Τά συστημικά ΜΜΕ ἄρχισαν νά καλλιεργοῦν τό ἔδαφος γιά τήν κατάργηση τοῦ ἄρθρου 59, ἐν ὄψει τῆς συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως – Ἡ ἰδέα περιλαμβάνεται καί στό «Καινοτόμο Σύνταγμα» τῶν κ.κ. Γεραπετρίτη-Σπυρόπουλου-Ἀλιβιζάτου
ΛΙΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ χρειάστηκε νά δώσω κατάθεση στίς ἀστυνομικές ἀρχές γιά μία ὑπόθεση μείζονος δημοσίου ἐνδιαφέροντος, καί ὅταν ὁλοκλήρωσα αὐτήν, ὁ ἀνακριτικός ὑπάλληλος μοῦ ἔδωσε τό χαρτί γιά νά τήν διαβάσω καί νά ἐπιβεβαιώσω τό περιεχόμενό της. Πρός ἔκπληξή μου ἀνακάλυψα ὅτι ὁ ὅρκος πού ἐπρόκειτο νά δώσω ἦταν πολιτικός, καθώς ὁ θρησκευτικός εἶχε καταργηθεῖ –ἀθορύβως– μέ βάση πρόσφατη «μεταρρύθμιση» τοῦ Κώδικα Ποινικῆς Δικονομίας.
- Τοῦ Μανώλη Κοττάκη
Ἐάν δέν μέ γελᾶ ἡ φωτογραφική μου μνήμη, ἐπρόκειτο γιά τά ἄρθρα 260 ΚποινΔ. Ρώτησα τόν ἀνακριτικό ὑπάλληλο ἄν μποροῦσα νά ὁρκιστῶ μέ θρησκευτικό, ἐκεῖνος ρώτησε προθύμως τήν προϊσταμένη ἀρχή, ἀλλά ἡ τελική ἀπάντηση ἦταν ἀρνητική. Ὁ ὅρκος στό πλαίσιο τῆς ἀστυνομικῆς προανακρίσεως ἔχει καταργηθεῖ. Στά δικαστήρια ἰσχύει ἀκόμη. Εὐτυχῶς. Ὅπως ὅμως διαπιστώνω ἐσχάτως, τό «αἴτημα» γιά τήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου θά ἀποτελέσει τό ὄχημα τῶν φιλελευθέρων «ἐθνο-μηδεν» δικαιωματιστῶν, προκειμένου νά ἀνοίξει ἐν ὄψει συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως ὁ διάλογος γιά τόν χωρισμό Κράτους-Ἐκκλησίας.
Δέν εἶναι μία ἀθώα ἰδεολογική διαμάχη ἐπί τυπικῶς ἀσήμαντου θέματος. Μετά ἀπό αὐτήν, θά ἀκολουθήσει τό αἴτημα γιά τήν κατάργηση τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα ἐπί τῇ βάσει κυοφορούμενης ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί, στό τέλος, ὡς ἐπιστέγασμα τό Σύνταγμα θά σφραγίσει τίς ἐξελίξεις μέ τήν ἀναθεώρηση τῶν ἄρθρων 3, 16 (εἶναι ἀποστολή τῆς Παιδείας ἡ καλλιέργεια ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί, ἐάν ὄχι, ποίου;), 13 καί 59.
Ἡ ἰδέα γιά τήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου περιλαμβάνεται καί στό «Καινοτόμο Σύνταγμα» τῶν κυρίων Γεραπετρίτη-Σπυρόπουλου-Ἀλιβιζάτου πού ἀποτελεῖ τόν «μπούσουλα» τῆς Κυβερνήσεως. Στήν πραγματικότητα, ὁ ὅρκος εἶναι οἱ… ταυτότητες τῆς Κυβερνήσεώς μας. Μολονότι προχθές στήν Βουλή ἡ συντριπτική πλειονότης τῶν βουλευτῶν, εἰδικῶς τῆς κεντροδεξιᾶς παρατάξεως καί τῶν τριῶν δεξιῶν κομμάτων, ἔδωσαν θρησκευτικό ὅρκο, οἱ διεργασίες γιά τήν καλλιέργεια πολιτικοῦ κλίματος πού θά ὁδηγήσουν στήν κατάργησή του, ἔχουν ἤδη ἀρχίσει.
Ἀνήμερα τῶν ἐκλογῶν τῆς 25ης Ἰουνίου δημοσιεύτηκε σέ κυριακάτικη ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν, χωρίς νά ὑπάρχει ἀποχρῶν λόγος, ἀφιέρωμα στήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου. Κορυφαῖος ἰατρός, ὁ ὁποῖος παρεῖχε τίς ὑπηρεσίες του στόν ἑκάστοτε Ἀμερικανό Πρόεδρο σέ περίπτωση πού συνέτρεχε λόγος στίς κατά καιρούς ἐπισκέψεις του, ἐπιχειρηματολόγησε διά μακρόν μέ ἀμιγῶς θρησκευτικά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς κατάργησης τοῦ ὅρκου. Ὁ συγκεκριμένος, σύζυγος νεοκλεγείσης βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί διακεκριμένης ἐπιστήμονος, ἔχει ἐνδυθεῖ ἐθελοντικῶς στό μεταξύ τό ἱερατικό σχῆμα, καί οἱ ἀπόψεις του ἔχουν ὑπό τήν νέα του ἰδιότητα πρόσθετο εἰδικό βάρος.
Τά ἐπιχειρήματά του ἦταν ὅτι τόν ὅρκο τόν ἐπέβαλλε ἡ βασιλεία τοῦ Ὄθωνος, ὅτι εἶναι ἀντίθετος στήν Χριστιανική Θρησκεία, διότι σύμφωνα μέ τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὁ Ἰησοῦς εἶπε «ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν μή ὀμόσαι ὅλως», ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόδημος καί ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἦταν ἐναντίον τῶν ὅρκων, ὅτι κάποιοι Μητροπολῖτες συμφωνοῦν μέ τήν ἰδέα καταργήσεώς του, καί ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος εἶχε ἀρνηθεῖ νά ὁρκιστεῖ γιά ἕνα ὑπηρεσιακό θέμα, στόν ἀνακριτή, μέ θρησκευτικό ὅρκο. Ἀναζήτηση σέ πρακτικά κοινοβουλίου ἤ ἀναδίφηση στήν ἑλληνική ἱστορία γιά τόν ἐντοπισμό τῶν λόγων πού ἐπιβλήθηκε ὁ θρησκευτικός ὅρκος, ὁ ὁποῖος σημειωτέον δέν εἶναι πλέον ὑποχρεωτικός ἀλλά προαιρετικός, καθώς ὑπάρχει δικαίωμα ἐπιλογῆς, καμμία.
Αὐτά ἀκριβῶς τήν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν. Μόλις χθές, ἐξαίρετος συνάδελφος σέ ἡμερήσια ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν ἔγραψε μέ ἀφορμή τήν ὁρκωμοσία τῆς Βουλῆς νέο κείμενο μέ τά αὐτά ἐπιχειρήματα grosso modo, ὄχι ἐν ἐκτάσει πάντως. Καί ἐδῶ τά κριτήρια γιά τήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου ἦταν ἀπό «δεξιά», θρησκευτικά. Ὄχι ἀπό ἀριστερά, δικαιωματικά: Τί δήλωσε κάποτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γι’ αὐτό; Τί λέει τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο κ.λπ.; Εἶναι περίεργο κάθε φορά πού τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ μιά ἐθνική θρησκευτική παράδοση νά ἀνασύρονται ἀπό ἀθέους καί ἐνθέους κείμενα θρησκευτικά (συνέβη καί μέ τούς Τρεῖς Ἱεράρχες), ἀλλά ἄς τό ξεπεράσουμε, δέν εἶναι αὐτό τό θέμα μας. Ἁπλῶς τό ἐπισημαίνω.
Τό ζήτημά μας εἶναι ὅτι ὑποκρινόμαστε πώς δέν καταλαβαίνουμε ποιό εἶναι τό πραγματικό θέμα καί ποιός ὁ πραγματικός στόχος ὅλων ὅσοι ὑποκινοῦν αὐτήν τήν δημόσια συζήτηση. Ὁ θρησκευτικός ὅρκος δέν ἔχει ἐπιβληθεῖ στίς δημόσιες τελετές ἀναλήψεως ἀξιωμάτων, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς ἤ κάποιος ἄλλος τό εἶπε, ἄν τό εἶχε πεῖ. Ὁ θρησκευτικός ὅρκος εἶναι ἄρρηκτα δεμένος μέ τήν πολιτική καί μέ τήν συνταγματική μας ἱστορία. Μέ τήν ἀδιαμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι ἡ πίστη μας ὡς Ὀρθόδοξου Γένους ἦταν τό «καύσιμο» γιά τήν διάσωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Θέλετε νά δοῦμε τά πραγματικά γεγονότα; Θέλετε νά δοῦμε τήν ἐκσυγχρονιστική βιβλιογραφία; Τά πρῶτα Συντάγματα στά προοίμιά τους; Τί γράφουν οἱ ξένοι διπλωμάτες γιά ἐμᾶς; Ὅ,τι καί νά δοῦμε, ὅ,τι καί ἄν διαβάσουμε, θά διαπιστώσουμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μέρος τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας, γιατί ἔσωσε τήν ἐθνική μας ταυτότητα. Καί κατά συνέπεια ἡ μνεία στήν Ἁγία καί Ὁμοούσιο Τριάδα καί στήν Ἁγία Γραφή στό Σύνταγμά μας ἤ ἡ καθιέρωση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου ἤ ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στήν Βουλή ἤ στίς δοξολογίες τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων, δέν ἔχει ἁπλῶς τήν σημασία, ὅτι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη, ἀλλά πρωτίστως ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἐκκλησία ἦταν παροῦσες σέ ὅλους τούς ἀπελευθερωτικούς ἀγῶνες τοῦ Γένους. Ἡ ὁρκωμοσία στήν Ἁγία Τριάδα εἶναι δημόσια δέσμευση ἔναντι τοῦ Ἔθνους. Ὄχι μόνο ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Τί ἔκανε ἡ Ἐκκλησία τό 1821, περιττεύει νά τό ποῦμε. Τό λάβαρο τῆς Ἁγίας Λαύρας ὁμιλεῖ. Τί ἔκανε ὁ Καποδίστριας ἐπίσης περιττεύει, τά ἕδρανα τῆς πρώτης Βουλῆς, τοῦ Πανελληνίου, εἶναι σήμερα στόν γυναικωνίτη τῆς Μητροπόλεως Αἴγινας. Στήν Ἐκκλησία συνεδρίαζε ἡ Βουλή! Δέν ὑπάρχει στροφή τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας χωρίς τά μοναστήρια, τούς ἱερεῖς, τούς Μητροπολῖτες καί τούς Ἀρχιεπισκόπους. Χωρίς τήν Ὀρθόδοξη Πίστη. Στόν Χριστό καί τήν Παναγία ὅρκιζε τούς ἄνδρες του ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου, πίσω ἀπό τό Προεδρικό Μέγαρο, φυλάσσεται ἡ καρδιά τοῦ Ἀλέξανδρου Ὑψηλάντη, ὁ ὁποῖος διακήρυξε τό περίφημο «Μάχου Ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος». Στόν Χριστό καί στήν Παναγία ὅρκιζε τούς μαχητές του στόν Μακεδονικό Ἀγῶνα ὁ Παῦλος Μελᾶς. Στόν Χριστό καί στήν Παναγία ὅρκιζε τούς ἄνδρες του ἀκόμη καί αὐτός ὁ παπα-Ἀνυπόμονος τοῦ ἀμφιλεγόμενου Ἄρη στήν πρώτη φάση τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως στά βουνά. Καί μήν ξεχνᾶμε βεβαίως τόν ἥρωα μάρτυρα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τόν Σμύρνης Χρυσόστομο πού θυσίασε τήν ζωή του γιά τό Ἔθνος μας.
Κάθε φορά πού ὁρκίζεται λοιπόν ἕνας Πρόεδρος, ἕνας Πρωθυπουργός, ἕνας βουλευτής, ἕνας πολίτης, ὅλοι μας στήν Ἁγία καί Ὁμοούσιο ἐκτός ἀπό τήν Πίστη μας ὁρκιζόμαστε στόν Κολοκοτρώνη πού ἔλεγε ὅτι εἶμαι Θεόφιλος, στόν Μελᾶ, στόν Ἅγιο Δημήτριο τόν ἀπελευθερωτή τῆς Θεσσαλονίκης μας, στόν Χρυσόστομο Σμύρνης, σέ ὅλους ὅσοι ἔγιναν μάρτυρες τοῦ Ἔθνους μας. Δέν εἶναι μιά ἱστορία γιά τά δικαιώματα ὁ ὅρκος, δέν εἶναι μία ἱστορία γιά τήν θρησκεία αὐτοτελῶς, εἶναι μία ἱστορία γιά τό ποιοί εἴμαστε. Ταυτίζονται ὁ Ἑλληνισμός μέ τήν Ὀρθοδοξία, στίς μέρες μας γίνονται πλῆθος μέγα γιά τό «Ἄξιον Ἐστί».
Εἶναι ἡ ἴδια ἱστορία πού ἐξηγεῖ γιατί ἔχουμε τόν σταυρό στήν σημαία μας. Περίπτωση νά γίνουμε οὐδέτεροι καί «ἄλλοι» σέ κράτος οὐδετερόθρησκο γιά νά διακηρύξουμε στήν Οἰκουμένη ὅτι εἴμαστε Ἔθνος πού πάσχει ἀπό ἱστορικό ἀλτσχάιμερ, ἐρχόμαστε ἀπό τό πουθενά καί ἡ πατρίδα μας κατοικεῖται ἀπό Ἕλληνες μηδενικῆς μνήμης, δέν ὑπάρχει. Καί γιά ὅσους ἀμφιβάλλουν, δύο ἐπιχειρήματα ἀκόμη: Καί ὁ ἀείμνηστος καθηγητής Δερτιλῆς στό δίτομο τῆς Νεώτερης Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καί ὁ Κώστας Κωστῆς στά «Κακομαθημένα παιδιά τῆς ἱστορίας» κάνουν ρητές ἀναφορές στό πῶς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διέσωσε τήν ἐθνική ταυτότητα μέ τά περίφημα «Γραμματοδιδασκαλεῖα» του στήν Τουρκοκρατία. (Περίεργο ἔ; Σώσαμε τήν γλῶσσά μας στήν τουρκοκρατία καί τήν καταστρέφουμε στόν ἐλεύθερο βίο μας!) Καί ὁ Ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ ΕΚΠΑ κ. Οἰκονόμου ἔχει ἐκδώσει μιά ἐξαιρετική μελέτη γιά τίς ἀναφορές τοῦ Θεοῦ στά Συντάγματά μας. Ἀκόμη καί ὁ τέως Ἀμερικανός πρέσβης στήν Ἑλλάδα, ὁ Τόμ Μίλλερ, ὑπεστήριξε δημοσίως στό πλαίσιο τῆς πρόσφατης ἐκδόσεως «Μακριά καί ἀγαπημένοι», ὅτι χάρη στούς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας μεταξύ 1353 καί 1919 διασώθηκε ἡ ἑλληνική γλῶσσα, ἡ ἑλληνική παράδοση καί ἡ ἐθνική ταυτότητα. Αὐτά πού λένε οἱ ξένοι, δέν τά λέμε ἐμεῖς; Ἔ, ὄχι!
Ἄς ἐγκαταλείψουν λοιπόν τίς τάχα φιλελεύθερες σκέψεις ὅσοι τίς κάνουν. Ἡ Ἑλλάς εἶναι ἐθνικό σύνολο, ὄχι ἄθροισμα ἀτόμων. Ὁ θρησκευτικός ὅρκος στίς δημόσιες τελετές, ὁ σταυρός στήν σημαία, ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ καί τῆς Παναγίας στά σχολεῖα καί στά δικαστήρια, τά Θρησκευτικά στά σχολεῖα, εἶναι ἡ ἀπ’ εὐθείας σύνδεση τοῦ λαοῦ μέ τήν ἱστορία του. Τά Ἔθνη πού ἀνθίζουν εἶναι αὐτά πού παραλαμβάνουν κάθε μέρα τήν σκυτάλη ἀπό τό παρελθόν καί ἐργάζονται γιά τήν πρόοδο καί τήν εὐημερία τους στό μέλλον. Κάτι τελευταῖο: Κοσμικό κράτος εἶναι καί ἡ Ἀμερική. Ἀλλά ὁ Πρόεδρος ἐκκλησιάζεται πρίν ἀπό τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του καί ὁρκίζεται στήν Βίβλο πού καί αὐτή ἔχει τεθεῖ ἐσχάτως στό στόχαστρο τῶν ἐθνο-μηδενιστῶν. Οἱ ὁποῖοι πρέπει νά καταλάβουν ὅτι τά Ἔθνη δέν μηδενίζουν τήν ἱστορία τους οὔτε τήν ἀπαρνοῦνται!
