Ὁ ἀνίκητος πόλεμος καί ἡ κατά Θουκυδίδην «ὕβρις»

800 δισ. εὐρώ τό ἐνεργειακό κόστος γιά τήν Εὐρώπη – 20% ὁ πληθωρισμός τροφίμων στήν Ἑλλάδα. Οἱ ρωγμές στό ΝΑΤΟ πού θά «χάσει» τήν Τουρκία – Ἡ ἀποτυχία Πούτιν νά διασπάσει τήν Συμμαχία. Οὐδέν ἐδιδάχθησαν οἱ ΗΠΑ ἀπό τήν ἧττα στό Ἀφγανιστάν – Ἐσφαλμένες οἱ γεωστρατηγικές ἐπιδιώξεις τῶν ὑπερδυνάμεων

ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΕΣΑ …μαζικῆς παραπληροφορήσεως προσπαθοῦν νά πείσουν τό κοινό τους ὅτι ὁ ἀπό ἔτους διεξαγόμενος πόλεμος μεταξύ Ρωσσίας καί Οὐκρανίας ἐξελίσσεται 0-2, μέ τήν …Ἀμερική νά νικᾶ.

  • Τοῦ Κώστα Κόλμερ

Τό σουρρεαλιστικό μάτς εἶναι μᾶλλον ἰσόπαλον, μέ πολλά φάουλ, παράταση τοῦ ἀγῶνος καί πολύ ὑψηλό ἀνθρώπινο κόστος γιά Οὐκρανούς καί Ρώσσους (διά νά ἐπανέλθουμε στήν καθομιλουμένη ὁρολογία.) Ἕνα ἔτος παρῆλθε ἀφ’ ἧς στιγμῆς τά ρωσσικά τεθωρακισμένα εἰσέβαλαν στήν Οὐκρανία (16.2.22), ἀπ’ τήν ἐσφαλμένη πεποίθηση τοῦ Ρώσσου Προέδρου Βλαδίμηρου Πούτιν μιᾶς εὔκολης ἐπικράτησης, πού ὅμως ἀπεδείχθη φρούδη ἐλπίς του.

Οἱ ρωγμές στήν Νατοϊκή συμμαχία, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, δέν ἀπεκρύβησαν κατά τήν τελευταία σύνοδο τῶν 30 ὑπουργῶν Ἀμύνης τοῦ Βορειοατλαντικοῦ Συμφώνου (ΝΑΤΟ) στό Μόναχο. Τελικῶς οἱ δυτικοί σύμμαχοι συνεφώνησαν στήν ἀποστολή τῶν γερμανικῆς κατασκευῆς βαρέων ἁρμάτων ΛΕΟΠΑΡΝΤ 2 στό Οὐκρανικό μέτωπο, ἔπειτα ἀπ’ τήν ἱκανοποίηση τῆς ἀξίωσης τοῦ Γερμανοῦ καγκελλαρίου Ὄλαφ Σόλτς, νά στείλουν κι οἱ Ἀμερικανοί τά ἀντίστοιχα ἅρματα ΑΙΗΜΠΡΑΜΣ. Πρός ὥρας, οἱ εὐρωπαϊκές χῶρες ἀποστέλλουν στήν Οὐκρανία τά παρωχημένα ΛΕΟΠΑΡΝΤ 1.

Ὁ χρόνος ὅμως τρέχει κι ἐπίκειται ἡ ἐαρινή ἐπίθεση τῶν Ρώσσων πού στοχεύει στήν κατοχύρωση ἐδαφικῶν κατακτήσεων τῶν οὐκρανικῶν ἀκτῶν ἐπί τῆς Μαύρης Θαλάσσης, πλήν Ὀδησσοῦ. Τά ἅρματα Λέοπαρντ 2 ἔρχονται, ἀλλά ὁ οὐκρανικός στρατός χρειάζεται τρεῖς μῆνες γιά νά «τά μάθει». Ἡ ἑπομένη ἀπαίτηση τοῦ Οὐκρανοῦ Προέδρου Ζελένσκυ, νά δοθοῦν προηγμένα μαχητικά ἀεροσκάφη F-16 στήν οὐκρανική ἀεροπορία, δέν ἱκανοποιήθη. Ὁ πρώην διοικητής τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ ΝΑΤΟ, ναύαρχος Τζαίημς Σταυρίδης, ζωηρῶς ἀμφιβάλλει ἐάν ἡ παράδοση τῶν ἀμερικανικῶν μαχητικῶν εἶναι ἀποδοτική γιά τήν ἄμυνα τῆς …Ἀμερικῆς! Ἡ ἐξοικείωση τῶν Οὐκρανῶν πιλότων στά F16 ἀπαιτεῖ ἀκόμη περισσότερο χρόνο ἀπ’ ὅ,τι στά ἅρματα.

Προσέτι ὁ Οὐκρανός Πρόεδρος Βολοντυμύρ Ζελένσκυ, ἥρωας στό ΝΑΤΟ, δέν ἔλαβεν ὑπόσχεσιν ἐντάξεως τῆς Οὐκρανίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, παρά τήν θερμή ὑποδοχή τῆς ὁποίας ἔτυχε κατά τήν τελευταία ἐπίσκεψη στίς εὐρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ἡ αὐτοφυής διαφθορά στό πλούσιο οὐκρανικό ἔδαφος φοβίζει τήν εὐάλωτη θεσμικῶς Εὐρώπη. (Βλ. σχ. Μαρόκο, Κατάρ, OLAF κ.λπ. κ.λπ.) Τό εὐρωπαϊκό κόστος τοῦ πολέμου, σέ ἰσοδύναμο ἐνεργείας, ὑπολογίζεται σέ 800 δισ. εὐρώ, ἀλλά οἱ ἐπιπτώσεις στόν πληθωρισμό εἶναι ἐμφανεῖς. Στήν Ἑλλάδα τά τρόφιμα ἀνετιμήθησαν 20% παρά τούς ἐξορκισμούς τῆς κερδοσκοπίας ὑπό τοῦ κ. Γεωργιάδη. Ἀποδεικνύεται διά μίαν εἰσέτι φοράν ὅτι οἱ πόλεμοι εἶναι χρονοβόροι, ἀχάριστοι κι ἀπρόβλεπτοι. «Ἅπαξ καί πέσει ἡ πρώτη τουφεκιά, ὅλα τά ἐπιτελικά σχέδια ἀκυρώνονται» εἶχε προειδοποιήσει ὁ Πρῶσσος στρατάρχης Μόλτκε.

Στήν Οὐκρανία, εἰδικώτερον, στήν οὐσία κατέστη συντόμως Ρωσσοαμερικανική σύγκρουσις. Οὐδέποτε ἔπαυσε ὁ ἀνταγωνισμός δύο ὑπερδυνάμεων γιά τήν παγκόσμια πρωτοκαθεδρία ἰσχύος. Μέ τήν μόνη διαφορά, ὅτι οἱ Ρῶσσοι εὑρίσκονται ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μάχης στήν Οὐκρανία, ἐνῷ οἱ διεκδικητές τοῦ τίτλου, Ἀμερικανοί στρατηγοί, τόν διεξάγουν ἐξ ἀποστάσεως, χωρίς νά διαθέτουν αὐτόθι ἕναν στρατηγό σάν τόν Νταίηβιντ Πετρέους, πού διέσωσε τό κῦρος τῆς Ἀμερικῆς στό Ἰράκ. Μάλιστα, ὁ ἐπί κεφαλῆς τοῦ ΝΑΤΟ, γεν. γραμματεύς Γένς Στόλτενμπεργκ, εὑρίσκεται στήν ἀποδρομή. Στό Ἰράκ ὁ Πετρέους ἦταν π α ρ ώ ν, αὐτοπροσώπως, τό 2009, ὅταν ἐνίκησε τό ἰσλαμικό κράτος. Στήν Οὐκρανία ἡ γεωστρατηγική τῶν ἐμπολέμων εἶναι ἐπισφαλής ἐπί τοῦ παρόντος, καί εἶναι ἀσαφές τί ἐπιδιώκουν:

Ὁ Ρῶσσος Πρόεδρος Πούτιν ἀπέτυχε νά «ἀπομονώσει» τήν Οὐκρανία ἀπ’ τό ΝΑΤΟ, μέ τήν συμφωνία τοῦ Μίνσκ (2015) καί ἔπεσε στήν ἀμερικανική «παγίδα» ὅταν προσπάθησε ν’ ἀποφύγει «περικύκλωση» ἀπό τό ΝΑΤΟ. Μέ τήν ἐπίθεση στήν Οὐκρανία προσείλκυσε στήν δυτική συμμαχία οὐδέτερες (προηγουμένως) χῶρες, τήν Σουηδία καί Φινλανδία, κι… ἐπέτυχε νά ἐπανεξοπλίσει τήν Γερμανία πού τρόμαξε ἀκόμη καί ἀπόλεμες χῶρες, ὅπως ἡ Αὐστρία καί ἡ Ἑλβετία.

Οἱ Ἀμερικανοί, κληρονόμοι τῆς πολιτικῆς τῶν Κλίντον-Ὀμπάμα καί τῶν «ἀκαδημαϊκῶν» συμβούλων τοῦ ὁμογαλάκτου προέδρου Τζό Μπάιντεν, ἐπεχείρησαν νά φέρουν τό ΝΑΤΟ ὥς τήν Γεωργία καί Μολδαβία, ἀλλά δέν ἐδιδάχθησαν τίποτε ἀπό τήν ἧττα στό Ἀφγανιστάν ἀπ’ ὅπου ἔφυγαν νύκτωρ. Τώρα κινδυνεύουν νά ἀποδιώξουν ἀπ’ τήν συμμαχία τήν Τουρκία, πού ἀρνεῖται νά δεχθῇ τήν Σουηδία στό ΝΑΤΟ, γιά λόγους ἐσωτερικῆς κατανάλωσης –ἐκλογές γάρ ἔχει ὁ Ἐρντογάν.

Οἱ Γερμανοί κυβερνῶντες δέν ἐσκέφθησαν πόσον ἀντιδημοφιλής στήν Γερμανία εἶναι πρόταση, νά ξαναστείλουν τά ἅρματά των ἐναντίον τῶν Ρώσσων καί μάλιστα ἄνευ ἀνδρῶν τῆς Μπούντεσβερ. Τά «Πάντσερ» τῆς Βέρμαχτ ἀπέτυχαν στό Κούρσκ τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ρωσσίας τό 1943 καί τά ἐξελιγμένα «Τάιγκερ» ἀκινητοποιήθηκαν (ἀρουραῖοι ἔφαγαν τό περίβλημα τῶν καλωδίων τους) στό Στάλινγκραντ ἀπ’ ὅπου ἄρχισε ἡ κατάρρευση τοῦ Χιτλερισμοῦ. Ἀκόμη ἐπιζοῦν στήν Γερμανία ὀλίγοι στρατιῶτες ἀπ’ τούς λίγους πού διεσώθησαν ἀπό τούς Ρώσσους τοῦ στρατηγοῦ Βασίλι Κόνιεφ καί ἐνθυμοῦνται τήν τραγωδία τῆς στρατιᾶς τοῦ φόν Πάουλους. Ὁ σημερινός καγκελλάριος Ὄλαφ Σόλτς δέν εἶναι «φύρερ» καί συναντᾶ δυσκολίες ἀκόμη καί μέσα στήν κυβέρνησή του γιά τήν περαιτέρω κλιμάκωση τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία. Τό ΝΑΤΟ, ἕνας παρωχημένος ὀργανισμός… «ἀσφαλείας» τῆς… Ἀμερικῆς (βλ. Κύπρος, Σερβία, Μολδαβία προσεχῶς), ἀπέκτησε νέο ἀντικείμενον: τό Οὐκρανικό μέτωπο, κι ἔτσι οἱ 35.000 ὑπάλληλοι τοῦ ἐξησφάλισαν τήν συνέχιση τῶν παχυλῶν μισθῶν καί προνομίων των.

Συντόμως ὁ ἐπιθετικός ὀργανισμός θ’ ἀποκτήσει νέον ἤ νέα ἐπί κεφαλῆς. Μέχρις στιγμῆς, οἱ Ἀμερικανοί δέν ἐπανέλαβαν τό λάθος τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Βελιγραδίου ἐπί 77 ἡμέρες τό 1999, διότι μέ τήν Μόσχα ὁ κίνδυνος ἑνός πυρηνικοῦ πολέμου δέν ἀποκλείεται. Τό κόστος τοῦ πολέμου ἐπί τοῦ παρόντος φέρει ὁ οὐκρανικός λαός, πού βλέπει τίς πόλεις του νά καταστρέφονται καί τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις των ν’ ἀποδεκατίζονται. Ἡ Πολωνία δέν ἀπέχει πολύ καί οἱ βαλτικές χῶρες εἶναι εὐάλωτες στίς ρωσσικές δυνάμεις τοῦ Καλίνινγκραντ, τό πρώην πρωσσικό Καίνιξμπεργκ πού κληρονόμησε ἡ Ρωσσία ἀπό τήν ἐποχή διαλύσεως τῆς ΕΣΣΔ τό 1989.

Ἀνάλογες ἀπώλειες μέ τόν οὐκρανικό στρατό ὑφίστανται κι οἱ Ρῶσσοι, ἀλλά ἡ χώρα τους, μεγάλη μέ μεγάλο πληθυσμό, μπορεῖ νά ἀνθέξει μακρά παράταση τοῦ ἀγῶνος, ὅπως ἀπέδειξε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Οἱ ζημίες τῆς ρωσσικῆς οἰκονομίας ἄρχισαν νά γίνονται αἰσθητές μέ τίς ἐμπορικές κυρώσεις τῆς Δύσεως πού ἐπιτείνονται. Ἀλλά «συνηθισμένη…ἡ Ρωσσία ἀπ’ τά χιόνια»…

Συνελόντι εἰπεῖν, ἀμφότερες οἱ γεωστρατηγικές ἐπιδιώξεις τῶν ὑπερδυνάμεων, Ἀμερικῆς καί Ρωσσίας, ἀποδεικνύονται ἐσφαλμένες καί στηριγμένες εἰς λανθασμένες πληροφορίες. Ὑπερεκτίμησαν τίς δυνάμεις των καί τώρα ψάχνουν γιά εἰρηνομεσίτη. Ἐν τούτοις, ὁ μέν ρωσσικός στρατός εἶναι πολύ μεγάλος γιά νά ἡττηθῇ ἀπό τούς Οὐκρανούς, ἡ δέ Ἀμερική πολιτικῶς δέν ἀντέχει ἄλλη μιά γεωπολιτική ἧττα οὔτε νά παραδεχθεῖ τήν προσάρτηση τῆς νοτιοανατολικῆς Οὐκρανίας ἀπό τήν Ρωσσία. Συνακόλουθος θά ἦταν τότε μία εἰσβολή τῆς Κίνας στήν Ταϊβάν κι ἡ προσάρτηση τῆς βορείας Κύπρου στήν Τουρκία.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού στρατηγικές εἰσβολές πρέπει νά καταδικάζονται ἀκόμη καί ὅταν ἔχουν κάποια λογική ἐξήγηση. Ὁ οὐκρανικός πόλεμος ὑπῆρξε μεγάλη δοκιμασία γιά τίς ἑλληνορωσσικές σχέσεις, ἀλλά ἡ κρίσις τῶν διμερῶν σχέσεων θά παραταθῇ μέχρις ὅτου εὑρεθῇ ἕνας νέος Χένρυ Κίσσινγκερ, μέ μία φόρμουλα εἰρήνευσης εἴτε ἀντικατασταθῇ ὁ Πρόεδρος Πούτιν στήν ρωσσική ἡγεσία –πρᾶγμα πού δέν ἀποκλείεται.

Ταχεῖα κατάληξη τοῦ πολέμου δέν φαίνεται στόν ὁρίζοντα ὅσο καί ἄν τό ἐπιθυμοῦν οἱ σιωπηρές πλειοψηφίες στήν Εὐρώπη καί Ρωσσία. Τελικῶς, εἶναι ἐκεῖνες πού καταβάλλουν τό ὑψηλό κόστος, ἀνεξαρτήτως τῆς ἐκβάσεως τοῦ πολέμου. Τό ἀμερικανικό δολλάριο κερδίζει ἔδαφος ἀπέναντι στά ξένα νομίσματα ἐνῷ τά ἐπιτόκια ἀνεβαίνουν λόγῳ πληθωρισμοῦ καί δέν θά τά ξαναδοῦμε «μηδενικά». Αὐτές εἶναι «παράλληλα …ὠφέλειες» τῆς Ἀμερικῆς πού δέν ἀποδίδονται συνήθως στήν ἐμπόλεμη κατάσταση τῆς Εὐρώπης. Ὑπάρχει πάντως μία ἀδιόρατη συνάφεια, ἐνῷ τά ἀπρόοπτα καραδοκοῦν. Ὅπως στήν Τουρκία, μέ τόν τρομακτικό σεισμό τῆς 6ης Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. Οἱ ἐμφανεῖς ἀποτυχίες τῶν Πούτιν, Μπάιντεν, Στόλτενμπεργκ καί Ἐρντογάν στήν προάσπιση τῆς εἰρήνης δικαιώνουν γιά ἄλλη μία φορά τόν Θουκυδίδη, πού στηλίτευε τήν ὕβριν τῆς ἀνεξελέγκτου ἐξουσίας.

Κεντρικό θέμα