ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2024

Ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τιμᾶ τούς τρεῖς ἥρωες τῶν Τεμπῶν

Γιά τίς ἐξαιρετικές πράξεις τους, μέ τίς ὁποῖες ἔσωσαν μέ αὐταπάρνηση δεκάδες ζωές

«ΤΟ ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ τούς συνανθρώπους μας, αὐτό μᾶς κάνει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ὄχι ἥρωες.» Αὐτά ἦταν τά λόγια ἑνός ἐκ τῶν τριῶν νέων, 18 ἕως 20 ἐτῶν τό πολύ, πού, μέ ἀπαράμιλλη πράξη αὐτοθυσίας, διέσωσαν πολλούς συνεπιβάτες τους, μεταξύ αὐτῶν μητέρες μέ μωρά, μέσα ἀπό τήν φλεγομένη ἁμαξοστοιχία Intercity, στά Τέμπη.

Μέ πραγματικό κίνδυνο τῆς δικῆς τους ζωῆς, ἀφοῦ ἀνά πᾶσα στιγμή διέτρεχαν τόν κίνδυνο νά χαθοῦν καί αὐτοί ἀπό κάποια ἔκρηξη. Καί ὅμως, δέν τό σκέφθηκαν οὔτε μία στιγμή, δέν ὑπελόγισαν τά νιάτα τους, ὅτι ἔχουν μία ζωή μπροστά τους. Καί ἔπραξαν τό καθῆκόν τους, τό ἀνθρώπινο καθῆκόν τους.

Τόν 20χρονο Ἀνδρέα Ἀλικανιώτη, τόν 20χρονο Μιχάλη Κλάψη καί τόν 18χρονο Ἄγγελο Τσιαμούρα –γιατί αὐτά εἶναι τά ὀνόματα τῶν τριῶν σύγχρονων ἡρώων καί προτύπων– πρόκειται νά τιμήσει ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, συμφώνως μέ πληροφορίες τῆς ἐφημερίδος μας. Ἡ βράβευσις θά ἀποφασισθεῖ σέ προσεχῆ συνεδρίαση τοῦ Ἱδρύματος, καί ἀναμφιβόλως πρόκειται γιά μία ἀξιέπαινη πρωτοβουλία!

Ἐν μέσῳ στιχομυθιῶν πού βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητος, μεταξύ ἐκείνων, πού ἦσαν ἐντεταλμένοι γιά τήν ἀσφάλεια τῶν συρμῶν –οἱ ὁποῖες προδίδουν ἐλαφρότητα καί ἔλλειψη ὑπευθυνότητος, τό ὀλιγώτερο– οἱ τρεῖς ἔφηβοι κατέδειξαν μέ τό παράδειγμά τους ὅτι ἐκτός ἀπό τήν Ἑλλάδα πού μᾶς πληγώνει, ὑπάρχει καί ἡ Ἑλλάς πού μᾶς κάνει ὑπερήφανους καί μᾶς ἀνυψώνει.

Τί ἔκαναν, ὅμως, τό μοιραῖο βράδυ τοῦ φοβερότερου σιδηροδρομικοῦ δυστυχήματος οἱ τρεῖς νέοι; Ὁ μικρότερος τῆς παρέας, ὁ πρωτοετής φοιτητής στό τμῆμα Οἰκονομίας καί Διοικήσεως Ἐπιχειρήσεων, Ἄγγελος Τσιαμούρας, ἦταν στόν τραῖνο ἐρχόμενος ἀπό τήν Πάτρα, ὅπου εἶχε πάει μέ τούς φίλους του γιά τό καρναβάλι. Μετά τό ἀρχικό σόκ τῆς συγκρούσεως καί χωρίς νά χάσει χρόνο, «μαζί μέ τόν φίλο μου Γιῶργο τρέξαμε στά βαγόνια 3 καί 4 γιά νά σώσουμε, ὅσο τό δυνατόν, περισσότερο κόσμο καί καταφέραμε μαζί μέ τούς διασῶστες νά βγάλουμε 16 ἄτομα. Τό μόνο πού σκεφτόμουν ἦταν ὅτι ἔπρεπε νά σώσω ἀκόμη ἕνα ἄτομο.»

Σέ μία ἀπό τίς συνεντεύξεις δέ, πού ἔδωσε τίς ἑπόμενες ἡμέρες, ἔλεγε: «Δέν εἶμαι ἥρωας, μήν μέ ἀποκαλεῖτε ἔτσι. Ἔκανα ἁπλά τό καθῆκόν μου, ἔναντι τῶν συνανθρώπων μου». Ἄλλως τε, συνέχιζε, «τό νά βοηθᾶμε τούς συνανθρώπους μας, αὐτό μᾶς κάνει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ὄχι ἥρωες.» Ἐκφράζοντας, ταυτοχρόνως, τά συλλυπητήριά του πρός τούς γονεῖς τῶν νεκρῶν, ἀνέφερε: «Πονάω πού χάθηκαν τόσες ἀθῶες ψυχές. Πού δέν καταφέραμε νά σώσουμε ἕναν ἀκόμη, ἕναν παραπάνω. Μοῦ τηλεφώνησαν μανάδες καί μέ ρώτησαν, “Εἶδες τό παιδί μου; Ξέρεις ἄν εἶναι ζωντανό;” Ἐγώ τί νά πῶ; Ποιός θά ἀπαντήσει σέ αὐτούς τούς γονεῖς; Μιά προσευχή καί ἕνα κεράκι μπορῶ νά ἀνάψω… Θεέ μου, ἀγκάλιασε τούς ἀγγέλους σου».

Στό τραῖνο ἐπέβαιναν ἐπίσης δύο συμφοιτητές, οἱ 20χρονοι Ἀνδρέας Ἀλικανιώτης καί Μιχάλης Κλάψης. «Ἔκανα αὐτό πού ἔνιωθα νά κάνω ὡς ἄνθρωπος» ἀφηγεῖται ὁ πρῶτος ἐξ αὐτῶν. Καί περιγράφει πρῶτα πῶς κατάφερε νά ἐπιζήσει καί, μετά, πῶς βοήθησε συνεπιβάτες του νά σωθοῦν καί ἐκεῖνοι.

Μιλοῦσε συνεχῶς σέ τραυματίες… μέχρι νά ἔλθουν οἱ διασῶστες.

Ὁ Ἀνδρέας Ἀλικανιώτης ἦταν στό δεύτερο βαγόνι, μαζί μέ ἄλλους δέκα σπουδαστές τῆς Ἀκαδημίας Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ (ΑΕΝ Μακεδονίας).

Μόλις συνειδητοποίησε ὅτι εἶναι καλά στήν ὑγεία του, «εἶχα τήν ψυχραιμία νά βοηθήσω κόσμο νά βγεῖ καί δέν ἤμουν μόνος μου σέ αὐτό.

Ὅλοι ὅσοι μπορούσαμε, βοηθήσαμε.» Τελικῶς, ἔσπασε τό τζάμι τοῦ βαγονιοῦ του καί ἔσωσε τήν ζωή τοὐλάχιστον δέκα ἐπιβατῶν.

«Δέν θέλω νά μέ ἀποκαλεῖτε ἥρωα. Τό ἔχω ξαναπεῖ καί θά τό ξαναπῶ. Δέν θεωροῦμαι ἥρωας, εἶμαι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ἕνας θνητός πού ἔτυχε νά ἔχω μιά καλύτερη ψυχολογία, τήν ψυχραιμία, καί κατάφερα ἐκείνη τήν ὥρα ἐπειδή μποροῦσα, ἐπειδή δέν εἶχα κάποιο σημαντικό τραῦμα, νά βοηθήσω κόσμο.» Καί, ἐν κατακλεῖδι, «ἐγώ βοήθησα ἐπειδή αὐτό λέει ἡ συνείδησή μου.»

Ὁ Μιχάλης Κλάψης, ἀπό τούς Λειψούς, πού σπουδάζει στήν Θεσσαλονίκη, εἶναι ἐκεῖνος πού τόν ἀκούσαμε νά λέει ὅτι βοήθησε μιά τρομοκρατημένη μητέρα νά βρεῖ τό μωρό της, πού εἶχε βρεθεῖ κάτω ἀπό ἕνα κάθισμα. Εὐτυχῶς καί οἱ δύο, μητέρα καί μωρό, εἶναι καλά στήν ὑγεία τους. Εἶναι ἐκεῖνος πού ἔβγαλε ἀπό τήν ἐπιβατική ἁμαξοστοιχία μιά κοπέλλα στά χέρια. Καί, στήν συνέχεια, ἐπέστρεψε στό τραῖνο γιά νά σώσει καί ἄλλους. Καί, τῷ ὄντι, ἔσωσε πολλούς, ὅσους, δηλαδή, μποροῦσε νά σώσει, ἀφοῦ κάποιοι ἄνθρωποι ἦσαν πλακωμένοι ἀπό τίς λαμαρίνες.

Τυχερή ἡ Ἑλλάδα μας πού διαθέτει τέτοιους νέους! Καί ἄς μήν θέλουν οἱ ἴδιοι νά ἀποκαλοῦνται ἥρωες…


Κεντρικό θέμα