Ζητεῖ χαμηλότερες συντάξεις, κόψιμο ἀφορολογήτου
ΣΤΗΝ ΛΗΨΗ σκληρῶν μέτρων γιά νά ἀντιστραφεῖ ἡ πορεία τῆς οἰκονομίας ἐπιμένει τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο, πού δείχνει ἀμετανόητο, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ χώρα εύρίσκεται ἐκτός μνημονίου. Προτείνει νέα μείωση στίς συντάξεις γιά τούς παλαιούς συνταξιούχους μέσω τῆς καταργήσεως τῆς προσωπικῆς διαφορᾶς, κόψιμο τοῦ ἀφορολογήτου, κατάργηση τῆς λεγομένης 13ης συντάξεως, μαχαίρι σέ ρυθμίσεις χρεῶν καί τά μέτρα προστασίας τῆς κατοικίας τῶν ὀφειλετῶν, ἐπειδή δέν εὐνοοῦν τήν καλλιέργεια συνειδήσεως πληρωμῶν καί τήν ἐπιτάχυνση τῆς μειώσεως τῶν «κόκκινων» δανείων. Δυσοίωνες εἶναι οἱ προβλέψεις του γιά τήν ἀνάπτυξη, καθώς ὑποστηρίζει ὅτι θά κινηθεῖ περί τό 2% ἐφέτος καί τό 2020. Στόν ἀντίποδα, καλεῖ τούς Εὐρωπαίους νά συναινέσουν σέ μία πορεία χαμηλοτέρων δημοσιονομικῶν πλεονασμάτων ἀπό τό 2020, μέ δεδομένο τό εὐρύ οἰκονομικό περιθώριο καί τίς σημαντικές μή ἐξυπηρετούμενες ἀνάγκες σέ κοινωνική καί ἐπενδυτική δαπάνη, καί γιά τήν συμπερίληψη δαπανῶν πού θά μποροῦσαν νά δημιουργήσουν συνέργειες μέ ἐνισχυμένες δομικές μεταρρυθμίσεις. Ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἀποστολῆς τοῦ ΔΝΤ Πῆτερ Ντόλμαν χαρακτήρισε μεγάλο λάθος τήν χορήγηση 13ης συντάξεως καί ζήτησε νά ἀνακληθεῖ ἡ σχετική ἀπόφασις. Ὅσον ἀφορᾶ τό ἀφορολόγητο ὑπεστήριξε ὅτι «ἐνθαρρύνουμε τήν Κυβέρνηση νά ἐφαρμόσει χαμηλότερο ἀφορολόγητο», προκειμένου νά δημιουργηθεῖ δημοσιονομικός χῶρος γιά τήν ἀπαραίτητη μείωση τῶν φορολογικῶν βαρῶν καί τήν ἐφαρμογή περισσότερο ἀναπτυξιακῶν μέτρων.
Τό Ταμεῖο ὑποστηρίζει ὅτι ἡ χώρα θά χρειασθεῖ 15 χρόνια γιά νά ἐπιστρέψει στά πρό κρίσεως ἐπίπεδα, ἀλλά καί ὅτι ἡ βιωσιμότης τοῦ χρέους δέν διασφαλίζεται μακροπροθέσμως. Ἡ ἀναλογία χρέους πρός τό ΑΕΠ προβλέπεται νά ἔχει καθοδικές τάσεις μέσα στήν ἑπομένη δεκαετία μέ σχετικά χαμηλό κίνδυνο ρευστότητος μεσοπροθέσμως, ἄν καί ἡ μακροπρόθεσμη βιωσιμότης δέν διασφαλίζεται ὑπό ρεαλιστικές μακροοικονομικές παραδοχές.
Τό Ταμεῖο ἔκανε λόγο γιά «ἀδύναμες» ἀκόμη τράπεζες πού «μετριάζουν τίς προοπτικές ἀνακάμψεως καί θέτουν σημαντικούς κινδύνους τόσο δημοσιονομικῶς ὅσο καί στό κομμάτι τῆς χρηματοπιστωτικῆς σταθερότητος». «Αὐτοί, καθώς καί ἄλλοι παράγοντες, καθιστοῦν τήν Ἑλλάδα εὐάλωτη σέ μία σειρά ἐξωτερικῶν καί ἐγχώριων σόκ» ἐπισημαίνει καί συστήνει στήν Κυβέρνηση «νά χρησιμοποιήσει τήν πολιτική της ἐντολή καί τό βελτιωμένο ἐπενδυτικό κλῖμα ὥστε νά ἀναπτύξει ἕνα εὐρύ φάσμα ἐργαλείων πολιτικῆς καί νά ξεπεράσει τά μακροχρόνια ὀργανωμένα συμφέροντα» μέ στόχο ταχύτερη ἀνάπτυξη. Σχετικῶς πρός τό σχέδιο «Ἡρακλῆς», ἀνέφερε ὅτι παραμένει βασικό ἐρώτημα ποιό θά εἶναι τό κόστος τῆς παρασχεθείσης κρατικῆς ἐγγυήσεως καί τό ἐάν οἱ ἐπενδυτές θά εἶναι διατεθειμένοι νά βάλουν τά λεφτά τους στούς νέους τίτλους πού θά ἐκδοθοῦν.
Τό Ταμεῖο ἐπιμένει τό μεῖγμα δημοσιονομικῆς πολιτικῆς νά ἐπανασταθμισθεῖ γιά τήν ἐνίσχυση τῆς ἀναπτύξεως καί τῆς κοινωνικῆς ἐνσωματώσεως. Σχέδια γιά τήν μείωση τῶν ἄμεσων φόρων καί γιά τήν ἐνίσχυση τῆς φορολογικῆς συνέπειας εἶναι εὐπρόσδεκτα, ἀλλά περισσότερα θά μποροῦσαν νά ἐπιτευχθοῦν μέ τήν μείωση τοῦ ἀφορολογήτου ὁρίου. Ὅπως ὑποστηρίζει, ἡ Ἑλλάς θά πρέπει νά αὐξήσει σημαντικά τήν κοινωνική δαπάνη (π.χ. γιά τό ἐλάχιστο ἐγγυημένο εἰσόδημα πού παρέχεται βάσει εἰσοδηματικῶν κριτηρίων καί τήν δημοσία ὑγεία) καί τίς ἐπενδύσεις. Γιά τήν ἐλευθέρωση δημοσιονομικοῦ χώρου οἱ συνταξιοδοτικές παροχές τῶν τωρινῶν συνταξιούχων θά πρέπει νά καθορίζονται συμφώνως πρός τόν νέο τρόπο ὑπολογισμοῦ. (Καί ἡ πρόσφατη ἀποκατάστασις τῶν δώρων πού ἐχορηγοῦντο πρίν ἀπό τήν κρίση θά πρέπει νά ἀνατραπεῖ.) Ἐπίσης, ἄν καί ἀναγνωρίζει ὅτι τά πρόσφατα μέτρα στήν ἀγορά ἐργασίας κινοῦνται πρός τήν σωστή κατεύθυνση, προτείνει περισσότερη εὐελιξία μέ μείωση τοῦ μή μισθολογικοῦ κόστους καί διασύνδεση τῆς προσαρμογῆς τῶν κατωτάτων μισθῶν μέ τό ἐπίπεδο παραγωγικότητος.
