Μία ἡμέρα μετά τήν ἐπιχείρηση διαψεύσεως ἀπό τόν Πρωθυπουργό στήν Βουλή, ὅτι δέν εἶχε ἀνάμειξη στήν ἀλλοίωση τοῦ ἠχητικοῦ ντοκουμέντου, ὁ πρώην ὑπουργός Μεταφορῶν ἐδήλωσε στόν «Σκάι» ὅτι: «Δέν μπορεῖ κανείς νά πεῖ μέ βεβαιότητα ποιός πῆρε τά ἠχητικά ντοκουμέντα»
ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟ ἀφήνει τόν Πρωθυπουργό, σχετικά μέ τό ζήτημα τοῦ μοντάζ τῶν ἠχητικῶν ντοκουμέντων τῆς ὑποθέσεως τοῦ σιδηροδρομικοῦ δυστυχήματος τῶν Τεμπῶν, ὁ τότε ὑπουργός Συγκοινωνιῶν κ. Κώστας Καραμανλῆς. Ὁ κ. Καραμανλῆς φιλοξενήθηκε χθές στόν τηλεοπτικό σταθμό «Σκάι» καί στήν ἐκπομπή τῶν Δημήτρη Οἰκονόμου καί Ἄκη Παυλόπουλου, ἀπό τούς ὁποίους ἠρωτήθη σχετικῶς πρός τά δημοσιεύματα γιά τό μοντάζ τῶν ἠχογραφήσεων τῶν συνομιλιῶν τῆς μοιραίας νύκτας, μεταξύ τοῦ σταθμάρχου καί τῶν μηχανοδηγῶν. Ἀπό τήν ἀπάντηση πού ἔδωσε δέ, ἀφήνονται ἀνοικτά ὅλα τά ἐνδεχόμενα.
Ἀρχικῶς ὁ κ. Καραμανλῆς εἶπε σχετικῶς: «Μία κλασσική πολιτική ἀπάντηση θά ἦταν, ἐγώ παραιτήθηκα τό ἴδιο βράδυ. Τί μοῦ λέτε ἐσεῖς τί ἔγινε μετά; Καί νά πετάξω τήν μπάλλα στήν ἐξέδρα. Δέν πρόκειται νά τό κάνω, διότι ἡ θεωρία συνωμοσίας πρέπει νά τελειώσει. Ὅσο ἤμουν ὑπουργός δέν εἶχε περιέλθει στήν ἀντίληψή μου ὅ,τι συνέβαινε σέ αὐτούς τούς ὀργανισμούς». Συνεχίζοντας δέ ἀνέφερε: «Τό βράδυ ἐκεῖνο δέν μπορεῖ κανείς νά πεῖ μέ βεβαιότητα ποιός πῆρε τά ἠχητικά ντοκουμέντα. Ὅλα βρίσκονται στά χέρια τῶν ἀνακριτικῶν ἀρχῶν. Δέν τά ἔχετε ἀκούσει ὅλα οὔτε ἐσεῖς οὔτε ἐγώ. Θά τά ἀκούσουμε λοιπόν ὅλα καί θά βγάλουμε τά συμπεράσματά μας».
Ὑπενθυμίζεται ὅτι προχθές κατά τήν ὁμιλία του στήν Βουλή ὁ κ. Μητσοτάκης ἦταν κατηγορηματικός ὡς πρός τό ὅτι δέν εἶχε ἀνάμειξη στήν ἀλλοίωση τοῦ ἠχητικοῦ ντοκουμέντου. Εἶχε ἀναφέρει: «Ἀλλοιώθηκαν, λέει, οἱ διάλογοι ἐκείνης τῆς βραδιᾶς, ὥστε ὅλη ἡ εὐθύνη, ὑποτίθεται, νά στραφεῖ πρός τόν σταθμάρχη τῆς Λάρισας. Ἀναρωτιέμαι, ὅλες οἱ συζητήσεις μεταξύ τῶν μηχανοδηγῶν καί τῶν σταθμαρχῶν δέν ἦταν ἐξ ἀρχῆς στή διάθεση τῶν ἀνακριτικῶν ἀρχῶν; Γιατί, λοιπόν, κάποιος νά θέλει νά ἀλλάξει αὐτό τό δεδομένο;».
Ὁμιλῶν ἐξ ἄλλου σχετικῶς πρός τίς δικές του –πολιτικές– εὐθῦνες, ὁ πρώην ὑπουργός Μεταφορῶν ἀπήντησε στό σχετικό ἐρώτημα λέγοντας ὅτι «ἔχω πολιτική εὐθύνη γι’ αὐτό παραιτήθηκα ἀμέσως. Ὅταν φτάσαμε μέ τόν πρωθυπουργό ἐκεῖ, δέν θέλω νά εὐχηθῶ σέ κανέναν νά δεῖ αὐτές τίς σκηνές. Δέν ξέραμε ἀκόμα τί εἶχε συμβεῖ.»
Ναί μέν ὁ πρώην ὑπουργός Μεταφορῶν δηλώνει ὅτι πρέπει νά τελειώσουν οἱ θεωρίες συνωμοσίας, ὅμως ἐπί τῆς οὐσίας ἀνοίγει τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου, παραδεχόμενος ὅτι ὁ ἴδιος ὡς ἁρμόδιος ὑπουργός δέν μποροῦσε νά γνωρίζει ποιός πῆρε τά ἠχητικά ντοκουμέντα. Ἄν ὄχι αὐτός λοιπόν, ποιός; Μποροῦσε νά γνωρίζει ὁ Πρωθυπουργός; Ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τήν παραμικρή ἀνάμειξη στήν ἀλλοίωση; Διότι ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἔχει γίνει ἀποδεκτό ὅτι ἀλλοίωσις ὑπῆρξε (ἔστω καί ἄν στά χέρια τῶν ἀνακριτικῶν ἀρχῶν ἔφθασε ἐν τέλει τό πρωτογενές ὑλικό τῶν ἠχογραφήσεων), πρέπει νά ἐκινήθη ἕνας ὁλόκληρος μηχανισμός, ὁ ὁποῖος κατηύθυνε τήν ἀπόκτηση καί τήν ἐπεξεργασία τοῦ ὑλικοῦ καί τήν ἐν συνεχείᾳ διοχέτευσή του σέ μέσα ἐνημερώσεως, ὥστε νά γίνει ἔντεχνος ἐπικοινωνιακή ἐκμετάλλευσις.
Εἶναι προφανές ὅτι τό ἔργο αὐτό πρέπει νά τό ἔχει ἀναλάβει ὀργανωμένος μηχανισμός ἐπικοινωνιακῆς ὑποστηρίξεως, τόν ὁποῖο ἐλάχιστοι θά μποροῦσαν νά διαθέτουν.
