Οἱ ἀληθινοί Μακεδόνες ἔλειπαν ἀπό τήν φιέστα

Οἱ πένθιμες καμπάνες καί τά ΜΑΤ τῆς ἀριστερᾶς

ΜΕΓΑΛΟΙ ἀπόντες ἀπό τήν φιέστα τῆς ὑπογραφῆς τοῦ προσυμφώνου μέ τά Σκόπια ἦσαν οἱ ἴδιοι οἱ Μακεδόνες. Δέν τούς ἤθελαν οἱ συμβαλλόμενοι. Πρῶτος ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ὁ ὁποῖος ἐπί τούτω προφανῶς εἶχε ἐξουσιοδοτήσει τήν ἐφαρμογή αὐστηρῶν κατασταλτικῶν μέτρων ὥστε νά μήν πλησιάσει κανείς στίς Πρέσπες. Ἀποκομμένοι δρόμοι, κλοιοί ἀπό ΜΑΤ καί ἄλλες ἀστυνομικές δυνάμεις, δακρυγόνα καί ἑλικόπτερα δέν ἄφηναν κανέναν νά περάσει. Ὅλη ἡ δύναμις τήν ὁποία κάποτε ὑποσχόταν ἡ Κυβέρνησις ὅτι θά ἀποδεσμεύσει γιά νά ἀντιμετωπίσει τήν ἐγκληματικότητα εἶχε συγκεντρωθεῖ μεταξύ Πισοδερίου καί Πρεσπῶν. Εἶχε τήν ἀποστολή νά κρατήσει τούς πολῖτες μακρυά ἀπό τήν ἀριστερή Κυβέρνηση. Ὅπως μιά μέρα νωρίτερα, ἡ ἴδια Ἀστυνομία, τά ἴδια ΜΑΤ καί τά ἴδια δακρυγόνα, κρατοῦσαν τούς διαμαρτυρομένους πολῖτες σέ ἀπόσταση ἀπό τήν Βουλή. Ἡ ἀριστερή Κυβέρνησις δέν ἀνέχεται πολῖτες πού διαφωνοῦν μαζί της.

Ἀλλά οὔτε καί ὁ Ζόραν Ζάεφ ἤθελε τούς Μακεδόνες παρόντες. Πῶς θά μποροῦσε παρουσίᾳ τῶν γνησίων ἀπογόνων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου νά προβάλει τήν μικρότητα τοῦ ἀθύρματος Σλάβων καί Ἀλβανῶν πού καπηλεύονται τήν Μακεδονία καί τό ὄνομά της; Πῶς θά μποροῦσε νά παρασιωπήσει τούς ἀγῶνες ἑνός ἔθνους πού ἐπί αἰῶνες δέν ἔπαυσε ποτέ νά διεκδικεῖ τήν ἑλληνική ταυτότητά του ἔναντι Ὀθωμανῶν, Τούρκων, Νεοτούρκων κομμιτατζήδων καί ἄλλων ἐπιβούλων πού πάσχιζαν νά τήν ἐξαλείψουν;

Ἐκεῖ συμφωνοῦσαν καί ὁ Τσίπρας καί ὁ Ζάεφ. Ἀλλά ἄν μποροῦσαν νά σταματήσουν τούς Μακεδόνες πού ἤθελαν νά δείξουν τήν ἀντίθεσή τους μέ τήν συμφωνία τά ΜΑΤ τῆς ἀριστερᾶς, δέν ἦσαν εἰς θέσιν νά διαγράψουν ἀπό τόν ἀέρα τούς ἤχους ἀπό τίς καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν ἀπό ὅλες τίς ἐκκλησίες τῆς Φλωρίνης, πού ἠχοῦσαν πένθιμα μέ ἐντολή τοῦ Μητροπολίτου Θεοκλήτου. Στό χωριό Ψαράδες ἡ ἑλληνική Σημαία μονίμως ἐπηρμένη στήν πρόσοψη τῆς ἐκκλησίας, πού ἐπίσης οἱ καμπάνες της ἠχοῦσαν πένθιμα, ἔδειχνε τούς ἑτερόκλητους προσκεκλημένους τοῦ Πρωθυπουργοῦ· ὅτι ἡ ψυχή τῆς πραγματικῆς Ἑλλάδος κινεῖται σέ ρυθμούς διαφορετικούς ἀπό τόν δικό του. Σέ ρυθμό διαφορετικό ἀπό τό νταοῦλι του τό ὁποῖο ἔχει πλέον καταντήσει καί τῶν ἀγορῶν ἀκόμη περίγελως…