Ἀσύλληπτη πρόκλησις ἀπό τόν σύμβουλο τοῦ Τούρκου Προέδρου Ἰμπραήμ Καλίν στό πρακτορεῖο Anadolu
ΟΤΑΝ ὁμιλοῦν οἱ Τοῦρκοι ἐπίσημοι, πρέπει νά προσέχουμε τίς λεπτομέρειες. Οἱ ὁποῖες, ἐν τέλει, μπορεῖ νά διαστρέφουν τελείως τό νόημα τῶν δηλώσεών τους. Πράγματι, πολλοί συμπατριῶτες μας ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὅτι στήν περίοδο ἠρεμίας πού διανύουμε, τίθενται οἱ βάσεις γιά μία παρατεταμένη περίοδο ἑλληνο-τουρκικῆς φιλίας. Σέ ποιό βαθμό ὅμως μποροῦμε νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τό βλέπει ἔτσι καί ἡ Τουρκία;
Διαβάζοντας τίς χθεσινές δηλώσεις τοῦ ἐκπροσώπου τῆς τουρκικῆς προεδρίας Ἰμπραήμ Καλίν, κρατᾶμε τήν ἀποστροφή «εἴμαστε δύο χῶρες πού μοιραζόμαστε τό Αἰγαῖο»! Τί σημαίνει, ἄραγε, αὐτό; Ἔχουμε ἐκχωρήσει συνιδιοκτησία τοῦ ἀρχιπελάγους μας στήν Τουρκία καί δέν τό γνωρίζουμε; Καί ἀφοῦ προφανῶς δέν εἶναι ἔτσι, γιά ποιόν λόγο δέν βγῆκε νά τοῦ ἀπαντήσει ἕνας Ἕλλην ἐκπρόσωπος; Φοβούμεθα μήπως χαλάσει τό «θετικό» κλῖμα; Μά δέν γίνεται κατανοητό ὅτι ἡ Τουρκία ἐκμεταλλεύεται τήν συγκυρία, αὐτό τό λεγόμενο «καλό κλῖμα» γιά νά καταγράψει διεκδικήσεις καί νά ἔχει καί τό ἐνισχυτικό στοιχεῖό του, ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν ἔχει ἀντιδράσει;
Ὁ κ. Καλίν, ὁμιλῶν πρός τό πρακτορεῖο Anadolu, ἐδήλωσε ὅτι λειτουργεῖ ἤδη πρό τῶν σεισμῶν μηχανισμός ἀποκλιμακώσεως καί ἐξομαλύνσεως τῶν σχέσεων Ἑλλάδος – Τουρκίας. Γνωρίζει κάτι ἡ Ἀθήνα γιά τόν μηχανισμό αὐτόν; Ποῖος τόν διεπραγματεύθη καί τόν συνωμολόγησε; Σέ ποιές περιπτώσεις ἔχει ἐνεργοποιηθεῖ, ἄν ἔχει ἐνεργοποιηθεῖ;
Εἶπε ἀκόμη ὁ ἐκπρόσωπος τῆς τουρκικῆς προεδρίας ὅτι «ἡ δυναμική πού ἐπετύχαμε τούς τελευταίους μῆνες εἶναι ἱκανοποιητική καί εὐεργετική» καί ὑπεστήριξε πώς ἡ ἐκτόνωσις τῶν ἐντάσεων «πέρασε σέ νέα διάσταση μέ τόν σεισμό.» Ἐκ παραλλήλου ἔθεσε καί πάλι τό ζήτημα τοῦ διαλόγου, κατά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο σταθερά τό θέτει ἡ Ἄγκυρα: Διμερής διάλογος ἄνευ προαπαιτουμένων, μέ ὅλα τά θέματα ἀνοικτά καί χωρίς «μεσολαβήσεις» τρίτων.
Εἶπε συγκεκριμένως: «Ἐάν προσπαθήσουμε νά τά λύσουμε μέσῳ τοῦ Παρισιοῦ, τῶν Βρυξελλῶν, τῆς Οὐάσιγκτων, αὐτό θά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἀδιέξοδο. Εἴμεθα δύο γείτονες. Εἴμεθα δύο χῶρες πού μοιραζόμεθα τό Αἰγαῖο καί εἴμεθα ἐδῶ ἑκατοντάδες χρόνια. Καί θά συνεχίσουμε νά εἴμεθα ἐδῶ. Ἄς κάνουμε λοιπόν αὐτές τίς συναντήσεις καί συζητήσεις ἀπ’ εὐθείας. Ὄχι μέσῳ ἄλλων».
Ὁ Καλίν μάλιστα περιέλαβε μέ σαφήνεια στά ὑπό συζήτησιν θέματα τήν ἀσφάλεια τῶν συνόρων, τόν ἐναέριο χῶρο, τήν δράση τοῦ Λιμενικοῦ καί τά θέματα ὑφαλοκρηπῖδος, ἀφήνοντας νά ἐννοηθεῖ ὅτι ὁ διάλογος θά πάρει ἄλλη διάσταση μετά τίς ἐκλογές στίς δύο χῶρες. Ἔδωσε, δηλαδή, καί χρονικό πλαίσιο γιά τήν ἔναρξη συζητήσεων.
Ὡς γνωστόν, ἡ ἐπίσημη θέσις τῆς Ἑλλάδος εἶναι πώς μοναδικό ζήτημα μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας εἶναι ἡ ὁριοθέτησις θαλασσίων ζωνῶν.
Καί τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι «μοιραζόμεθα τό Αἰγαῖο.» Θά διευκρινίσει κανείς τίς θέσεις αὐτές; Ἤ θά ἀφήσουμε τίς δηλώσεις Καλίν νά ἐπικρέμανται; Θά τίς βροῦμε μπροστά μας, ὅταν –ἀργά ἤ γρήγορα– ἡ περίοδος τῆς ἠρεμίας παρέλθει καί ἡ Τουρκία αἰσθανθεῖ ἀρκετά ἰσχυρή, ὥστε νά ἐπαναλάβει τίς προκλήσεις.
Οἱ ἀπειλές, ἐξ ἄλλου, δέν λείπουν ἀπό τίς δηλώσεις Καλίν, ἁπλῶς εἶναι πλέον περίτεχνα διατυπωμένες. Ναί μέν ἀναφέρεται ὅτι ἡ Τουρκία δέν προτίθεται νά ἀρχίσει μιά σύγκρουση, ἀλλά θεωρεῖ «δικαίωμά της» νά ἀπαντήσει σέ πιθανή «ἀπειλή». Ἀλήθεια, ἀπειλεῖ κανείς τήν Τουρκία;
Διότι μέχρι στιγμῆς αὐτή εἶναι πού ἀπειλεῖ τούς πάντες, ἐνῷ ἐκμεταλλεύεται κάθε εὐκαιρία γιά νά προχωρήσει ἀπό τήν ἀπειλή στήν ἔνοπλη δράση. Ἀρκεῖ νά δοῦμε ποῦ εὑρίσκεται ὁ τουρκικός στρατός στήν Συρία καί τό βόρειο Ἰράκ, γιά νά ἐπιβεβαιώσουμε ὅτι δέν ἀποτελεῖ δύναμη ἀμύνης ἀλλά ἐπιθετικό μηχανισμό. Παρ’ ὅλα ταῦτα, ὁ Ἰμπραήμ Καλίν ὑποστηρίζει: «Δέν εἴχαμε ποτέ στήν ἀτζέντα μας νά ξεκινήσουμε μιά σύγκρουση ἤ διαμάχη μέ τήν Ἑλλάδα. Δέν μπήκαμε ποτέ σέ τέτοια διαδικασία. Δέν τό βρίσκουμε καί ἀπαραίτητο. Οὔτε βλέπουμε τήν Ἑλλάδα ὡς ἀπειλή. Ἀλλά ὅταν ὑπάρχει ἀπειλή γιά τήν κυριαρχία μας, τήν ζωή μας, τήν πολιτική μας ἑνότητα, εἶναι δικαίωμά μας νά ἀπαντήσουμε. Εἶναι καθῆκόν μας νά λάβουμε προφυλάξεις».
Ἤδη, μάλιστα, ἡ Τουρκία ἔχει δείξει ὅτι ἀπειλή θεωρεῖ τήν ἀμυντική θωράκιση τῶν νησιῶν μας, τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν ὁποίων ἔχει ζητήσει, ἰσχυριζομένη μάλιστα αὐτή ἀποτελεῖ προϋπόθεση κυριαρχίας.
Στήν ἀπαίτηση αὐτή, τήν ἀπόσυρση τῆς ὁποίας ἡ Ἑλλάς θά ἔπρεπε νά θεωρεῖ στοιχειώδη προϋπόθεση γιά ὁποιαδήποτε συνομιλία μέ τήν Ἄγκυρα, ἡ Τουρκία ἐμμένει. Παρά τό δῆθεν φιλικό κλῖμα, τήν ἀπαίτηση αὐτή οὐδέποτε τήν ἀνῄρεσε!
