Ὁ ἀμετανόητος ΣΥΡΙΖΑ, ἡ ὁμάς Μπουτάρη καί οἱ λοιποί συνοδοιπόροι
ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ πολλά ἡ ἱστορία τοῦ Βυζαντίου ἐθεωρεῖτο terra incognita γιά τήν Ἀριστερά. Τά ἐξαιρετικά βιβλία τῆς ἀκαδημαϊκοῦ Ἑλένης Γλύκατζη Ἀρβελέρ γι’ αὐτή τήν παρεξηγημένη περίοδο τῆς ἱστορίας μας, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας τό Ἔθνος ἐμεγαλούργησε, δέν ἦταν κἄν στό ὀπτικό πεδίο της. Ἀπαξιοῦσε. Καί ὅταν τῆς ἐδόθη ἡ εὐκαιρία ὡς κυβέρνησις φρόντισε νά στείλει στήν ἐξορία αὐτό τό κεφάλαιο τῆς ἱστορίας μας. Ὅλοι ἐνθυμούμεθα πότε ἔγινε ἡ διαγραφή τῆς διδασκαλίας τῶν κεφαλαίων πού ἀφοροῦσαν τόν Ἰουστινιανό καί τούς Κώδικές του ἀπό τά σχολικά βιβλία τῆς ἱστορίας. Ἐπί ΣΥΡΙΖΑ. Ἐπί τῆς ὑπουργίας τοῦ κυρίου Γαβρόγλου στό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ὅλοι ἐπίσης ἐνθυμούμεθα ὅτι καί ἡ ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Μακεδονίας καί τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ὁ ὁποῖος στά μάτια της ἐθεωρεῖτο «ἰμπεριαλιστής», δέν ἦταν στό ὀπτικό πεδίο τῆς Ἀριστερᾶς. Οἱ ἀνακαλύψεις στήν Ἀμφίπολη ἀπεκλήθησαν εἰρωνικῶς ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ σάν «κυνήγι τοῦ Ἰντιάνα Τζόουνς». Ἡ Ἀρχαία Μακεδονία καί ὁ Ἀλέξανδρος ἔτυχαν ὑπερασπίσεως μόνον ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐχρειάζετο ἕνα φύλλο συκῆς γιά νά ἐξισορροπήσει τήν ἀπαράδεκτη ἀναγνώριση τῆς μακεδονικῆς γλώσσης καί ἐθνότητος μέ τήν ὑπογραφή τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν.
Σήμερα ὡς φαίνεται εἰσερχόμεθα σέ ἕναν κύκλο ἀλλόκοτων ἱστορικῶν ἐκπλήξεων. Ἡ ἀριστερά ἀπεφάσισε νά ὑπερασπισθεῖ ὅ,τι μισοῦσε στό παρελθόν. Τό Βυζάντιο! Τό Βυζαντινό παρελθόν τῆς Θεσσαλονίκης. Τίς ἀρχαιότητες πού ἀνεκαλύφθησαν στόν ὑπό κατασκευήν σταθμό Βενιζέλου, τοῦ μετρό τῆς Θεσσαλονίκης. Συνεπικουρούμενη ἀπό τήν ὁμάδα Μπουτάρη ἡ ὁποία διαχρονικῶς ἀντετάχθη σέ κάθε ἀναπτυξιακό ἔργο τῆς πόλεως καί ἐπεχείρησε νά τό ἐμποδίσει ἄλλοτε ἐπιτυχῶς (ὑποθαλάσσια ἀρτηρία) ἄλλοτε ἀνεπιτυχῶς (νέα παραλία καί δημαρχεῖο ἐπί Παπαγεωργόπουλου), ἡ Ἀριστερά ἀμφισβητεῖ τήν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας ὑπέρ τῆς ἀποσπάσεως τῶν ἀρχαιοτήτων προκειμένου νά διευκολυνθεῖ ἡ ὁλοκλήρωσις τοῦ ἔργου.
Ἡ Ἀριστερά ὀλοφύρεται γιά τά βυζαντινά εὑρήματα μεταξύ ἄλλων καί ἐπιστήθιοι σταυροί! Ὀλοφύρεται γιά τόν κεντρικό ὁδικό ἄξονα τῆς βυζαντινῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος ἦταν στρωμένος μέ χωμάτινα καί χαλικόστρωτα καταστρώματα. Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι γύρω ἀπό τούς δρόμους ἐκτείνονται πυκνοδομημένα οἰκοδομικά τετράγωνα, τά ὁποῖα συνιστοῦν γειτονιές τῆς βυζαντινῆς ἀγορᾶς τῆς πόλεως.
Καταστήματα καί ἐργαστήρια προσανατολίζονται σέ ἀνοικτούς πρός τόν δρόμο χώρους, γιά τήν ἔκθεση τῶν πρός πώλησιν προϊόντων. Ὀλοφύρεται ἀκόμη ἡ ἀριστερά γιά τήν πληθώρα μικροαντικειμένων καί κοσμημάτων, ὅπως ἐπιστήθιοι σταυροί, γυάλινα καί χάλκινα βραχιόλια, χάλκινα κυρίως καί σπανιώτερα ἀσημένια δακτυλίδια, πού μαρτυροῦν τόν διαχρονικά ἐμπορικό χαρακτῆρα τῆς περιοχῆς, μέ ἔμφαση κυρίως στόν τομέα τῆς ἀργυροχρυσοχοΐας.
Ὅταν ὅμως μέ τό καλό ὁλοκληρωθεῖ τό ἔργο τό 2023 σύμφωνα μέ τά χρονοδιαγράμματα Μητσοτάκη – Καραμανλῆ, ὅλες οἱ ἀρχαιότητες θά ἐπανατοποθετηθοῦν ἄθικτες καί ἀκέραιες στόν φυσικό χῶρο τους. Καί ἡ πόλις θά ἔχει καί μετρό καί βυζαντινό παρελθόν. Πρός ἀπογοήτευσιν κάποιων πού ἔχουν ἐχθρική σχέση μέ τό μέλλον καί ἐμμένουν νά ἀσχολοῦνται μόνο μέ τό παρελθόν… Καί μάλιστα ἕνα παρελθόν πού ποτέ δέν ἀγάπησαν καί μέχρι προσφάτως τούς ἦταν ξένο. Ὑπομονή λοιπόν!
