Διεργασίες για να κρατηθεί ο Ερντογάν στο προσκήνιο
Ανακατατάξεις κυοφορούνται στην Τουρκία, όπου ο Πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να συγκεράσει τόσο τις πολιτικές δυνάμεις που διαμορφώνονται στο εσωτερικό, όσο και τις εξωτερικές επιδράσεις που επιδιώκουν να διαμορφώσουν την επομένη ημέρα. Ο μεν Ερντογάν έχει μοναδικό στόχο την επανεκλογή του και την παραμονή του στην εξουσία. Οι δε εξωτερικές επιδράσεις αποσκοπούν στην εμπλοκή πολιτικών δυνάμεων που πρεσβεύουν ηπιώτερες προσεγγίσεις που θα μπορούσαν να μειώσουν τις εντάσεις και να κρατήσουν την Τουρκία στο δυτικό άρμα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ερντογάν δεν θα μπορέσει να επιβιώσει χωρίς πολιτικούς εταίρους. Σήμερα έχει δίπλα του τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί του κόμματος Εθνικιστικής Δράσεως, των Γκρίζων Λύκων δηλαδή, που εκπροσωπεί τις πλέον ακραίες εκφάνσεις του τουρκικού επεκτατισμού. Όμως ο Ερντογάν έχει υποστεί απώλειες από το ίδιο το κόμμα του. Απώλειες που θεωρούνται μετριοπαθή στοιχεία και που συσπειρώνονται γύρω από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Αλή Μπαμπατζάν, ο οποίος ανέκαθεν ετύγχανε αποδοχής από συγκεκριμένους κύκλους του διεθνούς πολιτικού γίγνεσθαι. Δεν είναι τυχαίο, ότι ήδη το 2012 είχε συμπεριληφθεί από το περιοδικό Timeστον κατάλογο των «προσώπων με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως». Τέτοιες διακρίσεις είναι ενδεικτικές σχεδίων που μπορεί να υπάρχουν για την ανέλιξη πολιτικών ανά τον κόσμο.
Ο Μπαμπατζάν σήμερα, φαίνεται να συσπειρώνει ποσοστό της τάξεως του 8% κάτι που του δίνει την προοπτική να καταστεί ρυθμιστικός παράγων για τα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Μια τέτοια συνεννοήσις μπορεί να εκτοπίσει τον Μπαχτσελί, αλλά θα απαιτήσει και εξιλαστήρια θύματα από πλευρά Ερντογάν, στα οποία θα χρεωθούν οι σημερινές ακραίες θέσεις.
Πρώτος υποψήφιος για αυτό φαίνεται ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Αφ’ ενός είναι ένας πολιτικός υψηλού προφίλ που υπερθεματίζει σε ακραίες δηλώσεις, ενίοτε ξεπερνώντας τον ίδιο τον Ερντογάν. Αφ’ ετέρου είναι ήδη σε δυσμένεια καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος φέρεται να χρεώνει στους χειρισμούς του την αποτυχία της χώρας του να πείσει τους Αμερικανούς να αποφύγουν την επιβολή κυρώσεων σε αυτήν. Να σημειωθεί ότι το υπουργείο Εξωτερικών διαχειρίζεται σημαντικά κεφάλαια, τα οποία η Τουρκία δαπανά για την εξαγορά υποστηρικτών και την χρηματοδότηση εταιρειών lobbyingστα αμερικανικά κέντρα εξουσίας. Μπορεί δηλαδή κατ’ εξοχήν, να χρεωθεί όλες τις αστοχίες της τουρκικής κυβερνήσεως, αλλά και να του χρεωθούν ατυχείς επιλογές στην επιλογή των τρόπων επηρεασμού των Αμερικανών νομοθετών.
Πέρα όμως από αυτά, η θέσις του υπουργού Εξωτερικών είναι αυτή στην οποία θα ήθελε ο διεθνής παράγων να δει τον Μπαμπατζάν, τον οποίο θεωρεί «αξιόπιστο συνομιλητή». Έχοντας διατελέσει υπουργός Εξωτερικών το 2007, θα είναι αναμενόμενο να τοποθετηθεί και πάλι εκεί, επανερχόμενος ως κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν.Η διαδικασία δεν θα είναι εύκολη. Βασικό στοιχείο όμως είναι η βούλησις του Ερντογάν να παραμείνει στην εξουσία, κάτι για το οποίο είναι πρόθυμος να θυσιάσει και τον επί εξαετία υπουργό Εξωτερικών του, όσο και τον ακραίο κυβερνητικό του εταίρο.
