβατική περίοδος γιά τήν «ἀλλαγή φρουρᾶς» στόν Λευκό Οἶκο ἔχει μεταπέσει σέ κατάσταση ἀκυβερνησίας. Καί χθές, γιά πρώτη φορά μετά περισσότερα ἀπό 200 χρόνια, τό Καπιτώλιο ἐδέχθη εἰσβολή. Καί μάλιστα εἰσβολή μαινομένων πολιτῶν, ὄχι ξένων στρατευμάτων ὅπως εἶχε συμβεῖ τό 1814, ὅταν τό ἐπυρπόλησαν βρεταννικές καταδρομικές δυνάμεις.
Ἀξιοσημείωτο εἶναι πάντως ὅτι σέ μιά σύντομη δημοσκόπηση ἀπεκαλύφθη ὅτι τό 20% τῶν Ἀμερικανῶν πολιτῶν πού ἀντιστοιχεῖ στό 45% τῶν Ρεπουμπλικανῶν ψηφοφόρων συμφωνοῦν μέ τήν εἰσβολή στό Καπιτώλιο! Τό δέ 69% τῶν Ρεπουμπλικανῶν ἐκτιμοῦν ὅτι ὁ ἀπερχόμενος Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ ἔχει μικρή ἤ δέν φέρει διόλου εὐθύνη σέ ἀντίθεση μέ τό 96% τῶν Δημοκρατικῶν. Ναί μέν ἡ ὁμιλία τοῦ ἀπερχομένου Προέδρου Τράμπ ὑπῆρξε ἡ θρυαλλίς τῆς ὀχλοκρατικῆς ἐκρήξεως, οἱ ρίζες ὅμως τοῦ προβλήματος εἶναι βαθύτερες, ἡ δέ ἀμφισβήτησις τοῦ κατεστημένου τῆς Ἀνατολικῆς Ἀκτῆς εἶναι κάτι πού ὁ Τζό Μπάιντεν θά ὑποχρεωθεῖ πολύ σύντομα νά τό ἀντιμετωπίσει. Καί τοῦτο χωρίς νά λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν τά προβλήματα πού θά ἀντιμετωπίσει ἄν θελήσει νά ἐφαρμόσει τίς προεκλογικές ἐξαγγελίες του γιά περισσότερη ἀμερικανική ἐμπλοκή στίς ἀνά τόν κόσμο συρράξεις. Τέτοιες ἀποφάσεις τῶν προκατόχων του ἦσαν πού ἐδημιούργησαν τά πρῶτα ρήγματα στό ἐσωτερικό μέτωπο τῶν ΗΠΑ.
Τίς εἰκόνες ὅμως ἑνός ἑτεροκλήτου πλήθους πού εἰσέβαλε στό Καπιτώλιο, κατέλαβε τά γραφεῖα βουλευτῶν καί γερουσιαστῶν, ἀκόμη καί τήν ἕδρα τῆς Προέδρου τοῦ Κογκρέσσου, δέν θά μποροῦσε οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Τράμπ νά τίς διανοηθεῖ. Παρά ταῦτα, συμφώνως πρός ἀναφορές προσώπων τοῦ στενοῦ περιβάλλοντός του, ἔδειχνε μᾶλλον ἱκανοποιημένος μέ τήν ἐξέλιξη, γεγονός πού ἐξώθησε πολλούς συνεργάτες του νά σπεύσουν νά ὑποβάλουν μαζικῶς τίς παραιτήσεις τους, ἐπιτείνοντας τήν εἰκόνα ἀκυβερνησίας πού δίδει αὐτήν τήν στιγμή ἡ Ἀμερική.
Ἐν τῷ μέσῳ αὐτοῦ τοῦ χάους, μόνος παράγων σταθερότητος ἀναδεικνύεται ὁ ἀντιπρόεδρος Μάικ Πένς στόν ὁποῖο ἀπό ὅ,τι φαίνεται θά πέσει τό βάρος τῆς ὁμαλῆς μεταβάσεως στήν νέα κυβέρνηση. Ὁ Πένς ἐφήρμοσε κατά γράμμα τόν θεσμικό ρόλο του –κάτι πού προεκάλεσε τήν ὀργή τοῦ Τράμπ– στήν ἐπικύρωση τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων καί ἀπηύθυνε πρός βουλευτές καί γερουσιαστές λόγους ἑνότητος βασισμένους στά συνταγματικά θέσμια τῆς χώρας. Ὡς ἀποτέλεσμα ἤδη στό Ρεπουμπλικανικό κόμμα, κύκλοι τῆς ἡγεσίας πού οὐδέποτε ἐταυτίσθησαν μέ τόν Τράμπ, βλέπουν στόν Πένς μία προοπτική διά τό μέλλον.
