«Ἀγύρτες», «ἀποστάτες», «αὐλικοί» – Ἐπιστροφή στό χθές καί κατάπτωσις στήν Ὁλομέλεια
Η ΕΛΛΑΣ εὑρίσκεται σέ προεκλογική περίοδο, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία περί αὐτοῦ. Οἱ ἐκλογές ὅμως ἀφοροῦν στό μέλλον ὄχι στό παρελθόν. Καί σέ κάθε περίπτωση τό γεγονός ὅτι οἱ κάλπες διαγράφονται στόν ὁρίζοντα δέν νομιμοποιεῖ κανένα κόμμα καί κανέναν πολιτικό ἀρχηγό νά διολισθαίνουν σέ φρασεολογία πού γυρίζει τήν πατρίδα πολλά χρόνια πίσω. Ἡ ἔξαψις τῶν παθῶν καί ἡ ὑπερδιέγερσις τῶν ὁμιλητῶν δέν ἦταν ἀπαραίτητες χθές στήν Ὁλομέλεια, πού συζητεῖ τό αἴτημα γιά τήν παροχή ψήφου ἐμπιστοσύνης στήν Κυβέρνηση. Ἰδιαίτερα ἀπό νέους πολιτικούς ὅπως ὁ Ἀλέξης Τσίπρας καί ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, οἱ ὁποῖοι παρά τίς διαφορές τους καί τίς κόντρες τους εἶχαν κρατήσει μέχρι σήμερα σέ ἕνα ἐπίπεδο τόν διάλογο ἐντός τοῦ «Ναοῦ τῆς Δημοκρατίας».
Πρῶτος ἤρξατο χειρῶν ἀδίκων ὁ Πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος ἐπετέθη σέ κορυφαῖα στελέχη τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως ἐπιφυλάσσοντάς τούς τόν ἄκομψο χαρακτηρισμό «ἀγύρτες» γιά τήν στάση τους στό Σκοπιανό. Ἔπειτα –ὡς ἡ «Ἑστία» εἶχε διαβλέψει– ὁ Πρωθυπουργός προκειμένου νά δικαιολογήσει τήν ἐσωτερική ἀποστασία βουλευτῶν ἀπό τούς ΑΝΕΛ στόν ΣΥΡΙΖΑ, ἀνέσυρε ἀπό τό χρονοντούλαπο τῆς Ἱστορίας τόν ὅρο «ἀποστάτης» γιά νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι αὐτός ἀποδίδεται μόνον ὅταν ἕνας βουλευτής μετακινεῖται ἀπό ἕνα κόμμα σέ ἕνα ἄλλο, ἀντίπαλο, γιά τήν συγκρότηση μίας νέας διαφορετικῆς πλειοψηφίας ὅπως συνέβη τό 1965. Ἄφησε μάλιστα ἀστήρικτους ὑπαινιγμούς γιά δῆθεν συμμετοχή τοῦ Βασιλέως στό πραξικόπημα, ἐνῶ ἡ συνέχεια ἀπέδειξε τό ἀντίθετο! Σέ αὐτό, μάλιστα, τό σημεῖο ὁ κ. Τσίπρας ἐπεφύλαξε ἕνα «κτύπημα κάτω ἀπό τήν ζώνη» στόν ἀρχηγό τῆς Ἀντιπολιτεύσεως, καλώντας τον νά ὁμιλεῖ ὀλιγώτερο γιά ἀποστάτες λόγω τῆς «οἰκογενειακῆς παράδοσης» τοῦ πατρός του.
Ὡσάν νά ὑπάρχει οἰκογενειακή εὐθύνη στήν πολιτική, ἄν θέλουμε βεβαίως νά ἀναγνώσουμε τά γεγονότα τοῦ 1965 κατά τόν τρόπο πού τά ἀναγιγνώσκει ὁ κ. Τσίπρας. Διότι ὑπάρχει καί ἄλλη ἀνάγνωσις, διαφορετική. Ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως Κυριάκος Μητσοτάκης ἠναγκάσθη, κατόπιν ὅλων αὐτῶν, νά «σηκώσει τό γάντι» καί ἐξαπέλυσε «πῦρ ὁμαδόν» ἐναντίον ἀναριθμήτων προσώπων πού εὑρίσκοντο ἐντός καί ἐκτός αἰθούσης (Καμμένος, Ἀποστολάκης, Δανέλλης, Παπακώστα, Κοτζιᾶς, Φίλης, Κουρουμπλῆς). Ἀνεκάλεσε στήν μνήμη τοῦ Κοινοβουλίου τό παράδειγμα τοῦ στρατηγοῦ Σπαντιδάκη, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ τελευταῖος στρατιωτικός πρίν ἀπό τόν νέο ὑπουργό Ἀμύνης Εὐάγγελο Ἀποστολάκη (πού ὁρκίσθηκε προχθές), ὁ ὁποῖος ἔβγαλε τήν στρατιωτική στολή γιά νά φορέσει ἀμέσως τήν «στολή» τοῦ πολιτικοῦ, καί δή τοῦ ὑπουργοῦ. Καί, τέλος, ὁ κ. Μητσοτάκης προεκάλεσε τόν ΣΥΡΙΖΑ σέ ἐκλογές διά τῆς φράσεως «ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καί τό …πήδημα».
Ἡ δεύτερη «βουτιά» στό παρελθόν μετά τήν πρώτη τοῦ κ. Τσίπρα μέ τήν ἀποστασία προεκάλεσε ἔκρηξη στό Κοινοβούλιο ἀπό τήν πλευρά τῶν κυβερνητικῶν βουλευτῶν. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε ἄστοχη τήν σύγκριση τῶν παραδειγμάτων Ἀποστολάκη – Σπαντιδάκη καί ὁ Πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας τόν στρατηγό τῆς δικτατορίας «αὐλικό τοῦ βασιλιᾶ» ζήτησε τόν λόγο ἀπό τόν Κυριάκο Μητσοτάκη, ἐπειδή ἀμφισβήτησε τό δημοκρατικό φρόνημα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἄν καί τό παράδειγμα Μητσοτάκη ἀπό τυπικῆς πλευρᾶς ἦταν σωστό, ἡ ἀναφορά στόν στρατηγό Σπαντιδάκη δέν ἦταν ἴσως ἡ ἐνδεδειγμένη, γιατί ὑπονόμευσε τό σωστό μήνυμα πού ἤθελε νά στείλει: Πώς ὅλες οἱ κυβερνήσεις ἀπό τό 1974 σεβάσθηκαν τήν διάκριση τῆς στρατιωτικῆς καί τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, ὄχι ὅμως αὐτή. Στήν ἀνάκληση «φαντασμάτων» ἀπό τήν ἐφεδρεία μετεῖχε καί ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, ὁ ὁποῖος στήν ὁμιλία του ἔκανε ἀναφορά στόν ἀόρατο δικτάτορα Ἰωαννίδη, χαρακτηρίζοντάς τον ἁπλά «βλᾶκα» πού ἐμπιστεύθηκε τούς Ἀμερικανούς γιά τό Κυπριακό. Ἐπίσης, ἀπεκάλασε τόν Πρωθυπουργό «δικτάτορα».
Μόνον ὁ Πάνος Καμμένος, ὁ ὁποῖος θύμισε προχθές ὅτι ὁ πατέρας τῆς Ἕλενας Κουντουρᾶ ἔγραψε τόν ὕμνο τῆς δικτατορίας «Ἑλλάς Ἑλλήνων Χριστιανῶν» καί ἐδέχθη στούς ΑΝΕΛ τόν βουλευτή Φωκᾶ («νά καεῖ, νά καεῖ …ἡ Βουλή»), ἔλειψε ἀπό τό «κάδρο». Γευμάτιζε ἀμέριμνος στήν ψαροταβέρνα «Δουράμπεης» στόν Πειραιᾶ. Τόν… ἀναπλήρωσε ὅμως ἐπαξίως ὁ ἐπανελθών στήν Κοινοβουλευτική Ὁμάδα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς βουλευτής Μπαρμπαρούσης, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκκρεμοδικία (μή τελεσιδικεῖσα), ἐπειδή –θυμίζουμε– κάλεσε ἀπό τό βῆμα τῆς Βουλῆς τόν Στρατό νά συλλάβει τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν τέως ὑπουργό Ἀμύνης! Καί γιά νά εἶναι ἡ ἐπιστροφή στό παρελθόν πλήρης, τό ΠΑΣΟΚ ἀνέλαβε τόν ρόλο τοῦ… ταραξία! Οἱ βουλευτές του κτυποῦσαν μέ μανία ἐπί πεντάλεπτο, ὀχλοβοώντας, κτυπώντας τά ἕδρανα μέ τά χέρια τους σάν σχολιαρόπαιδα! Γιατί; Ἐπειδή ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς δέν ἔδωσε ἀμέσως μετά τόν κ. Μητσοτάκη τόν λόγο στήν ἀρχηγό τους νά ὁμιλήσει. Στά «περίεργα» τῆς ἡμέρας πού θύμισε ἐποχές ἀνωμαλίας, καί ἡ φωτιά στό αὐτοκίνητο πού ὁδηγοῦσε ἡ βουλευτής τοῦ ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη! Τήν αὐλαία στήν σεμνή τελετή ἔρριξαν ὁ Πρόεδρος τοῦ Ποταμιοῦ Σταῦρος Θεοδωράκης καί ὁ Γραμματεύς τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Νῖκος Μιχαλολιάκος. Ὁ πρῶτος ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά ἀποταθεῖ ἀπό τό βῆμα στόν βουλευτή του Σπῦρο Δανέλλη γιά νά τόν …μαλώσει (δῆθεν) σέ πρῶτο ἑνικό, ἀλλά καί γιά νά διαπραγματευθεῖ δημοσίως τήν ψῆφο του γιά τό Σκοπιανό. Ὁ δεύτερος ἐπετέθη μέ δριμύτητα στήν Φώφη Γεννηματᾶ, ἐπειδή ἀλλάζει διαρκῶς ὀνόματα στό ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ, Συμπαράταξη). «Μόνο οἱ διαρρῆκτες ἀλλάζουν συνεχῶς ὀνόματα» σχολίασε, καί ἡ τελετή ἔλαβε …τέλος!
Δέν περιγράφουμε ἄλλο. Ἡ κατάπτωσις ἦταν πλήρης. Ἡμέρες 1965-67.
