Ἡ ΟΝΕ δέν τοῦ ἀνήκει – Δικαιώνει Καραμανλῆ γιά τίς μίζες 1996-2001
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ βιβλίο (Προσωπική μαρτυρία, ἐκδόσεις Παπαζήση) πού ἔγραψε ὁ Γιάννος Παπαντωνίου μετά τήν ἀποφυλάκισή του ἀπό τό σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλοῦ στό ὁποῖο παρέμεινε «προσωρινά κρατούμενος» 531 ἡμέρες, παρουσιάζει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καί μπορεῖ νά ἀναγνωσθεῖ μέ τρεῖς τρόπους. Ὁ πρῶτος εἶναι στό νά σταθεῖ κανείς στά ἐπιχειρήματα πού καταθέτει ὁ πρώην Ὑπουργός γιά νά ἀπαντήσει στίς κατηγορίες πού τόν βαρύνουν, καί ἐνῶ ἡ δικαιοσύνη ἔχει διατάξει περαιτέρω ἀνάκριση γιά τήν διερεύνησή τους: τῆς δωροδοκίας καί τῆς νομιμοποιήσεως ἐσόδων ἀπό ἐγκληματική δραστηριότητα ἀναφορικά μέ τήν ἀνάθεση τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν φρεγατῶν. Ἡ δικαιοσύνη κατηγορεῖ τόν πρώην Ὑπουργό γιατί ἀνέθεσε σέ ἕνα τρίτο πρόσωπο, προσωπικό του φίλο, πολιτικό μηχανικό, νά μεταφέρει τό 2003 σέ λογαριασμό τῆς συζύγου του στήν Ἑλβετία ποσόν 2 ἑκατομμυρίων εὐρώ. Σέ μετρητά. Συμφώνως πρός τήν δικαιοσύνη, τό ποσόν αὐτό στό μεγαλύτερο μέρος του ἀποτελεῖ «μίζα» πού φέρεται ὅτι ἐδόθη στόν Γιάννο Παπαντωνίου ἀπό ὑποκασκευαστή τοῦ ἔργου τῶν φρεγατῶν, ὁ ὁποῖος τά ἐκταμίευσε σταδιακῶς ἀπό προσωπικούς λογαριασμούς του σέ ἑλληνικές τράπεζες, τά ἔδωσε στόν ἄνθρωπο τοῦ Γιάννου καί ἐκεῖνος μέ τήν σειρά του τά κατέθετε στήν Ἑλβετία χωρίς νά ὑπάρχει οἱαδήποτε σύνδεσις, τηλεφωνική, ἠλεκτρονική, τραπεζική μαζί του.
Ὁ κύριος Παπαντωνίου ἀμφισβητεῖ τούς χρόνους τῶν ἐκταμιεύσεων καί δίδει μία μελό ἐξήγηση γιά τά 2 ἑκατομμύρια εὐρώ πού κατετέθησαν ἀπό τόν φίλο του τόν μηχανικό στήν Ἑλβετία. Ἀποκαλύπτοντας ὅτι εἶναι «νόθο παιδί» τοῦ Ἰωάννη Πανόπουλου, ὁ ὁποῖος τόν ἀνργνώρισε ὡς υἱό του μόλις τό 1970 (διατηροῦσε μυστική σχέση μέ τήν μητέρα του, πρώτη γυναίκα Διευθύντρια τοῦ ΙΚΑ ἐπί Γεωργίου Παπανδρέου), ὑποστηρίζει ὅτι δέχθηκε ἐνισχύσεις τῆς τάξεως τοῦ 1 ἑκατομμυρίου εὐρώ ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ πατέρα του καί τήν μητέρα του τήν περίοδο 1985-2003 (οἱ ὁποῖες προφανῶς δέν κατετέθησαν στήν τράπεζα καί μᾶλλον δέν δηλώθηκαν ποτέ σέ κάποιο «πόθεν ἔσχες».) Τό ἄλλο 1 ἑκατομμύριο εὐρώ ἀπό τά 2 τῆς φερόμενης «μίζας» ὁ κύριος Παπαντωνίου τό δικαιολογεῖ ὡς «ὑπόλοιπο ἀνάλωσης 352.000 εὐρώ» ἀπό τήν φορολογική δήλωσή του καί ὡς «ἐξόφληση δανείου ὕψους 1 ἑκατομμυρίου ἑλβετικῶν φράγκων πού φέρεται ὅτι εἶχε δώσει στήν θανοῦσα σύζυγό του Λία Καρτάλη τήν περίοδο 1992-1997 γιά τήν ἀγορά ἀκινήτου». Ἔτσι δικαιολογεῖ ὁ πρώην Ὑπουργός λοιπόν τήν κατά τήν δικαιοσύνη «μίζα» τῶν 2 ἑκατομμυρίων εὐρώ: Ὡς κατά βάσιν «οἰκονομικές ἐνισχύσεις» ἀπό τήν οἰκογένεια ἑνός πατέρα πού ἄργησε νά τόν ἀναγνωρίσει.
Ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο καταθέσεως τῶν χρημάτων στήν Ἑλβετία ὁ κύριος Παπαντωνίου εἶναι ἀποκαλυπτικός: «Γιά τήν διαφύλαξη τῆς διακριτικότητας τῶν οἰκογενειακῶν σχέσεων οἱ μεταβιβάσεις παρέμειναν ἄτυπες καί τό ποσό κατατέθηκε στό ὄνομα τῆς συζύγου μου Σταυρούλας Κουράκου τό 2002-2003 στήν τράπεζα UBS τῆς Γενεύης μέσω τοῦ Ἀνδρέα Μπάρδη πού ἦταν κάτοικος Ἑλβετίας». 2 ἑκατομμύρια εὐρώ λοιπόν ἀπό «οἰκογενειακές ἐνισχύσεις, δάνεια καί ὑπόλοιπα ἀνάλωσης» μέ ἄτυπες μεταβιβάσεις σέ λογαριασμό τῆς συζύγου! Ἄν ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη θεωρήσει μέ βάση τήν κοινή λογική καί τό ἀποδεικτικό ὑλικό πειστικές αὐτές τίς ἐξηγήσεις μελό, ἐμᾶς δέν μᾶς πέφτει λόγος. Εὐχόμεθα καλή ποινική τύχη στόν κύριο Ὑπουργό, ὁ ὁποῖος σήμερα δίδει συνεντεύξεις, μιλᾶ γιά «δικαιώσεις» καί ἀπαιτεῖ «συγγνῶμες». Τό ἄν ἀρχικῶς εἶχε ὑποστηριχθεῖ ὅτι τά ποσά αὐτά ἀνῆκαν στήν σύζυγό του ἀπό τόν προηγούμενό της γάμο, ἐμεῖς τό θεωροῦμε ἱστορική λεπτομέρεια, τήν ὁποία ἀξιολογεῖ ὁ καθείς. Ποιός τά θυμᾶται ὅλα αὐτά ἄλλωστε;
Ὁ δεύτερος τρόπος νά ἀναγνωσθεῖ τό βιβλίο Παπαντωνίου εἶναι ὁ παραπολιτικός: οἱ ἐκτεταμένες ἀναφορές του ἀπό τήν ἐμπειρία τοῦ Κορυδαλλοῦ. Ἡ δυσφορία του γιά τήν ὑγρασία, γιά τίς δεκάδες γάτες ἔξω ἀπό τά κελιά, γιά τόν ἐγκλεισμό τῆς συζύγου του δίπλα στά κελιά τῶν Πυρήνων τῆς Φωτιᾶς, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶχαν κάψει δύο ΙΧ. Ἡ δυσαρέσκειά του γιά τά στρώματα στό κρεβάτι του καθώς ὑπέφερε ἀπό ἰσχυαλγία, τά μπουκάλια μέ οὖρα καί τά σκουπίδια στό μεταγωγῶν. Τέλος, οἱ λεπτομέρειες γιά τούς ἀγῶνες τάβλι πού ἔπαιζε καί γιά τήν γυμναστική στό προαύλιο. Ὁ τρίτος τρόπος γιά νά ἀναγνωσθεῖ αὐτό τό βιβλίο εἶναι ὁ πολιτικός. Ὁ πρώην Ὑπουργός δέν κάνει τήν παραμικρή ἀναφορά στίς συνεδριάσεις τοῦ ΚΥΣΕΑ, οἱ ὁποῖες προχώρησαν στίς ἀναθέσεις ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν φρεγατῶν ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη. Ὡστόσο ἐκδηλώνει τήν πικρία του γιά τήν πολιτική ἐγκατάλειψή του. Ἄν διάβασε μάλιστα κανείς συνδυαστικά τό βιβλίο καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι ὁ πρώην Ὑπουργός πού εἶχε καθοριστικό ρόλο στήν ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στήν ΟΝΕ ἐρρίφθη στήν πυρά μετά τό 2004 μέ ἀπόφαση τῶν Παπανδρέου-Σημίτη γιά νά ἐξουδετερωθεῖ ἀπό τά ἐσωκομματικά τοῦ ΠΑΣΟΚ, δεδομένου ὅτι ἦταν ἰσχυρότατος παίκτης λόγω τῶν σχέσεων πού διατηροῦσε μέ τούς Γάλλους ἡγέτες Ὁλλάντ, Ζοσπέν, Φαμπιούς. Ὁ Γιάννος, κορυφαῖος Ὑπουργός καί συνεργάτης του, στό βιβλίο του ἀποδομεῖ τόν Κώστα Σημίτη χειρουργικά μέ τήν συνταγή τοῦ «νά σέ ἀλείψω μέλι». Ταυτόχρονα ἐπαινεῖ σέ ἕνα μόνο σημεῖο τόν Κώστα Καραμανλῆ πού συνέστησε τήν ἐξεταστική ἐπιτροπή ἐναντίον τοῦ Ἄκη Τσοχατζόπουλου. Παραθέτουμε τά σχετικά χωρία ἀσχολίαστα. Γράφει ὁ κύριος Παπαντωνίου:
«Παρά τά λάθη πού συνόδευσαν τήν ἀποχώρηση τοῦ κυρίου Σημίτη καί ἐξηγοῦν ἐν μέρει τήν ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΔΟΧΗ τῆς πρωθυπουργικῆς του πορείας ὁ Κώστας Σημίτης ἄφησε θετικό ἀποτύπωμα στήν πολιτική ἱστορία τῆς χώρας. Ὑπῆρξε ἱκανός πρωθυπουργός. (…) Δέν κατόρθωσε νά μεταδώσει τό ὅραμά του σέ πλατιά κοινωνικά στρώματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἴσως γι’ αὐτό ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ἡ ἰδιοσυγκρασία του καί ὁ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ του. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ἡ κληρονομιά του ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ στήν εἰσαγωγή τοῦ εὐρώ πού βέβαια γιά λόγους πού ἤδη ἀναλύθηκαν ἀποτελεῖ μεῖζον ΕΘΝΙΚΟ ἐπίτευγμα. Ὅμως τό πέρασμά του δέν ἐπηρέασε τήν γενική φορά τῶν πραγμάτων. Δέν συνέβαλλε στήν διαμόρφωση μιᾶς καλύτερης κανονικότητας γιά τήν χώρα». Ὅσον ἀφορᾶ τόν Καραμανλῆ τόν ὁποῖο βεβαίως ἐπικρίνει σέ ἄλλα σημεῖα τοῦ βιβλιίου, σέ ἕνα τόν δικαιώνει. Γράφει: «Ὁ λόγος πού ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ συνέστησε Ἐξεταστική τῶν πραγμάτων Ἐπιτροπή τῶν Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στόν τομέα τῆς Ἄμυνας ἦταν οἱ καταγγελίες πού εἶχαν γίνει μέ αἰχμή τήν περίοδο τῆς θητείας τοῦ προκατόχου μου Ἄκη Τσοχατζόπουλου. Οἱ καταγγελίες ἀποδείχθηκαν ἀκριβεῖς καί οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις πού ἀκολούθησαν τίς ἐπιβεβαίωσαν. Τήν περίοδο 1996-2001 ὑπῆρξαν πολύ σημαντικά ἀπαράδεκτα φαινόμενα διαφθορᾶς στόν χῶρο τῶν ἐξοπλιστικῶν προμηθειῶν». Γιά τά ὁποῖα –αὐτό δέν τό γράφει ὁ κύριος Παπαντωνίου– τήν πολιτική εὐθύνη εἶχε ἡ κυβέρνησις Σημίτη.
