Ἡ λογοκρισία στήν Δύση

Ἀπό τήν ἐξαγγελία τοῦ ἀντιπροέδρου τῶν Δημοκρατικῶν Τίμ Γουώλς, ὅτι «δέν θά ὑπάρξει καμμία ἐγγύησις τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως ἐφ’ ὅσον ἐκλεγοῦμε», τό σχέδιο-φίμωτρο τῆς φόν ντέρ Λάυεν σέ ΜΜΕ
μέ ἄλλοθι τά fake news, τό λουκέτο στά ρωσσικά ΜΜΕ, μέχρι τήν ἀπόλυση τοῦ Κίμμελ ἀπό τόν Τράμπ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ Τράμπ ἐξελέγη μέ σημαία της τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου. Ὅμως παραμένει ἐγκλωβισμένη στόν φαῦλο κύκλο τῶν περιοριστικῶν μέτρων πού εἰσήχθησαν ἀπό τούς Δημοκρατικούς κατά τήν διάρκεια τῆς προεδρίας Ὀμπάμα καί Μπάιντεν. Καί ὅπως βλέπουμε στήν χθεσινή περίπτωση τῆς ἀναστολῆς τῆς ἐκπομπῆς τοῦ Τζίμμυ Κίμμελ, ἐπιβάλλει περιορισμούς, ἐπικαλουμένη τό ὄνομα ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Τσάρλι Κέρκ, πού σέ ὅλη τήν ζωή του πάλεψε ἐναντίον τῆς λογοκρισίας.

Διαψεύδονται ἤδη οἱ ἐλπίδες πολλῶν πού προσέβλεπαν στόν Ντόναλντ Τράμπ γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς στοιχειώδους ἐλευθερίας τοῦ λόγου καί τοῦ φρονήματος. Ὁ κατήφορος εἶναι δύσκολο νά ἀντιστραφεῖ. Καί ἀκόμη ὁ δυτικός κόσμος συνεχίζει νά διολισθαίνει σέ αὐτόν, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου. Ἡ διαφορά εἶναι ὅτι ἐπί διακυβερνήσεως Δημοκρατικῶν, οἱ φιμώσεις καί οἱ περιορισμοί τῶν ἐλευθεριῶν εἴτε ἀποκρύπτοντο, εἴτε ἀκόμη καί ἐπικροτοῦντο ἀπό τούς ἑσμούς τῶν συστημικῶν μέσων ἐνημερώσεως, ἐνῷ σήμερα καταγγέλλονται. Τό ἀποτέλεσμα ὅμως εἶναι τό ἴδιο.

Ἄς δοῦμε τήν τελευταία περίπτωση τοῦ Τζίμμυ Κίμμελ. Αὐτό πού εἶπε στήν ἐκπομπή του γιά τήν δολοφονία τοῦ Τσάρλι Κέρκ ἦταν: «Φθάσαμε σέ νέα ὕψη αὐτό τό σαββατοκύριακο μέ τή συμμορία MAGA νά προσπαθεῖ ἀπελπισμένα νά παρουσιάσει αὐτόν τόν νεαρό πού δολοφόνησε τόν Τσάρλι Κέρκ ὡς ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό δικό της καί νά κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά ἐξασφαλίσει πολιτικό κέρδος». Οὔτε πανηγύρισε τήν δολοφονία οὔτε προέτρεψε σέ βίαιες πράξεις. Ἐξέφρασε μιά γνώμη. Καί ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος Τράμπ, ἄν ἤθελε νά εἶναι συνεπής πρός τίς ἀρχές τίς ὁποῖες ἔχει διακηρύξει, θά ἔπρεπε νά τόν ὑποστηρίξει καί νά ταχθεῖ ὑπέρ τοῦ δικαιώματος νά ἐκφράζει τήν ἄποψή του.

Τό γεγονός ὅτι ὁ Τζό Μπάιντεν καί οἱ περί αὐτόν κατά τήν περίοδο 2020-2024 πίεζαν τίς ἑταιρεῖες κοινωνικῆς δικτυώσεως γιά νά λογοκρίνουν τίς ἀπόψεις πού δέν τούς ἄρεσαν, δέν εἶναι δικαιολογία γιά νά συνεχισθεῖ ἡ ἴδια τακτική καί σήμερα.

Ἄν οἱ πολῖτες τῶν ΗΠΑ ἤθελαν τήν τακτική τῆς λογοκρισίας καί τοῦ περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου, θά εἶχαν ψηφίσει τήν Κάμαλα Χάρρις, ὄχι τόν Ντόναλντ Τράμπ. Ἄλλως τε τό στρατόπεδο τῶν Δημοκρατικῶν διεκήρυττε τήν πρόθεσή του νά ἀπαγορεύσει τόν ἐλεύθερο λόγο.

Παραθέτοντας τίς δηλώσεις τῶν ἰδίων ἀνεδείκνυε τό ζήτημα ἡ «Ἑστία» στίς 27 Αὐγούστου 2024 ὑπό τόν τίτλο: «Ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως:

“Δέν θά Ὑπάρξει καμμία ἐλευθερία ἐκφράσεως”!» Τάδε ἔφη ὁ ὑποψήφιος ἀντιπρόεδρος τῶν Δημοκρατικῶν Τίμ Γουώλς. Καί δέν σηκώθηκαν καί οἱ πέτρες νά κυνηγήσουν τόν ἴδιο καί τήν Κάμαλα Χάρρις πού περιέλαβαν στό πρόγραμμά τους περιορισμούς σέ μιά ἀπό τίς βασικώτερες ἐκφάνσεις ἑνός δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου, ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως, ἡ ἐλευθερία τοῦ φρονήματος ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ συγχρόνου κοινοβουλευτισμοῦ. Τά θεμέλια τῶν δημοκρατιῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Φαίνεται ὅμως ὅτι οἱ Δημοκρατικοί τῶν ΗΠΑ εἶναι κατ’ ὄνομα μόνον δημοκράτες. Διότι ὁ Τίμ Γουώλς ἐπευφημήθηκε στό συνέδριό τους, τό ὁποῖο ἐπεκύρωσε τήν ὑποψηφιότητα τῆς Κάμαλα Χάρρις γιά τήν προεδρία καί τοῦ ἰδίου γιά τήν θέση τοῦ δευτέρου τῇ τάξει πολιτειακοῦ παράγοντος τῶν ΗΠΑ.

Γιά τήν ἀκρίβεια, ὁ Τίμ Γουώλς εἶπε ὅτι «ἐάν ἐκλεγοῦμε, δέν θά ὑπάρξει καμμία ἐγγύησις τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως», ἐπικαλούμενος ὡς δικαιολογία ὅτι πρέπει νά ἐλεγχθεῖ ἡ «παραπληροφόρησις» καί πρέπει νά περιορισθεῖ ὁ «ἐπιθετικός» λόγος πού ὑποκρύπτει «μῖσος».

Στό ἴδιο μῆκος κύματος καί ἡ γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν. Παραμονές τῶν τελευταίων εὐρωεκλογῶν, ἡ Πρόεδρος τῆς Κομμισσιόν Οὔρσουλα φόν ντέρ Λάυεν ὑπήσχετο τήν δημιουργία μηχανισμοῦ λογοκρισίας γιά τόν ἔλεγχο τῶν ψευδῶν εἰδήσεων (fake news) ὑπό τόν ἄκρως παραπλανητικό τίτλο «ἀσπίδα Δημοκρατίας». Ἐτόνιζε μάλιστα ὅτι ἡ πρωτοβουλία θά υἱοθετήσει ἐπίσης μιά σκληρή προσέγγιση ἔναντι τῆς παραπληροφορήσεως ἑστιάζοντας στήν προληπτική «καταστροφή» της! Καί δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε τό γεγονός ὅτι μέ ἀφορμή τόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, ἡ «δημοκρατική» Εὐρώπη ἀπηγόρευσε τήν μετάδοση τῶν ρωσσικῶν μέσων ἐνημερώσεως στίς χῶρες-μέλη της πού κόπτονται –ὑποτίθεται– γιά τήν ἐλευθερία.

Καί στήν Ἑλλάδα βέβαια μπορεῖ νά μήν γίνονται δηλώσεις, ὁμιλοῦν ὅμως οἱ πράξεις τῆς Κυβερνήσεως. Νά ἀναφερθοῦμε στίς «λίστες» (Πέτσα καί ἄλλες) παροχῶν πρός ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ; Νά ἀναφερθοῦμε στίς «προληπτικές» ἀπαγορεύσεις ραδιοφωνικῶν σταθμῶν ὅπως ὁ «Δημοκρατία FM»; Ἤ στήν συμπεριφορά πρός τήν ἐφημερίδα μας, στήν ὁποία ἐπί ἕξι χρόνια δέν ἔχει δοθεῖ δικαίωμα ἐρωτήσεως πρός τόν Πρωθυπουργό κατά τήν συνέντευξή του στήν ΔΕΘ; Πόσο μπορεῖ νά φοβοῦνται τήν ἐλευθερία;