Ὁρκίστηκε πίστη στό Σύνταγµα ἀλλά τάσσεται ὑπέρ τῆς αὐτοδικίας

Ἡ περίπτωσις τοῦ Ἄδωνι Γεωργιάδη – Εἶναι ὑπουργός Κοινοβουλευτικῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά τάσσεται ὑπέρ τῆς «αὐτοπροστασίας» μέ ὅπλα! ∆έν ἐμπιστεύεται τούς θεσμούς, τήν ∆ικαιοσύνη καί τά Σώματα Ἀσφαλείας;

TO ZHTHMA δέν εἶναι ἐάν ἕνας ὑπουργός τῆς Κυβερνήσεως τάσσεται ὑπέρ τῆς νόμιμης ὁπλοκατοχῆς. Τό θέμα εἶναι ὅτι τήν συνδέει μέ τήν «αὐτοπροστασία». Κάτι πού παραπέμπει σέ «αὐτοδικία». Πράγματι πολλοί ἔμειναν κατάπληκτοι ἀκούγοντας τόν ὑπουργό Ὑγείας κ. Ἄδωνι Γεωργιάδη νά δηλώνει στό Open: «Μ’ ἀρέσει ἡ ἰδέα τῆς αὐτοπροστασίας. Μ’ ἀρέσει. Δέν εἶμαι κατά. Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη μου ἀπό μικρό παιδί.

Αὐτό πιστεύω, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό πού γίνεται στήν Κρήτη. Στήν Κρήτη εἶναι παράνομα τά ὅπλα. Αὐτό εἶναι κάτι διαφορετικό».

Ὅπως καί νά ἔχει, εἶναι ἡ πλέον ἀκατάλληλη στιγμή νά ὁμιλήσει κανείς γιά τό ζήτημα τῆς ὁπλοκατοχῆς καί ἀκόμη περισσότερο τῆς «αὐτοπροστασίας»-«αὐτοδικίας» ὅταν ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάς συνταράσσεται ἀπό τά γεγονότα τῆς Κρήτης, ὅπου οἱ τάφοι τῶν θυμάτων τῆς ἰδιότυπης αὐτοδικίας πού ἔχει ὀνομασθεῖ βεντέττα, παραμένουν νωποί. Εἶναι ἀκόμη μιά δήλωσις πού ἀναδεικνύει ἀμφισβήτηση πρός τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία. Δεικνύει δυσπιστία πρός τήν δυνατότητά της νά προστατεύσει τόν πολίτη. Τόν ἐξωθεῖ νά εἶναι ἐπιφυλακτικός ἀπέναντί της.

Καί δέν εἶναι ἀσφαλῶς δικαιολογία τό γεγονός ὅτι θέλησε ἐν προκειμένῳ ὁ κ. Γεωργιάδης νά δηλώσει τήν στήριξή του πρός τό ἀμερικανικό μοντέλο περί κατοχῆς ὅπλων, τό ὁποῖο ἐνστερνίζεται καί ὁ Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ. Ἄλλα τά δεδομένα στήν Ἑλλάδα καί ἄλλα στίς ΗΠΑ.

Εἶπε λοιπόν ὁ κ. Γεωργιάδης:

«Ἐμένα μ’ ἀρέσει τό ἀμερικάνικο μοντέλο στήν ὁπλοκατοχή. Αὐτή εἶναι πάντα ἡ ἄποψή μου δέν τήν ἔχω ἀλλάξει. Νόμιμη (ὁπλοκατοχή), μόνο νόμιμη». Τήν ἴδια στιγμή ὅμως μέ μιά δήλωση γιά τά γεγονότα τῆς Κρήτης ἔδειξε πώς μᾶλλον καί ὁ ἴδιος ἀντιλαμβάνεται πώς εἶναι ἡ πλέον ἀκατάλληλη στιγμή νά ὁμιλήσει κανείς στήν Ἑλλάδα περί ὁπλοκατοχῆς. Ὅσο καί ἄν θέλει νά δηλώσει τήν εὐθυγράμμισή του πρός τήν πολιτική τοῦ Ντόναλντ Τράμπ. Εἶπε συγκεκριμένως:

«Δέν μπορῶ νά κρύψω, ἔχω ἐκπλαγεῖ ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη περιοχές τῆς Ἑλλάδος πού ζοῦν στόν 19ο αἰῶνα, διότι αὐτές οἱ συμπεριφορές, οἱ βεντέττες, πῆρε τό σπίτι ἀπό τήν κάτω μεριά καί τό πῆγε στήν πάνω τό 2025, μοῦ φαίνεται ἀδιανόητο νά τά συζητᾶμε».

Δέν τοῦ φαίνεται ὅμως καθόλου ἀδιανόητο νά ὁμιλεῖ γιά «αὐτοπροστασία»:

«Μ’ ἀρέσει ἡ ἰδέα τῆς αὐτοπροστασίας. Μ’ ἀρέσει. Δέν εἶμαι κατά. Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη μου ἀπό μικρό παιδί. Αὐτό πιστεύω, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό πού γίνεται στήν Κρήτη. Στήν Κρήτη εἶναι παράνομα τά ὅπλα. Αὐτό εἶναι κάτι διαφορετικό. Νά ξέρετε ὅτι τό θέμα τῆς ὁπλοκατοχῆς στίς ΗΠΑ εἶναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Σέ κάθε ἐκλογική ἀναμέτρηση παίζει ρόλο καί τελικά ἀκόμη καί οἱ Δημοκρατικοί πρόεδροι, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀντίθετοι ὅταν κυβέρνησαν, δέν τόλμησαν νά τήν ἀκουμπήσουν. Στήν Ἀμερική ἔχουν αὐστηρό νόμο αὐτοπροστασίας. Ἐάν μπεῖ κάποιος σπίτι σου, μπορεῖς νά τόν πυροβολήσεις. Αὐτό δέν εἶναι στήν Εὐρώπη… ἄλλη κουλτούρα, διαφορετική. Ἀλλά ἐμένα μ’ ἀρέσει γενικά οἱ ἄνθρωποι νά εἶναι ἀξιόμαχοι καί νά μποροῦν νά ὑπερασπιστοῦν τήν ἐλευθερία τους. Μ’ ἀρέσει ἡ ἐλευθερία πάρα πολύ, καί ἡ ἐλευθερία χρήζει ὑπερασπίσεως».

Πράγματι, εἶναι ἄλλη ἡ κουλτούρα στίς ΗΠΑ καί ἄλλη στήν Εὐρώπη, σχετικῶς πρός τά ὅπλα. Ἐπειδή ὅμως τά πράγματα δέν εἶναι ξεκάθαρα ὡς πρός τό τί ἰσχύει ποῦ νά τά διευκρινίσουμε. Ἡ ἑλληνική νομοθεσία περί κατοχῆς ὅπλων καί ὁπλοφορίας εἶναι ἀπό τίς πλέον ἰσορροπημένες στόν κόσμο. Τό ζήτημα εἶναι ὅτι, ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἑλληνικούς νόμους ἐν γένει, πάσχουμε στήν ἐφαρμογή τους. Δέν χρειάζονται νέοι νόμοι, χρειάζεται ἐφαρμογή τῶν κειμένων νόμων. Στίς ΗΠΑ ὅμως εἶναι διαφορετικά τά πράγματα. Ἡ μεγάλη συζήτησις ἐπικεντρώνεται στήν ἐπιβολή δικαιώματος τῶν ὁμοσπονδιακῶν ἀρχῶν, νά ἔχουν καταγεγραμμένα τά ὅπλα πού κατέχουν οἱ πολῖτες.

Διότι σήμερα αὐτό δέν ἰσχύει. Καί οἱ πολῖτες ἀντιδροῦν στό ἐνδεχόμενο μητρώου κατόχων ὅπλων (πού στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει) ἐκφράζοντας τόν φόβο, ὅτι αὐτό θά εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά ἐνδεχομένη πολιτική καταστολῆς πού θά μποροῦσε νά καταλήξει στόν ἀφοπλισμό τῶν πολιτῶν. Καί μόνον ἀπό αὐτό ἀντιλαμβάνεται κανείς πόσο διαφορετική εἶναι ἡ νοοτροπία στίς δύο πλευρές τοῦ Ἀτλαντικοῦ καί γιατί δέν μποροῦν νά ὑπάρξουν οὔτε παραλληλισμοί οὔτε συγκρίσεις. Ἄν κάποιος Ἕλλην πολιτικός θέλει νά ἐκφράσει τήν στήριξή του στίς πολιτικές Τράμπ, ὑπάρχει πεδίο σέ μιά πληθώρα θεμάτων στά ὁποῖα ὑπάρχει κοινό πεδίο κατανοήσεως. Ὄχι ὅμως στό ζήτημα τῆς ὁπλοκατοχῆς, καί ὄχι τώρα.